وی درباره اینکه چرا درگذشت این هنرمند خبری نشده بود، گفت: همسرش که از هنرمندان عکاس است، خواست در تنهایی و به دور از هیاهو مراسم تشییع و خاکسپاری را انجام دهد و بعد خبر فوتش منتشر شود. ما هم به خواسته او در این شرایط دشوار احترام گذاشتیم.

صادقیان درباره دوست دیرینه‌اش توضیح داد: جمیله وفاکیش متولد ۱۳۳۱ در تهران بود و در رشته نقاشی هنرستان هنرهای زیبا و دانشکده هنرهای تزئینی (دانشگاه هنر کنونی) تحصیل کرد و در هر دو مرکز، بهترین شاگرد بود. دوستی ما از هنرستان شروع شد و تا آخرین روزهای زندگی‌اش ادامه داشت اما چون در جایی دور از دسترس ساکن شده بود، چند سال پایانی عمرش، نتوانستم او را زیاد ببینم. او بسیار نقاشی می‌کرد.

وی در مورد ویژگی‌های کارهای هنری جمیله وفاکیش بیان کرد: جمیله سبک نقاشی منحصر به خودش را داشت و به اعتقاد من، او نقاشی تمام و کمال و کارش خاص بود. وی در بازنمایی، سبک و ساختار زیبایی‌شناسانه خودش را داشت. با نقاشی مدرن کاملاً آشنا بود و آن را به کار می‌گرفت. همراهی تخیل بی انتهای او کارش را در زمره نقاشان «رئالیسم جادویی» قرار می‌دهد.

صادقیان که خود از شاگردان هانیبال الخاص است، در ادامه به فعالیت‌های گذشته جمیله وفاکیش اشاره کرد و گفت: جمیله به حیوانات توجهی ویژه داشت. او وقت زیادی صرف پرستاری از گربه‌ها می‌کرد. این توجهش به حیوانات در آثارش نیز مشهود است. در آثار نقاشی جمیله، همچنین وجه و حالتی اساطیری نیز دیده می‌شود که این خصلت و سبک ویژه‌اش او را در زمره نقاشان پست مدرن قرار می‌دهد.