پشت پرده هجوم مهاجران به ایتالیا 

گروه بین الملل: هزاران مهاجر و پناهنده این هفته پس از عبور از دریای مدیترانه، خود را از تونس به جزیره لامپدوسای ایتالیا رسانده‌اند. تعداد مهاجران آنقدر زیاد است که مقامات محلی و سازمان‌های کمک‌رسان تحت فشار قرار گرفته‌اند.
صحنه هرج و مرج در مراکز پذیرش مهاجران در لامپدوسا، هبستگی و خشم گسترده‌ای را برانگیخته است. اما چه جریانی پشت هجوم مهاجران وجود دارد؟بیش از ۱۲۰ قایق کوچک به همراه ۷ هزار مهاجر در مدت ۲۴ ساعت وارد لامپدوسا شده‌اند. این تعداد ۱۵ برابر ظرفیت این جزیره و بیش از جمعیت کل لامپدوسا است.
به گفته وزارت کشور ایتالیا، در سال جاری تاکنون بیش از ۱۲۷ هزار مهاجر از طریق دریا خود را به ایتالیا رسانده‌اند که این رقم تقریبا دو برابر مدت مشابه سال گذشته است. 
لامپدوسا نزدیک‌ترین مقصد اروپایی به شمال آفریقا است و مدت‌هاست که هدف اصلی قاچاقچیان انسان قرار دارد. فلاویو دی جاکومو، سخنگوی دفتر مدیترانه سازمان بین‌المللی مهاجرت گفت که با توجه به اینکه تونس اکنون سکوی پرتاب اصلی مهاجران به اروپا است، لامپدوسا امروز پذیرای حدود ۷۰ درصد از کل مهاجرانی است که به ایتالیا می‌رسند. 
البته اروپا قبلا هم شاهد ورود روزانه این میزان مهاجر بوده است.بحران مهاجرت سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۱۶ تعداد مهاجرانی بالاتر از این میزان را به سمت اروپا رهسپار کرد. علاوه بر این، در یک سال اخیر پس از حمله روسیه به اوکراین بار دیگر سیل ورود مهاجران به اروپا رقم خورد. اما به گفته دی جاکومو ورود متوالی به این جزیره کوچک در مدت زمان کوتاه، مدیریت همه چیز را دشوار کرده است. مهاجران تازه وارد به تدریج به سرزمین اصلی منتقل می‌شوند و در آنجا به درخواست پناهندگی‌شان رسیدگی خواهد شد. بسیاری از آنها امیدوارند که به سایر نقاط اروپا بروند تا بتوانند شغل پیدا کنند یا به اقوام دیگر خود بپیوندند. در قایق‌هایی که از سمت تونس به لامپدوسا می‌روند، شهروندان کشورهای مختلف آفریقایی از جمله ساحل عاج، گینه، کامرون، بورکینافاسو، مالی و خود تونسی‌ها حضور دارند. بسیاری از آنها سال‌ها در تونس زندگی و کار کرده‌ و حالا  تصمیم گرفته‌اند به اروپا بروند. 
براساس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، تعداد افرادی که از لیبی عبور می‌کنند تا به تونس برسند هم در حال افزایش است. این افراد شامل شهروندان کشورهای مصر، اریتره و سودان می‌شود، جایی که درگیری‌های مداوم بین رهبران نظامی از ماه آوریل تاکنون بیش از ۴ میلیون نفر را آواره کرده است. 
بیشتر کسانی که سوار بر قایق قاچاقچیان به اروپا می‌روند، مردان جوان و افراد زیر سن قانونی بدون همراه هستند. اگرچه زنان و کودکان هم دیده می‌شوند، اما تعداد آنها کمتر است. 
کارشناسان مهاجرت می‌گویند طوفان مدیترانه‌ای دانیل، باعث توقف در رفت و آمد قایق مهاجران شده بوده است. به این ترتیب با بهتر شدن هوا، بیش از ۱۰۰ قایق کوچک از سواحل تونس به آب انداخته شد. هر قایق تقریبا ۳۰ تا ۴۰ نفر را در خود جای می‌دهد. آخرین روزهای تابستان هم آخرین مهلت هجوم به گذرگاه‌ها است، چرا که هوای طوفانی پاییز و زمستان برای عبور از مدیترانه خطرناک‌تر خواهد بود. 
با این حال، عوامل دیگری هم در این میان وجود دارد. وضعیت اجتماعی تونس چندان مطلوب نیست و اقتصاد این کشور با تورم بالا و کمبود شغل دست و پنجه نرم می‌کند، روندی که هم تونسی‌ها و هم خارجی‌های ساکن آن را فلج کرده است. تونسی‌ها ضدمهاجر هستند. از همین رو کسانی که از جنوب صحرای آفریقا به این کشور رفته‌اند، حالا مجبورند به مقصدی دیگر فکر کنند. 
براساس گزارش‌های گروه‌‌های حقوق بشری، مقامات تونس در ماه ژوئیه، صدها مهاجر و پناهجوی سیاه پوست را جمع آوری و در مرزهای صحرایی رها کردند. طی این اقدام ده‌ها نفر از جمله کودکان جان باختند. 
با افزایش تعداد مهاجران از تونس، جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا و اورزولا فن درلاین، رئیس کمیسیون اروپا به دنبال قراردادی جدید با رهبر این کشور هستند. هدف این است که گذرگاه‌هایی که مهاجران از آن به اروپا می‌روند، بسته شود. در یادداشت تفاهمی که ۱۶ ژوئیه امضا شد، اتحادیه اروپا ۱۰۵ میلیون یورو برای کنترل مرزها را تقبل کرد. البته هنوز خیلی زود است که مشخص شود این پروژه که هنوز اجرایی نشده، در کاهش رفت و آمد مهاجران موثر خواهد بود یا خیر. از طرفی هم تونس اولویت‌های متناقضی برای خود دارد. از یک طرف، اقتصادش در حال فروپاشی است و به سرمایه گذاری نیاز دارد، از سوی دیگر قیس سعید، رییس جمهوری این کشور می‌گوید که نمی‌خواهد به مرزبان اروپا تبدیل شود. 
برخی از سیاستمداران معتقدند که تونس عمدا به قاچاقچیان اجازه می‌دهد تا با قایق‌های بیشتر به سمت اروپا حرکت کنند. به گفته آنها، تونس می‌خواهد از این ماجرا به عنوان اهرم فشار در مذاکره با اروپا استفاده کند. البته هیچ مدرکی برای این ادعا وجود ندارد. 
مهاجران بین هزار و ۵۰۰ تا ۵ هزار دینار تونس (تقریبا ۵۰۰ تا ۱۶۰۰ دلار) به قاچاقچیان می‌پردازند. اما با وجود  خطرات بسیار، تقاضا نه تنها برای ایتالیا، بلکه برای اسپانیا و یونان هم رو به افزایش است.