این مرد میانسال صبح یکشنبه سوم تیرماه، در دادسرای جنایی تهران اعتراف کرده بود یک سال پیش در اتفاقی ناخواسته همسر خود را به قتل رسانده و جسدش را در بیابان‌های اطراف شهریار رها کرده است. اما این متهم در جدید‌ترین اظهاراتش گفت: شب حادثه همسرم را هل دادم، درگیر شدیم و او را کتک زدم،‌ بعد هم پتو را روی او انداختم و خفه‌اش کردم. بعد از قتل او را پتو پیچ کردم و نصف شب به باغی که در کردان داشتیم بردم و با همان پتو در چاه باغ انداختم و خاک روی او ریختم.این متهم همچنین گفت: لباس‌ها و کیف همسرم را که مدارکش در آن بود را هم در چاه انداختم تا اگر بچه‌ها سراغش را گرفتند بگویم از خانه خارج شده و بر نگشته است. به این ترتیب ماموران پلیس، ماموران آتش نشانی و کارگرانی برای حفر چاه و کشف جسد راهی باغ متهم شدند. در بررسی اولیه عمق چاه ۱۰ متر بود و با توجه به اعترافات متهم که ادعا کرده بود خاک زیادی روی جسد ریخته کارگران به حفر چاه با راهنمایی ماموران آتش‌نشانی ادامه دادند تا به جسد آسیب نرسد. در نهایت پس از دو روز تلاش کارگران، ماموران آتش‌نشانی و حضور ماموران پلیس در عمق ۱۴ متری چاه جسد مقتول کشف و همانطور که متهم اعتراف کرده بود پتو پیچ و در کنار مدارک شناسایی، کیف و لباس‌هایش زیر مقدار زیادی خاک مدفون شده بود. پس از آن جسد کشف شده برای تعیین علت اصلی مرگ و معاینات تخصصی به پزشکی قانونی انتقال یافت و  متهم هم برای ادامه تحقیقات به اداره دهم پلیس آگاهی باز گردانده شد.

اعترافات جدید متهم پس از آن صورت گرفت که بازپرس جنایی گروهی از ماموران را به محلی در بیابان‌های شهریار فرستاد، چون متهم گفته بود: جسد زنم را در گونی گذاشتم، از طبقه چهارم پایین آوردم، در صندوق عقب ماشینم گذاشتم و آن را به بیابان‌های اطراف  شهریار بردم و در جایی خلوت رها کردم. همچنین از پلیس و پزشکی قانونی هم در مورد اجساد کشف شده در آن محل استعلام‌هایی انجام شد اما نتیجه همه تحقیقات منفی بود و جسدی که مربوط به همسر متهم باشد یا مشخصاتش با جزییات پرونده همخوانی داشته باشد کشف نشده بود. بنابراین بار دیگر مرد میانسال مورد بازجویی قرار گرفت و در اعترافات جدیدش حقایقی را مطرح کرد که منجر به کشف جسد شد.

متهم پس از اعتراف به قتل با دستور محمد وهابی، بازپرس شعبه یازدهم دادسرای امور جنایی تهران بازداشت شد و برای تحقیق در مورد ادعایش در اختیار کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی تهران قرار گرفت.این مرد در اعترافات اولیه‌اش گفت: من مکانیک هستم. همسرم را دوست داشتم و زندگی‌مان هم خوب بود. همسرم ۱۰ سال از من کوچک‌تر بود و ۱۶ سال بود که با هم ازدواج کرده بودیم و یک دختر و پسر نوجوان داشتیم. ما با خوبی و خوش کنار هم و در خانه‌ای که در غرب تهران داشتیم زندگی می‌کردیم.

زندگی خوب بود تا اینکه چند ماه قبل از حادثه با هم اختلاف پیدا کردیم، اختلاف ما هم سر چشم و هم چشمی همسرم نسبت به فامیل بود که فلانی ماشین خریده و خانه فلانی از خانه ما بهتر است. این درگیری و بگو مگو ادامه داشت تا اینکه روز حادثه ۲۷ تیرماه پارسال وقتی بچه‌هایمان خانه نبودند با هم درگیر شدیم. او را هل دادم که سرش به دیوار خورد و بعد هرچه او را صدا کردم و تکان دادم جواب نداد.

این مرد ادامه داد: کف خانه غرق خون شده بود. فکر نمی‌کردم که یک جر و بحث کار ما را به اینجا برساند که ناخواسته دست به قتل او بزنم. وقتی دیدم زنم فوت شده است خانه و ستون خونی را پاک کردم، جسد همسرم را هم به اتاق خواب بردم. تمام سعی خودم را کردم که شرایط را عادی جلوه بدهم وقتی دختر و پسرمان آمدند گفتم مادرتان سر درد دارد و قرص خورده و خوابیده، ‌از من هم خواسته که او را بیدار نکنیم. بعد هم با بچه‌ها شام خوردم و هر کدام برای خواب سر جای خودمان رفتیم. اما من خوابم نبرد و نصفه شب بلند شدم.

این مرد در مورد واکنش‌های خانواده به ماجرا گفت: روز بعد  وقتی بچه‌ها بیدار شدند گفتم من هم خواب بودم که او از خانه خارج شده است. حتی به خانواده همسرم هم گفتم نمی‌دانیم زنم کجا رفته است. کمی دنبالش گشتیم و بعد هم به اداره پلیس رفتیم و برای همسرم اعلام مفقودی کردم.

این مرد زمانی که خود را به پلیس معرفی کرد، گفت: این یک سال همه را فریب دادم، اما آخرش خودم را نتوانستم فریب بدهم، چون عذاب‌ وجدان رهایم نکرد و امروز تصمیم گرفتم  حقیقت مفقود شدن همسرم را بگویم و قتل همسرم را برملا کنم. البته از همان روز اول پشیمان شدم و الان هم خیلی پشیمان هستم. امیدوارم فرزندانم و خانواده همسرم مرا ببخشند. الان که حقیقت گفتم خلاص شدم.متهم پس از اعترافات جدیدش در مورد قتل همسرش به دستور بازپرس جنایی بار دیگر برای تحقیقات بیشتر و روشن شدن زوایای پنهان حادثه در اختیار تیمی از کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی قرار گرفت.

بهار نیوز