تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۴/۱۸ ساعت ۱۱:۴۰
کد مطلب : ۴۱۴۷۶۱
کدام ورزش از ابتلا به آلزایمر پیشگیری می‌کند؟
گروه علمی: نوعی ورزش می‌تواند علائم آلزایمر را کاهش دهد و حتی آن را به تاخیر بیندازد.به گزارش بهداشت نیوز، محققان نشان دادند که کار بر روی عضلات می‌تواند در به تاخیر انداختن شروع علائم آلزایمر کمک کند.
محققان دانشگاه فدرال سائوپائولو و دانشگاه سائوپائولو در برزیل شواهد قوی کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد تمرینات مقاومتی (جایی که عضلات در برابر وزنه یا نیرو کار می‌کنند) می‌تواند نتایج قابل توجهی برای مغز بیماران زوال عقل داشته باشد.صبر کنید! قبل از اینکه با عجله عضویت خود را در باشگاه تمدید کنید یا تجهیزات ورزشی خانگی را از بین ببرید، باید به خاطر داشته باشید که این یک مطالعه بر روی مدل موش بود اما همان اصول احتمالا در مورد انسان‌ها نیز صدق می‌کند.
هنریک کوریا کامپوس، عصب‌شناس از دانشگاه فدرال سائوپائولو (UNIFESP) می‌گوید: «این مورد تایید می‌کند که فعالیت بدنی می‌تواند تغییرات نوروپاتولوژیک را که باعث علائم بالینی بیماری می‌شود، معکوس کند».موش‌های دارای جهش ژنتیکی که باعث ایجاد پلاک‌های بتا آمیلوئید در مغز می‌شود - همانطور که در افراد مبتلا به آلزایمر دیده می‌شود - قبل از مقایسه با موش‌های بدون جهش، تحت یک برنامه تمرین مقاومتی چهار هفته‌ای شامل نردبان و وزنه قرار گرفتند.
نه تنها تجمع پلاک‌ها پس از ورزش کاهش یافت بلکه سطوح هورمون کورتیکوسترون در پلاسمای موش‌های تمرین‌کننده وزن مشابه سطوح پلاسمایی موش‌های گروه کنترل بود. کورتیکوسترون برابر با کورتیزول در انسان است که زمانی که بدن تحت استرس است تولید می‌شود و پیش از این می‌دانیم که با آلزایمر مرتبط بوده است.
از آنجایی که بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل می‌تواند باعث سرگردانی و بی‌قراری در موش‌ها شود، این گروه همچنین موش‌های پلاک بتا آمیلوئید را از نظر اضطراب آزمایش کردند؛ در اینجا دوباره تمرین مقاومتی به نظر می‌رسید کمک‌کننده بود.
دیدیان الیزا ریبیرو، عصب‌شناس از سائوپائولو در برزیل می‌گوید: «ما همچنین رفتار حیوانات را برای ارزیابی اضطراب آن‌ها در آزمایش میدان باز مشاهده کردیم و دریافتیم که ورزش مقاومتی، حرکت بیش از حد را به سطوحی مشابه با گروه کنترل در میان موش‌های دارای فنوتیپ مرتبط با آلزایمر کاهش می‌دهد.»
غیر از در نظر گرفتن تفاوت‌های بالقوه بین فیزیولوژی موش و انسان، نقش دقیق پلاک‌های پروتئینی در آلزایمر هنوز مورد بحث است و فضایی برای بحث در مورد میزان فواید تمرین مقاومتی برای بیماران زوال عقل باقی می‌گذارد.
تمرینات مقاومتی به خصوص با افزایش سن دارای معایب کمی است؛ توده عضلانی و قدرت همچنین تراکم استخوان را افزایش می‌دهد و به تعادل کمک می‌کند و انجام کارهای روزمره را آسان‌تر می‌کند و یکی از آن تمرین‌هایی است که با افزایش سن انجام آن آسان‌تر است و بهانه‌های کمی باقی می‌ماند که آن را به برنامه روزانه‌تان اضافه نکنید.
نتایج مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چگونه این نوع خاص از ورزش می‌تواند ارتباطاتی را در مغز تقویت کند که احتمالا با شروع زوال عقل از بین می‌رود، بنابراین به نظر می‌رسد که فعالیتی مانند این می‌تواند از زوال عقل محافظت کند و علائم را کاهش دهد - با فرض اینکه اثرات مشابهی در انسان داشته باشد.
دانشمندان هنوز در تلاشند تا رابطه بین آلزایمر، علل ریشه‌ای آن و پیامدهای کلی پیری بدن را حل کنند، اما تمرینات مقاومتی به‌طور بالقوه می‌تواند در هر سه زمینه کمک کند.بئاتریز مونتیرو لونگو، نوروفیزیولوژیست دانشگاه فدرال سائوپائولو می‌گوید: «دلیل اصلی احتمالی برای این اثربخشی، اثر ضد التهابی تمرینات مقاومتی است».
هنریک کوریا کامپوس، عصب‌شناس از دانشگاه فدرال سائوپائولو (UNIFESP) می‌گوید: «این مورد تایید می‌کند که فعالیت بدنی می‌تواند تغییرات نوروپاتولوژیک را که باعث علائم بالینی بیماری می‌شود، معکوس کند».موش‌های دارای جهش ژنتیکی که باعث ایجاد پلاک‌های بتا آمیلوئید در مغز می‌شود - همانطور که در افراد مبتلا به آلزایمر دیده می‌شود - قبل از مقایسه با موش‌های بدون جهش، تحت یک برنامه تمرین مقاومتی چهار هفته‌ای شامل نردبان و وزنه قرار گرفتند.
نه تنها تجمع پلاک‌ها پس از ورزش کاهش یافت بلکه سطوح هورمون کورتیکوسترون در پلاسمای موش‌های تمرین‌کننده وزن مشابه سطوح پلاسمایی موش‌های گروه کنترل بود. کورتیکوسترون برابر با کورتیزول در انسان است که زمانی که بدن تحت استرس است تولید می‌شود و پیش از این می‌دانیم که با آلزایمر مرتبط بوده است.
از آنجایی که بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل می‌تواند باعث سرگردانی و بی‌قراری در موش‌ها شود، این گروه همچنین موش‌های پلاک بتا آمیلوئید را از نظر اضطراب آزمایش کردند؛ در اینجا دوباره تمرین مقاومتی به نظر می‌رسید کمک‌کننده بود.
دیدیان الیزا ریبیرو، عصب‌شناس از سائوپائولو در برزیل می‌گوید: «ما همچنین رفتار حیوانات را برای ارزیابی اضطراب آن‌ها در آزمایش میدان باز مشاهده کردیم و دریافتیم که ورزش مقاومتی، حرکت بیش از حد را به سطوحی مشابه با گروه کنترل در میان موش‌های دارای فنوتیپ مرتبط با آلزایمر کاهش می‌دهد.»
غیر از در نظر گرفتن تفاوت‌های بالقوه بین فیزیولوژی موش و انسان، نقش دقیق پلاک‌های پروتئینی در آلزایمر هنوز مورد بحث است و فضایی برای بحث در مورد میزان فواید تمرین مقاومتی برای بیماران زوال عقل باقی می‌گذارد.
تمرینات مقاومتی به خصوص با افزایش سن دارای معایب کمی است؛ توده عضلانی و قدرت همچنین تراکم استخوان را افزایش می‌دهد و به تعادل کمک می‌کند و انجام کارهای روزمره را آسان‌تر می‌کند و یکی از آن تمرین‌هایی است که با افزایش سن انجام آن آسان‌تر است و بهانه‌های کمی باقی می‌ماند که آن را به برنامه روزانه‌تان اضافه نکنید.
نتایج مطالعات قبلی نشان داده‌اند که چگونه این نوع خاص از ورزش می‌تواند ارتباطاتی را در مغز تقویت کند که احتمالا با شروع زوال عقل از بین می‌رود، بنابراین به نظر می‌رسد که فعالیتی مانند این می‌تواند از زوال عقل محافظت کند و علائم را کاهش دهد - با فرض اینکه اثرات مشابهی در انسان داشته باشد.
دانشمندان هنوز در تلاشند تا رابطه بین آلزایمر، علل ریشه‌ای آن و پیامدهای کلی پیری بدن را حل کنند، اما تمرینات مقاومتی به‌طور بالقوه می‌تواند در هر سه زمینه کمک کند.بئاتریز مونتیرو لونگو، نوروفیزیولوژیست دانشگاه فدرال سائوپائولو می‌گوید: «دلیل اصلی احتمالی برای این اثربخشی، اثر ضد التهابی تمرینات مقاومتی است».
پربينندهترين مطالب و خبرها
