بهار نیوز - آقایان مدعی بودند که بدون وصل کردن سفره مردم به تحریم‌ها می‌توانند کشور را اداره کنند، الان مشخص شد منظورشان دست بردن در جیب مردم با افزایش مالیات است

آقایان مدعی بودند که بدون وصل کردن سفره مردم به تحریم‌ها می‌توانند کشور را اداره کنند، الان مشخص شد منظورشان دست بردن در جیب مردم با افزایش مالیات است

گروه اقتصادی: مرتضی افقه، اقتصاددان، در آغاز درباره توجیه افزایش مالیات توسط دولت گفت:متاسفانه برای اینگونه موارد و دست بردن در جیب مردم به کشور‌های توسعه یافته استناد می‌شود و اقتصاددانان بازار آزاد نیز این توجهیات را می‌آورند.

به گزارش انتخاب،اما متاسفانه نه آن اقتصاد‌خوانده‌ها و نه مجریان سیاسی، آن طرف قضیه را نمی‌گویند، که آنجا سطح رفاه نیز متناسب با مالیات‌ها بالاست. اگرچه مردم در کشور‌های مختلف از مالیات اذیت می‌شوند اما از خدمات دولت راضی هستند. البته پیش از اینکه در سال جاری، دولت به خاطر کسری بودجه به مردم فشار بیاورد هم مالیات‌ها از بین می‌رفت. دولت هزینه‌های بسیار زیادی دارد که هیچ سودی به کشور نمی‌رساند و حتی خدمات را گسترش نمی‌دهد. از طرف دیگر سیستمی که دولت برای کارکنان و مدیران خود ایجاد کرده است، چون بر اساس شایسته‌سالاری نیست، نظام اداری و اجرایی بهره‌وری بسیاری پایینی دارد. مردم هزینه ناکارآمدی دولت را با مالیات پرداخت می‌کنند.

وی در ادامه درباره عدم تداوم روند افزایش مالیات اشاره کرد: آقایان مدعی بودند که بدون وصل کردن سفره مردم به تحریم‌ها می‌توانند کشور را اداره کنند، الان مشخص شد منظورشان دست بردن در جیب مردم با افزایش مالیات است. افزایش نرخ‌ها و پایه مالیاتی، تنها سفره مردم بیشتر به تحریم متصل شد. به دلیل تحریم ها و ناکارآمدی‌های دولتی در تولید در سال آینده حتما سطح مالیات نیز کاهش پیدا می‌کند. وقتی بخش تولید نتواند تولید کند مالیات نیز پرداخت نمی‌کند. دولت امسال شاید افزایش درآمد داشته باشد اما چون رفتار‌های مالیاتی منجر به کاهش درآمد مردم می‌شود سال آینده این میزان مالیات کاهش می‌یابد. به نظر من افزایش مالیات یک پروژه شکست خورده است.

این اقتصاددان سپس درباره محل مصرف نادرست مالیات‌ها و عدم بروز عمومی مثبت آن اظهارداشت: بخش قابل توجهی از مالیات‌ها به دلیل ناکارآمدی‌ها هدر می‌رود. در کشور‌های پیشرفته چون یک نظام انتخابات آزاد حاکم است، سلیقه اکثریت حاکم است و مالیات‌ها برای اکثریت خرج می‌شود اما چون اقلیت رای دهنده در دولت حاکم هستند از اکثریت مالیات می‌گیرند. نه تنها مالیات‌ها هدر می‌رود بلکه مصرف انجام سلیقه گروه خاصی می‌شود که الزاما با سلیقه اکثریت همسو نیست. با ادبیات دینی خودشان هم اگر بخواهیم بحث کنیم، این پول حق الناس است.