«کریستینا مکلی»، نویسنده این مطالعه از دانشگاه منچستر در انگلیس، گفت: «در این مطالعه، ما ارتباطی بین سطوح بالاتر التهاب سیستمیک و خطر تشخیص زوال عقل سه تا ۱۱ سال بعد پیدا کردیم، اگرچه افزایش این خطر اندک است.»

مکلی در ادامه افزود: «البته این ارتباط به معنای علیت نیست، بنابراین تحقیقات بیشتری برای درک و ارزیابی این مکانیسم بالقوه مورد نیاز است. علاوه بر این، سطوح بالای التهاب ممکن است یکی از نشانگرهای زیستی باشد که به شناسایی افرادی که در آینده نزدیک در معرض خطر ابتلاء به زوال عقل هستند کمک می‌کند.»

مؤسسه ملی سرطان ایالات متحده، التهاب سیستمیک را به عنوان یک بیماری جدی که شامل التهاب در سراسر بدن می‌شود، تعریف می‌کند. این عارضه ممکن است ناشی از عفونت، ضربه، جراحی، ایسکمی (فقدان خونرسانی به قسمتی از بدن) یا شرایط خاصی مانند اختلال خود ایمنی یا پانکراتیت باشد.

به گفته نویسندگان، داده‌های بانک زیستی بریتانیا روی نیم میلیون نفر ارتباط بین زوال عقل و التهاب سیستمیک را نشان داد.محققان رابطه بین نشانگرهای زیستی التهاب و عملکرد را در آزمون‌های حافظه و تفکر، که همزمان با نشانگرهای زیستی و سال‌ها بعد ارزیابی شدند، ارزیابی کردند.

این تجزیه و تحلیل فاکتورهای مرتبط مختلفی را شامل می‌شود، از جمله اینکه آیا شرکت‌کنندگان گونه‌ای از ژن APOE دارند که با خطر بالاتر زوال عقل مرتبط است یا خیر.این تیم دریافت که سطوح بالاتر نشانگرهای التهابی با افزایش خطر تشخیص زوال عقل تا ۱۱ سال بعد مرتبط است.

در حالی که سایر نشانگرهای زیستی شناخته شده، مانند وضعیت APOE، به نظر می‌رسد که ارتباط قوی‌تری با زوال عقل دارند، آنچه این تحقیق نشان داد می‌تواند ابزار مفید دیگری برای شناسایی افرادی باشد که ممکن است در معرض خطر بالاتر ابتلاء به این بیماری باشند.به گفته نویسندگان، تحقیقات بیشتری برای درک بهتر ارتباط التهاب و زوال عقل مورد نیاز است.