محققان کلینیک مایو آریزونا، از داده‌های یک شبکه پرونده پزشکی سراسری ایالات متحده برای مقایسه بیش از ۲۴۰۰۰ نفر که به بیماری پارکینسون با علت ناشناخته تشخیص داده شده بودند، با افرادی که با بیماری دیگری تشخیص داده شده بودند، استفاده کردند. مشکلات عصبی شامل بیش از ۱۹۰۰۰ فرد مبتلا به بیماری آلزایمر، بیش از ۲۳۰۰۰ مبتلا به بیماری عروق مغزی و بیش از ۲۴۰۰۰ بدون هیچ یک از این مشکلات بود.

محققان افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را با افراد دیگر مطابقت دادند.آنها سپس فراوانی مشکلات روده را به طور متوسط ۶ سال قبل از تشخیص بیماری پارکینسون مقایسه کردند. برای آزمایش این فرضیه به روشی متفاوت، محققان تمام بزرگسالانی را که به هر یک از ۱۸ بیماری روده تشخیص داده شده بود، بر اساس شرایطشان به گروه‌های جداگانه تقسیم کردند.

سپس این افراد با افراد بدون آن بیماری خاص روده مطابقت داده شدند. آنها به مدت پنج سال از طریق سوابق پزشکی تحت نظر قرار گرفته شدند تا ببینند چند نفر از آنها به بیماری پارکینسون یا سایر اختلالات عصبی مبتلا شده اند. بر اساس این گزارش، چهار بیماری خاص روده با خطر بالاتر تشخیص بیماری پارکینسون مرتبط بودند.
گاستروپارزی (که باعث تأخیر در تخلیه معده می‌شود)، دیسفاژی (که مشکل در بلع است) و یبوست همگی با خطر بیش از دو برابری بیماری پارکینسون در پنج سال قبل از تشخیص مرتبط بودند. سندروم روده تحریک پذیر بدون اسهال با ۱۷ درصد خطر بیشتر همراه بود.

نتایج مطالعه همچنین نشان داد که برداشتن آپاندیس، تأثیر محافظتی دارد که بیانگر نقش بالقوه آن در فرآیندهای بیماری منجر به بیماری پارکینسون است. اما بیماری التهابی روده و برداشتن تمام یا بخشی از عصب واگ برای درمان زخم معده با افزایش خطر پارکینسون مرتبط نبود.

افراد مبتلا به بیماری پارکینسون همچنین با شیوع بیشتری از سایر مشکلات روده مواجه بودند، از جمله احساس سوزش یا پری معده بدون علت واضح، سندرم روده تحریک پذیر با اسهال، و اسهال همراه با بی اختیاری مدفوع.
نویسندگان مطالعه خاطرنشان کردند که این شرایط قبل از شروع بیماری آلزایمر یا بیماری عروق مغزی نیز شیوع بیشتری داشتند.