مطمئن نبودم رؤیا می‌بینم یا این واقعیت است

کراوس: بله؟ کراوس هستم.
اسمیت: سلام، آدام اسمیت هستم و از وب‌سایت بنیاد نوبل، نوبل پرایز تماس می‌گیرم.
کراوس: سلام
اسمیت: سلام، برنده شدن جایزه نوبل را به شما تبریک‌ می‌گویم.
کراوس: سپاسگزارم
اسمیت: خبر چه طور به شما رسید؟
کراوس: من مطمئن نبودم که رؤیا می‌بینم یا این واقعیت است. بنابراین، این برای من هنوز پرسشی است که باید به آن پاسخ بدهم.
اسمیت: تماس از استکهلم با محل کار شما برقرار شد؟
کراوس: همین طور است. من در همین لحظه هنوز در حال کار کردن در خانه هستم تا خودم را برای یک روز آزاد در مؤسسه آماده کنم که قرار است حدود یک ساعت دیگر شروع شود. قرار است در آنجا چند تور آزمایشگاهی را برای بازدیدکنندگان علاقه‌مند داشته باشم. باید دید که آیا این به نتیجه می‌رسد یا خیر، اما حداقل فعلا برنامه همین است.
اسمیت: به نظر می‌رسد امروز تغییر غیرمنتظره‌ای پیدا کرده است. اولین فکری که با شنیدن این خبر به سراغ شما می‌آید، چیست؟
کراوس: اولین فکر من این است که چه تعداد از دوستان و همکاران من به طور مستقیم یا غیرمستقیم در این امر نقش داشته‌اند. اولین فکر من در مورد آنهاست و از همه آنها سپاسگزارم. بدون مشارکت آنها و بدون تلاش‌های پژوهشی هماهنگ در طول زندگی حرفه‌ای من ابتدا در دوره بسیار مهم وین و سپس در اینجا گارشینگ مونیخ، این امر ممکن نبود.
اسمیت: شما دومین مجارستانی هستید که در این هفته جایزه نوبل را دریافت کرده است. این برای شما چه معنایی دارد؟
کراوس: وقتی خبر برنده شدن «کاتالین کاریکو»(Katalin Karikó) را شنیدم، خیلی هیجان‌زده شدم. متأسفانه هنوز شخصا او را نمی‌شناسم، اما مطمئنا او را به خوبی با نامش می‌شناسم و او را بسیار تحسین می‌کنم؛ نه فقط به خاطر دستاوردهایش، بلکه به خاطر روشی که به واسطه آن به هدف دست یافت. زمانی که تقریبا هیچ‌کس دیگری به این موضوع اعتقاد نداشت، او در شرایط بسیار بد و با بودجه اندک ادامه داد، اما هرگز تسلیم نشد. من معتقدم که این پیام تقریبا به اندازه دستاورد واقعی مهم است.
اسمیت: دقیقا همین طور است. چنین پیام امیدوارکننده‌ای می‌گوید که استقامت نتیجه می‌دهد. دیروز او می‌گفت چقدر مهم است که با وجود همه چیزهایی که نمی‌توانید تغییر دهید، حواس‌ خود را پرت نکنید، بلکه فقط روی کاری که می‌توانید انجام دهید، تمرکز داشته باشید.
کراوس: قطعا، این یک گفته واقعا عالی است و من کاملا با آن موافق هستم.
اسمیت: بدون شک شما دو نفر خیلی زود با یکدیگر ملاقات خواهید کرد. بنابراین، خیلی خوب است که جایزه نوبل راهی برای پیدا کردن دوستان جدید شود.
کراوس: من مشتاقانه منتظر آن هستم. البته اشتیاق من برای انتظار، به دلایل زیادی است؛ اما در این مورد ویژه و به این دلیل ویژه منتظرم شخصا او را ملاقات کنم.
اسمیت: به طور خلاصه، پالس‌های اتوثانیه به ما امکان می‌دهند تا شیمی را در عمل تجسم کنیم و همه چیز را در مقیاس زمانی الکترون ببینیم. از دیدن چه چیزی بیشتر هیجان‌زده هستید؟
کراوس: من فکر می‌کنم دیدن چیزی که قبلا هیچ‌کس نمی‌توانست آن را ببیند، همیشه هیجان‌انگیز است و من هنوز هیجانی را به یاد می‌آورم که یک صبح بسیار ویژه در آزمایشگاه زیرزمین مؤسسه خود در وین آن را احساس کردیم. سال ۲۰۰۱ در وین بود که ما برای اولین بار توانستیم معمای دینامیک الکترونی را که در دوره نوسان نور مرئی تکامل یافته است، حل کنیم. آن لحظه باورنکردنی را هرگز فراموش نمی‌کنم. توانایی مشاهده کردن این حرکات که سریع‌ترین حرکات بیرون از هسته اتم هستند که در طبیعت رخ می‌دهند، بسیار مهم است. با علم اتوثانیه اکنون راهی را برای توسعه مدل‌هایی داریم که توصیف کردن این سیستم‌های پیچیده را ساده می‌کنند. این مدل‌های ساده‌شده ممکن است حتی برای رایانه‌های امروزی قابل کنترل باشند و می‌توان آنها را با آزمایشی که در لحظه انجام می‌شود، تأیید کرد.
اسمیت: دیدن این‌که چنین چیزهایی که نظریه‌پردازان در کتاب‌ها درباره آن می‌نویسند، اکنون توسط شما آشکار می‌شوند، بسیار هیجان‌انگیز است. خوشحالم که با شما صحبت کردم و دوباره تبریک می‌گویم.
کراوس: بسیار سپاسگزارم. خدانگهدار
اسمیت: خدانگهدار.