«ژاکوب کرسوویچ»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «بازماندگان سرطان سینه نسبت به زنان بدون سابقه سرطان سینه، میزان بیشتری از بیماری‌های مرتبط با سن، مانند بیماری‌های قلبی عروقی، و کاهش سریع‌تر فیزیکی و شناختی را تجربه می‌کنند. در این مطالعه، ما می‌خواستیم زیست‌شناسی پشت این موضوع را بررسی کنیم و ببینیم که آیا برخی از درمان‌های سرطان تأثیر طولانی‌مدت بیشتری بر بازماندگان دارند یا خیر.»

در این مطالعه، بیش از ۵۰۰۰۰ زن ۳۴ تا ۷۴ ساله که خواهرشان مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شده بود اما خودشان مبتلا تشخیص داده نشدند، بررسی شدند. این زنان بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۹ در این مطالعه ثبت‌نام شدند و سپس سالانه با آنها تماس گرفته می‌شد.

شرکت کنندگان در هنگام ثبت نام نمونه خون ارائه کردند. برخی پنج یا ۱۰ سال بعد نمونه دیگری ارائه کردند.
از میان ۴۱۷ بیمار شرکت‌کننده در این مطالعه، ۱۹۰ بیمار انتخاب شدند زیرا بین اولین و دومین خون‌گیری مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شدند و تحت درمان قرار گرفتند.محققان هر نمونه خون را با استفاده از سه معیار پیری بیولوژیکی تجزیه و تحلیل کردند: PhenoAgeAccel، GrimAgeAccel و DunedinPACE. این معیارها از یک اصلاح طبیعی در DNA استفاده می‌کنند که در طول عمر تغییر می‌کند.

بر اساس این گزارش، زنانی که بین دو خون گیری به خاطر سرطان سینه تحت درمان قرار گرفتند، در مقایسه با زنانی که بدون سرطان باقی ماندند، افزایش سن بیولوژیکی سریع‌تری داشتند.محققان سه نوع درمان سرطان سینه را بررسی کردند: درمان غدد درون ریز، شیمی درمانی و پرتودرمانی.کرسوویچ در بیانیه خبری مرکز سرطان گفت: «ما یک ارتباط قوی بین پیری بیولوژیکی سریع‌تر و افرادی که پرتودرمانی دریافت کردند، یافتیم. ما امیدواریم که این یافته‌ها به گفتگو در مورد چگونگی بهترین درمان و مراقبت از بازماندگان سرطان سینه کمک کند.»