شهرهای جدید؛ محل سکونت یا خوابگاه؟

گروه اقتصادی:کمبود امکانات در شهرهای جدید باعث شده است حالا این مناطق صرفا به خوابگاهی برای ساکنان آن تبدیل شود. افرادی که در شهرهای جدید زندگی می‌کنند مجبور هستند هر روز برای حاضر شدن در محل کار، فاصله بین محل سکونت خود تا تهران را بپیمایند در حالی که وسیله نقلیه عمومی سازماندهی شده‌ای هم در فواصل قرار ندارد.

به گزارش تجارت‌نیوز، افزایش جمعیت ساکن در تهران و همچنین صعود قیمت مسکن باعث شده است در سال‌های اخیر تمایل افراد برای سکونت در شهرهای جدید حاشیه تهران افزایش یابد.ساکنان این مناطق هر روز مسافتی چند ساعته را تا تهران طی می‌کنند تا بتوانند در محل کار و تحصیل حاضر شوند و دوباره در پایان روز همان مسافت را تا رسیدن به محل سکونت خود طی کنند. این مسئله باعث شده است شهرهای جدید صرفا به خوابگاهی برای صاحبان املاک در این محدوده‌ها تبدیل شوند.

علیرضا جعفری، معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیر عامل شرکت عمران شهرهای جدید در این خصوص به تحلیل بازار گفته است: در تاسیس شهرهای جدید و میزان موفقیت در این شهرها تا حدودی با عقب‌ماندگی مواجه هستیم و این شهرها این روزها به خوابگاه تبدیل شده‌اند.او همچنین بیان کرده است: فلسفه وجودی شهرهای جدید ایجاد سکونتگاه‌های باکیفیت و جذاب برای جذب جمعیت کلان شهرهای مادر در مناطق اقماری شهرهای موجود بود. اما رشد هزینه های زندگی در شهرهای مادر و کلان شهرها باعث شد تا شهرهای جدید تبدیل به سکونت گاههایی شوند که بعضا به عنوان سکونت گاه های لایه دوم مطرح شوند.

کمبود امکانات مشکل اساسی شهرهای جدید
مشکل اساسی که از همان ابتدا گریبان‌گیر شهرهای جدید شد، این بود که دولت تدارک امکانات یک زندگی کامل را در آنها ندیده بود. با بروز شرایط کنونی مشخص شده است که از همان ابتدا به این شهرها نگاه خوابگاهی وجود داشته است؛ به گونه‌ای که صرفا مکانی باشند تا افراد شب‌ها که از کار خود در تهران فارغ می‌شوند به آن پناه ببرند.

اکنون عملا شهرهای جدید از لحاظ اشتغال و امکانات رفاهی فاصله‌ای نجومی با شهر تهران دارند و وابستگی کاملی به مرکز دارند. مشکل دیگری که در این بین وجود دارد در دسترس نبودن وسایل نقلیه راحت برای رفت و آمد به این اینگونه شهرهاست.

تا زمانی که شهرهای جدید و اقماری تهران دسترسی راحت با وسیله نقلیه عمومی به تهران نداشته باشند، توسعه شهری به آنها سرایت نمی‌کند و همچنان مردم برای کوچکترین کاری باید فاصله بین تهران تا محل زندگی خود را به جان بخرند.به نظر می‌رسد دیگر وقت آن رسیده است که دولت پس از گذشت چند سال به فکر برنامه‌ای باشد تا بر اساس آن، هم رفت و آمد به این مناطق را تسهیل کند و هم امکانات شغلی را در آنها فراهم آورد تا حداقل قسمتی از جمعیت بتواند در محل زندگی خود کسب درآمد کند.