دکتر «ساتوشی یاماگوچی»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه توهوکو در سندای ژاپن، گفت: «حفظ دندان‌های سالم بدون بیماری پریودنتال ممکن است به محافظت از سلامت مغز کمک کند.»یاماگوچی گفت: «همچنین عنوان شده است که خود عامل بیماری زا پریودنتال (التهاب لثه) ممکن است به مغز حمله کند و به بافت عصبی آسیب برساند.»

مطالعه جدید شامل ۱۷۲ نفر (میانگین سنی: ۶۷) بدون مشکل حافظه در ابتدا بود. از شرکت کنندگان در زمان شروع مطالعه معاینه دندان و تست حافظه گرفتند. آنها همچنین اسکن مغزی برای اندازه گیری حجم هیپوکامپ در ابتدا و چهار سال بعد انجام دادند. محققان همچنین تعداد دندان‌ها را شمارش کرده و بیماری لثه را بررسی کردند.
افراد مبتلا به بیماری خفیف لثه که دندان‌های سالم کمتری داشتند و افراد مبتلا به بیماری لثه‌ای شدید که دندان‌های سالم‌تری داشتند، سرعت انقباض بیشتری را در هیپوکامپ چپ نشان دادند.

این مطالعه نشان داد که افزایش میزان کوچک شدن مغز به دلیل یک دندان کمتر معادل نزدیک به یک سال پیری مغز برای افراد مبتلا به بیماری خفیف لثه است.در میان افراد مبتلا به بیماری شدید لثه، افزایش انقباض مغز به دلیل یک دندان از دست داده بیشتر معادل ۱.۳ سال پیری مغز بود.

یاماگوچی گفت: «حفظ دندان‌های بیشتر مهم است، اما نگه داشتن دندان‌های بیشتر با بیماری پریودنتال شدید ممکن است برای مغز مضر باشد.»وی گفت: «ویزیت منظم دندانپزشکی برای کنترل پیشرفت بیماری پریودنتال مهم است و ممکن است نیاز به کشیدن دندان‌های مبتلا به بیماری پریودنتال شدید و جایگزینی با پروتزهای مناسب داشته باشد.»به طور کلی، رعایت بهداشت دهان و دندان، استفاده روزانه از نخ دندان، استفاده از شوینده‌های دهان و معاینات منظم دندانپزشکی دو بار در سال، همگی می‌توانند به جلوگیری از شروع و پیشرفت بیماری پریودنتال کمک کنند.