تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۵/۰۹ ساعت ۱۴:۱۴
کد مطلب : ۴۱۹۱۸۵
شنیدن صدای ترسناک ستاره‌ها ممکن شد
گروه علمی:برای نخستین بار دانشمندان با طراحی یک مدل کامپیوتری، امواج گاز در هسته ستارگان را به امواج صوتی تبدیل کردند و از این‌رو این امکان فراهم شد که هم صدای درون ستارگان و هم چشمک آن‌ها به شکل صدا شنیده شود. آن‌ها معتقدند چنین تجربه‌ای به‌طور ترسناکی جذاب است!
به گزارش ایسنا، بسیاری از مردم می‌دانند زمانی که اتمسفر نور ستارگان را خم می‌کند، اینطور به نظر می‌رسد که ستاره‌ها چشمک می‌زنند، اما علاوه بر این، ستاره‌ها همیشه به طور طبیعی هم چشمک می‌زنند که این چشمک به دلیل وجود امواجی از جنس گاز است که بر سطح آن‌ها وجود دارد، اما در حال حاضر تصویربرداری از چنین پدیده‌ای بر سطح ستاره‌ها، توسط تلسکوپ‌های کنونی امکان‌پذیر نیست.
در یک مطالعه جدید، تیمی از پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن اولین شبیه‌سازی‌های سه‌بعدی انرژی موجی را از هسته یک ستاره عظیم به سطح بیرونی آن انجام دادند. با استفاده از این مدل‌های جدید، آن‌ها برای نخستین بار نشان دادند که ستاره‌ها به‌طور طبیعی چقدر چشمک می‌زنند.
همچنین، این تیم برای نخستین بار امواج گاز را به امواج صوتی تبدیل کردند و این امکان را فراهم کردند که هم صدای درون ستاره‌ها و هم چشمک آن‌ها به شکل صدا شنیده شود، که البته آن‌ها معتقدند چنین تجربه‌ای به‌طور ترسناکی جذاب است!
Evan Ander، به‌عنوان یک دانشجوی فوق دکتری در مرکز اکتشافات و تحقیقات بین رشته‌ای در مرکز اخترفیزیک دانشگاه نورث وسترن، سرپرستی این مطالعه را برعهده داشته است. او در این باره می‌گوید: «حرکت‌ها در هسته ستارگان، امواجی مانند امواج اقیانوس را ایجاد می‌کند. هنگامی که امواج به سطح ستاره می‌رسند، باعث درخشش و چشمک ستاره می‌شوند، به گونه‌ای که ستاره شناسان ممکن است قادر به مشاهده آن باشند. اکنون، برای نخستین بار ما با طراحی یک مدل کامپیوتری متوجه می‌شویم که یک ستاره در نتیجه امواجی که دارد، چقدر چشمک می‌زند.»
Anders ادامه می‌دهد: «با توجه به اتفاقات مختلفی که به صورت دینامیکی در داخل ستاره رخ می‌دهد، ستارگان کمی روشن‌تر یا کمی تیره‌تر می‌شوند. چشمک‌هایی که این امواج ایجاد می‌کنند بسیار ظریف هستند و چشم انسان به اندازه کافی برای دیدن آن‌ها حساس نیست، اما در آینده تلسکوپ‌های مجهز ممکن است قادر به شناسایی آن‌ها باشند.»
در ادامه، Anders و همکارانش از شبیه سازی‌های خود برای تولید صدا استفاده کردند. از آنجایی که این امواج خارج از محدوده شنوایی انسان هستند، محققان به‌طور یکنواخت فرکانس امواج را افزایش دادند تا قابل شنیدن باشند.
با توجه به این نکته که یک ستاره پرجرم تا چه اندازه عظیم یا درخشان است، ستاره، همرفت امواجی مطابق با صداهای مختلف تولید می‌کند. برای مثال، امواجی که از هسته یک ستاره عظیم متساطع می‌شود، مانند صدای شلیک یک اسلحه در مکانی عجیب شنیده می‌شود، اما با رسیدن امواج به سطح ستاره، این صداها تغییر پیدا می‌کنند. همچنین، برای یک ستاره عظیم، پالس‌هایی شبیه به یک پژواک آرام که در یک اتاق خالی طنین‌انداز می‌شود، ایجاد می‌شود. از سوی دیگر، امواج در سطح یک ستاره متوسط، مانند یک زمزمه مداوم در یک سرزمین بادخیز ایجاد می‌کند و امواج سطحی روی یک ستاره کوچک مانند یک هشداری است که از یک آژیر آب و هوا پخش می‌شود.
در یک مطالعه جدید، تیمی از پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن اولین شبیه‌سازی‌های سه‌بعدی انرژی موجی را از هسته یک ستاره عظیم به سطح بیرونی آن انجام دادند. با استفاده از این مدل‌های جدید، آن‌ها برای نخستین بار نشان دادند که ستاره‌ها به‌طور طبیعی چقدر چشمک می‌زنند.
همچنین، این تیم برای نخستین بار امواج گاز را به امواج صوتی تبدیل کردند و این امکان را فراهم کردند که هم صدای درون ستاره‌ها و هم چشمک آن‌ها به شکل صدا شنیده شود، که البته آن‌ها معتقدند چنین تجربه‌ای به‌طور ترسناکی جذاب است!
Evan Ander، به‌عنوان یک دانشجوی فوق دکتری در مرکز اکتشافات و تحقیقات بین رشته‌ای در مرکز اخترفیزیک دانشگاه نورث وسترن، سرپرستی این مطالعه را برعهده داشته است. او در این باره می‌گوید: «حرکت‌ها در هسته ستارگان، امواجی مانند امواج اقیانوس را ایجاد می‌کند. هنگامی که امواج به سطح ستاره می‌رسند، باعث درخشش و چشمک ستاره می‌شوند، به گونه‌ای که ستاره شناسان ممکن است قادر به مشاهده آن باشند. اکنون، برای نخستین بار ما با طراحی یک مدل کامپیوتری متوجه می‌شویم که یک ستاره در نتیجه امواجی که دارد، چقدر چشمک می‌زند.»
Anders ادامه می‌دهد: «با توجه به اتفاقات مختلفی که به صورت دینامیکی در داخل ستاره رخ می‌دهد، ستارگان کمی روشن‌تر یا کمی تیره‌تر می‌شوند. چشمک‌هایی که این امواج ایجاد می‌کنند بسیار ظریف هستند و چشم انسان به اندازه کافی برای دیدن آن‌ها حساس نیست، اما در آینده تلسکوپ‌های مجهز ممکن است قادر به شناسایی آن‌ها باشند.»
در ادامه، Anders و همکارانش از شبیه سازی‌های خود برای تولید صدا استفاده کردند. از آنجایی که این امواج خارج از محدوده شنوایی انسان هستند، محققان به‌طور یکنواخت فرکانس امواج را افزایش دادند تا قابل شنیدن باشند.
با توجه به این نکته که یک ستاره پرجرم تا چه اندازه عظیم یا درخشان است، ستاره، همرفت امواجی مطابق با صداهای مختلف تولید می‌کند. برای مثال، امواجی که از هسته یک ستاره عظیم متساطع می‌شود، مانند صدای شلیک یک اسلحه در مکانی عجیب شنیده می‌شود، اما با رسیدن امواج به سطح ستاره، این صداها تغییر پیدا می‌کنند. همچنین، برای یک ستاره عظیم، پالس‌هایی شبیه به یک پژواک آرام که در یک اتاق خالی طنین‌انداز می‌شود، ایجاد می‌شود. از سوی دیگر، امواج در سطح یک ستاره متوسط، مانند یک زمزمه مداوم در یک سرزمین بادخیز ایجاد می‌کند و امواج سطحی روی یک ستاره کوچک مانند یک هشداری است که از یک آژیر آب و هوا پخش می‌شود.
پربينندهترين مطالب و خبرها
