بهار نیوز - مردم در هیات‌ها هم از انتخابات حرف نمی‌زنند!

مردم در هیات‌ها هم از انتخابات حرف نمی‌زنند!

گروه سیاسی: کمتر از ۶ ماه تا انتخابات مجلس دوازدهم زمان باقیست اما بنا به گفته یک کاندیدای انتخابات مجلس فضا هنوز یخ زده است و تنور انتخابات داغ نشده است.
محمدجواد کولیوند نماینده پیشین مجلس در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین تاکید می کند برای اینکه شور انتخاباتی ایجاد شود و زمینه برای مشارکت حداکثری فراهم شود دولت باید یک شوک اقتصادی مثبت به مردم وارد کند.این در حالی است که بنا به گفته محمد جواد کولیوند هنوز جامعه وارد فضای انتخابات نشده و دراین فضای یخ زده کمتر کسی سیاست گذاری های انتخابات را دنبال می کند. او پیش بینی می کند در این دور از انتخابات بین ۴ تا ۵ لیست انتخاباتی وجود داشته باشد. این نماینده دوره نهم و دهم مجلس که انتخابات مجلس یازدهم ردصلاحیت شده بود می گوید سیگنال کاندیداتوری را نه از شورای نگهبان بلکه از بیانات رهبری گرفته و تاکید دارد؛« چگونه می شود کسی معاون وزیر کشور باشد ولی برای نمایندگی مجلس رد صلاحیت شود» گفت و گوی خبرآنلاین با محمدجواد کولیوند را بخوانید؛
*********
آقای کولیوند! در چندماه باقیمانده تا انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، آرایش جریان های سیاسی و فضای انتخابات را چگونه ارزیابی می کنید؟
در حال حاضر مشکلات اقتصادی روی زندگی مردم سایه انداخته و باعث نگرانی مردم شده است. همچنین اعتماد مردم نسبت به حل مشکلات توسط دولتمردان کاهش پیدا کرده و متاسفانه این موضوع حضور مردم در انتخابات را کاهشی خواهد کرد.
استنباط من این است که آنچه که مقام معظم رهبری در ابتدای سال در حرم مطهر امام رضا (ع) در مورد مشارکت، رقابت و سلامت انتخابات مطرح کردند اعتمادسازی برای مردم است.بنده معتقدم که اگر در این فاصله ای که تا انتخابات داریم اقداماتی در فضای اقتصادی کشور رخ دهد و بخشی از این مشکلات حل و فصل شود، قدری می تواند به داغ شدن فضا و حضور مردم در پای صندوق رای کمک کند.
ازآن طرف نیز باید آرایش های سیاسی را مقداری مدیریت کنند چرا که اگر نامزدهایی که معمولا در ایام انتخابات حضور پررنگ داشتند حمایت نشوند طبیعی است که آنها هم در انتخابات شرکت نخواهند کرد. در حال حاضر فضای انتخابات خیلی یخ و یخ زده است و بنظرم هنوز شکل اصلی خود را در جامعه پیدا نکرده است.
به عبارتی در بین مردم، مساجد، هیات ها، دانشگاه ها و مدارس می بینیم که کمتر کسی از انتخابات حرف بزند یا سیاست گذاری انتخابات را دنبال بکند. این نشان می دهد که خیلی باید حواسمان را جمع کنیم.
به شرایط اقتصادی اشاره کردید، رئیس جمهور و اعضای کابینه آمارهایی را ارائه می دهند که این آمارها در زندگی مردم ملموس نیست. فکر می کنید مشخصا چه اقدام عملی اقتصادی می تواند شوکی مثبت و انگیزه ای برای حضور مردم پای صندوق ها باشد؟
آمارهایی که داده می شود درون سازمانی است یعنی دولت در درون خود حرکاتی انجام می دهد، برآوردهایی دارد و مشخصا آمارهایی در رابطه با مثلا کاهش فقر یا اشتغال و ... ارائه می دهد. مکانیزمی که اینها پیاده می کنند تا بتوانند تورم جامعه را مهار کنند، اشتغال را توسعه دهند، در بخش صادرات و واردات مهم و موثر عمل کنند یا در بخش تامین اجتماعی و رفاه عمومی مردم قدم مثبتی بردارند آن چیزی نیست که الان سر سفره مردم بنشیند و بخواهد خودش را نشان دهد و اگر هم هست خیلی کم است و این انتظار و توقعی که مردم از دولت محترم داشتند الان برآورده نشده است.
لذا به نظر می رسد که پیشنهاد باید پیشنهاد جدی باشد. بنظر من امروز دولت باید یک حرکت رفاهی عمومی ایجاد کند، حالا این حرکت رفاهی عمومی می تواند پیشنهادش این باشد که فرض کنیم درمان را در کشور به سمتی ببرد که تامین منابع کند و درمان را از صفر تا صد برای مردم رایگان کند. اگر بتواند این کار را انجام دهد، حرکت رفاهی عمومی انجام داده است و حداقل مردم بدانند که برای درمان از جیب شان پول پرداخت نمی کنند.
طرح بعدی می تواند برای آموزش و پرورش باشد، می تواند برای ورزش باشد. ولی این حرکت عمومی اگر اتفاق نیفتد مطمئنا ما تبلورش را بر روی زندگی مردم و بر سفره مردم متاسفانه نمی بینیم.
برخی سیاسیون مدعی هستند که دولت سیزدهم آنچنان علاقه مند به برگزاری انتخابات با مشارکت بالای مردم نیست، برخی هم استنادشان به اظهارات وزیر کشور است که مشارکت ۶۰ درصدی را هدفگذاری کرده است. نگاه شما به این قسم ادعاها چیست؟
نظر وزیر محترم کشور که حضور ۶۰ درصدی را پیش بینی کردند، شرایطی دارد. اگر شرایط رفاهی ، اقتصادی بهبود یابد و نامزدهای طیف ها و دستگاه های متعدد با تفکرهای متعدد حضور داشته باشند می توانیم امید داشته باشیم که بالای ۵۰ درصد مشارکت کنند ولی استنباط من این است که اگر این اتفاقات نیفتد حضور حداکثری و بالای ۶۰ درصدی قطعا اتفاق نمی افتد ضمن اینکه برخی از این جریانات هم به دنبال این هستند که مردم حضور حداقلی را داشته باشند چون در حضور حداکثری طبیعتا آنها پیروز انتخابات نمی شوند و نمایندگان شان از صندوق ها بیرون نمی آید.
چند موقعیت است که نظام هرسال و توسط مردم در حقیقت مشروعیت و مقبولیت خود را به دنیا اعلام می کند؛ انتخابات، روز قدس و روز ۲۲ بهمن.
از این رو حضور حداکثری، جایگاه نظام را بیشتر تثبیت می کند. لذا وقتی شما می بینید مردم پای نظام می آیند، این پرچمی است که در دنیا برافراشته می شود و دنیا متوجه می شوند که مردم نسبت به نظام اسلامی خود پایبند هستند و این تلاش که ما حداقلی را در انتخابات داشته باشیم تا کاندیداهای ما از صندوق بیرون بیایند به نظر من عبث و بیهوده است و اگر چنین بخواهد جلو رود، مجلس ملی ما که باید از افرادی که وارد آنجا می شوند، از آراء محکم مردم بهره مند شوند، طبیعتا از آرای پایین بهره مند هستند و به مقبولیت و مشروعیت ها در جامعه و قانونگذاری شان خدشه وارد می شود.
آقای کولیوند شما در دوره انتخابات مجلس یازدهم، رد صلاحیت شدید، این دوره شما و طیف و دوستان شما چه سیگنال مثبتی از شورای نگهبان دیدید و چه اتفاقی افتاد که تصمیم گرفتید مجددا وارد کارزار انتخابات شوید؟
چون وضعیت خودم را خودم راحت تر می فهمم و می دانم. من استنباطم این است سه عامل باید باعث رد صلاحیت افراد شود؛ یکی اینکه ممکن است مشکل مالی داشته باشد، یا اینکه مشکل امنیتی و امنیت ملی داشته باشد مثلا با گروه هایی در تماس باشد یا ارتباطاتی داشته باشد که آنها معاند نظام باشند یا اینکه خدای نکرده مشکل اخلاقی سیستمی یا غیر سیستمی داشته باشد.
جالب است که من این سه تا عنصر را نداشتم و رد صلاحیت شدم ، شاید از آن زمان که رد صلاحیت شدم تا همین الان هیچ اظهارنظری هم نکردم. چرا که احترام گذاشتم به نظر شورای نگهبان.
من ۲۰ ماه معاون وزیر کشور بودم خُب چطور می تواند سیستم های امنیتی و نظارتی کشور به من تاییدیه بدهند و معاون وزیر کشور شوم ولی صلاحیت ورود به مجلس نداشته باشم.
احساس کردم با توجه به اینکه رهبر انقلاب نگاهشان حضور گسترده، مشارکت و رقابت صحیح است بیایم حضور پیدا کنم و امیدوارم که دستگاههای نظارتی و شورای نگهبان هم با نگاه ویژه ای به این کاندیداهای با تفکر و با تعقل و آدم هایی که دلشان در گرو اسلام است نگاه کنند.
سیگنال مثبت من این شد که مقام معظم رهبری فرمودند مشارکت حداکثری و من بر اساس آن احساس کردم که می توانم وارد شوم و امیدوارم که دوستان هم نگاه ویژه ای داشته باشند و این تاییدیه را بدهند.
ارتباط پشت پرده پایداری ها و احمدی نژاد
در این دوره رقابت اصلی را میان کدام جریان ها و طیف های سیاسی می بینید؟
فکر می کنم جریان معتدل و عقلانیت ایران ما و جریان معتدل اصولگرایی بتوانند در کنار هم قرار گیرند. جبهه پایداری، هم حضور دارد و یک فضای جدیدی بین شان ایجاد شده است و به نوعی با طیف آقای احمدی نژاد در پشت صحنه ارتباطات مستمری دارند.
به نظرم رقابت بین جبهه پایداری و جبهه عقلانیت ایران ما و معتدلین اصولگرایی و اصلاح طلبی است. معتدلین چون می توانند در کنار هم قرار گیرند و کار را جلو ببرند. البته به نظر من آن بخش عقلانیت ایران ما خیلی راغب تر هستند که بیایند و جریان کار را به دست گیرند و انشالله بتوانند کشور را به یک مسیر صحیح هدایت کنند.
به نظرتان با چند تا لیست و گفتمان مواجه خواهیم بود؟
فکر می کنم بین ۴ تا ۵ لیست شود. مثلا جبهه پایداری، عقلانیت ایران ما و معتدلین اصولگرایی لیست خواهند داد. از سوی دیگر اصلاح طلبان هم خودشان یک لیستی خواهند داد. لیست بعدی لیست تدبیر و امید از دولت گذشته است که آنها هم تدابیری انجام می دهند. استنباطم این است که بین ۴ تا ۵ لیست باشد .