این طوفان روز ۱۹ سپتامبر در حالی که با سرعت ۲۲ کیلومتر در ساعت در عرض اقیانوس اطلس از شمال به شمال غربی حرکت می‌کرد، به مقیاس رده دو رسید. بادهای پایدار نایجل به سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت رسیدند. در همین حال، فضانوردان حاضر در «ایستگاه فضایی بین‌المللی»(ISS) با کمک چندین ماهواره رصد زمین، مسیر نایجل را در حالی که بر فراز آب‌های اقیانوس می‌چرخید، از نزدیک تماشا کردند.

«ماهواره عملیاتی زیست‌محیطی زمین‌ایستا»(GOES) متعلق به «اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا»(NOAA)، طوفان نایجل را که بین ۱۹ تا ۲۰ سپتامبر بر فراز اقیانوس اطلس در حال چرخش بود، مشاهده کرد. تصاویر ماهواره‌ای، یک نمای هوایی را از چشم بزرگ طوفان و ابرهای پیچیده در حال چرخش به ثبت رساندند زیرا این دو ویژگی، سیستم طوفان را تقویت می‌کردند.

ماهواره «سنتینل-۳»(Sentinel-۳) متعلق به «آژانس فضایی اروپا»(ESA) نیز طوفان نایجل و چشم طوفانی بزرگ آن را در ۱۹ سپتامبر و درست زمانی که طوفان تقریبا در ۱۰۰۰ کیلومتری جنوب شرقی برمودا قرار داشت، مشاهده کرد. در آن زمان، این طوفان هنوز به عنوان طوفان رده یک طبقه‌بندی می‌شد.

«یاسمین مقبلی»(Jasmin Moghbeli) فضانورد ناسا، تصاویر طوفان نایجل را از ایستگاه فضایی به اشتراک گذاشت. مقبلی فرمانده ماموریت «کرو-۷»(Crew-۷) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) است که در ۲۶ اوت به فضا پرتاب شد.

مقبلی در ایکس(توییتر سابق) نوشت: هنگامی که طوفان بزرگ را دیدم، برای عکس گرفتن از روی بازوی رباتیک «کانادارم۳»(۳Canadarm) به طرف پنجره‌ «کاپولا»(Cupola) رفتم. ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک موقعیت ارزشمند را برای مشاهده کردن پدیده‌های آب‌وهوایی گوناگون، چه از روی زمین و چه از طریق آزمایش‌های متعدد بیرون از زمین ارائه می‌کند. ما درست از روی چشم نایجل گذشتیم که به نظر من تا حدودی مانند قلب آن بود.
از زاویه دید کاپولا به نظر می‌رسد که طوفان نایجل، اقیانوس اطلس را در یک لایه متراکم از ابرهای طوفانی سفید پوشانده است. خدمه ایستگاه فضایی مستقیما از روی چشم نایجل عبور کردند و یک زاویه دید منحصربه‌فرد را برای مشاهده کردن طوفان ارائه دادند.

اگرچه انتظار نمی‌رود طوفان به خشکی برسد اما امواج بزرگی را به سراسر اقیانوس اطلس خواهد فرستاد و باران‌های زیادی را در اواخر این هفته به سواحل شرقی آمریکا خواهد برد.

بهار نیوز