غفوریان درباره شروع فعالیت خود در دنیای تصویر گفت: عکاسى با دوربین ١١٠ نگاتیو اتومات از ده سالگى به صورت کاملا آماتور از علایق من بود اما هیچوقت تصورى براى حرفه فیلمبردارى در ذهن نداشتم.

به گزارش ایلنا، او ادامه داد: در واقع کار خود را در عرصه فیلم و سریال با بازى در آیتم‌های تلویزیونى آغاز کردم و بعد از یک سال بازیگرى در تلویزیون مشهد به دعوت خواهرم که از عوامل یک پروژه تصویری بود به گروه فیلمبرداری معرفی شدم و به‌عنوان دستیار با آقای ابراهیم رجبیان فعالیتم را در زمینه تصویربرداری شروع کردم.

این فیلمبردار باسابقه مطرح کرد: قطعا تمامی فیلمسازان سینمای کوتاه دوست دارند تا کارشان با کیفیت و به صورت حرفه‌ای تولید شود اما به لحاظ برآورد مالی محدودیت‌هایی در انتخاب عوامل برای فیلم‌های کوتاه وجود دارد، مگر اینکه تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار خصوصی با کار همراه باشد.

او با بیان اینکه سینما سینماست و در حساسیت خروجی کار فرقی بین فیلم کوتاه و بلند نیست، عنوان کرد: همانطور که گفتم خروجی فیلم کوتاه و بلند هر دو به یک اندازه اهمیت دارند چه بسا در بسیاری از مواقع فیلم کوتاه اهمیت بیشتری نسبت به فیلم بلند دارد.این هنرمند افزود: اما متاسفانه به لحاظ مالی، تهیه‌کنندگان برای فیلم‌های کوتاه سرمایه‌گذاری کمتری دارند و به همین دلیل در برخی موارد کیفیت آثار با محدودیت روبرو می‌شود.

غفوریان با اشاره به اینکه یکدست بودن عوامل برای تولید یک اثر خوب است، عنوان کرد: در گروه‌هایی که عوامل حرفه‌ای در کنار آماتورها به فعالیت مشغول هستند باید ببینیم که بخش حرفه‌ای تا چه میزان می‌تواندد تجربه خود را در اختیار گروه قرار دهد. به طور مثال من به عنوان فیلمبردار در یک پروژه می‌توانم پیشنهادهایی برای کمک به پیشبرد پروژه داشته باشم.

مدیر فیلمبرداری فیلم کوتاه «تونل» افزود: صبر و علاقه به آموزش عوامل باتجربه در کنار عوامل جوان در تولید یک اثر بسیار کمک‌کننده است اما از نگاه دیگر باید گفت در صورتی که هزینه و بودجه تولید فیلم کم باشد، رشد عوامل کم تجربه درکنار هم بهتر است.

این هنرمند با بیان اینکه سینمای کوتاه، پرچالش‌ترین سینما است، توضیح داد: من به سینمای کوتاه به شدت احساس تعلق می‌کنم و تا زمانی که توان کار دارم، در هر سطحی باشم فعالیت در زمینه فیلم کوتاه را رها نخواهم کرد.

غفوریان، انجمن سینمای جوانان ایران را خانه فیلمسازان جوان معرفی کرد و افزود: نه تنها فیلمسازان جوان بلکه بسیاری از فیلمسازان بزرگ سینمای ایران نیز کار خود را از انجمن سینمای جوانان ایران آغاز کرده‌اند.
او ادامه داد: آموزشگاه‌های سینمایی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم سهم قابل توجهی در تربیت و معرفی هنرمندان داشته‌اند اما به جرئت می‌توان گفت اگر انجمن سینمای جوانان ایران نبود بسیاری از سینماگران هم نبودند.

این هنرمند برگزاری جشنواره‌ها را انگیزه‌ای برای فیلمسازان دانست و گفت: جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران یکی از اهداف تولید اثر برای فیلمسازان جوان است. تلاش فیلمسازان برای حضور در این رویداد هنری نشان از اهمیت آن دارد و چه بهتر که مقامی هم در این رویداد کسب کنند که قطعا انگیزه‌شان برای ادامه فعالیت را بیشتر خواهد کرد.

او ادامه داد: برگزاری دوره‌های گذشته جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران تاکنون از نظر محتوای آثار، بحث تکنیک و داوری روند پیشرفت خوبی داشته است. اعتبار این رویداد بین‌المللی باعث می‌شود تا فیلمسازان دغدغه تولید و رساندن اثرشان را برای نمایش در آن داشته باشند.

مدیرفیلمبرداری فیلم سینمایی «جایی برای آرامش» درباره جایگاه سینمای کوتاه ایران در سطح بین‌الملل عنوان کرد: حضور آثار در بخش بین‌الملل به پخش کننده آثار و هزینه‌ای که باید برای این موضوع صرف کرد، برمی‌گردد. با توجه به شرایط اقتصادی فیلم کوتاه بسیاری از بچه‌ها سعی می‌کنند تا خودشان برای پخش جهانی اقدام کنند در حالیکه این بخش واقعا تخصصی است و نیازمند حمایت انجمن سینمای جوانان ایران و همچنین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران برای بهتر شدن است.

احسان غفوریان در پایان گفت: سینمای ایران با وجود تمام محدودیت‌هایی که از لحاظ مادی، زیرساختی و تکنولوژی‌های فنی با آن درگیر است سینمای خاصی است و خوشبختانه در رقابت با نمونه‌های جهانی جایگاه قابل قبولی دارد. ما فیلمسازان خوبی داریم و برای حضور بین‌المللی آن‌ها کافی است تا در پخش جهانی آثارشان با آن‌ها بیشتر همراه باشیم.