تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۳/۰۹ ساعت ۱۹:۲۰
کد مطلب : ۴۳۶۰۴
حقیقتی تلخ درباره هواپیمای مالزیایی
امواج دریافتی متعلق به جعبه سیاه نبوده‌اند!
گروه حوادث: مقامات استرالیا که از روز پنجشنبه گذشته از تعویق عملیات جستجوی هواپیمای مالزیایی خبر داده‌اند، تلویحا تأیید کرده‌اند که سیگنال‌های دریافتی در اقیانوس هند به پرواز 370 تعلق نداشته‌اند.
با اعلام این خبر تمام امیدها مبنی بر یافتن ردپای هواپیمای مالزیایی رنگ باخته و گویا به این زودی قرار نیست سرنوشت این پرواز مرموز مشخص شود. مقامات استرالیا که در عملیات جستجوی هواپیمای مالزیایی با دولت مالزی همکاری می‌کنند از پایان عملیات جستجو در منطقه تجسس به وسعت 852 کیلومتر مربع و در 1610 کیلومتری شمال غربی بندر «پرت» استرالیا خبر داده و اعلام کردند این منطقه را دیگر باید از فهرست مناطقی که احتمال می‌رود مقصد پرواز 370 مالزی باشد حذف کرد.
این در حالیست که در اوایل ماه آوریل پس از آنکه اعلام شد کشتی اقیانوس پیمای «اوشن شیلد» استرالیا موفق به دریافت سیگنال‌های جعبه سیاه هواپیما شده، مقامات استرالیا این منطقه را محتمل ترین منطقه برای یافتن هواپیمای مالزیایی اعلام کرده بودند. آنها به قدری مطمئن بودند که «تونی آبوت» نخست وزیر استرالیا با اطمینان خاطر اعلام کرد از محل جعبه سیاه هواپیما تنها با چند کیلومتر خطا فاصله داریم.
به گزارش پایگاه اینترنتی دیلی بیست، با این حال مقامات استرالیایی تا روز پنجشنبه ادعای مقامات نیروی دریایی آمریکا مبنی بر اینکه سیگنال‌های دریافتی مربوط به جعبه سیاه هواپیما نبوده‌اند را تایید نکرده‌اند اما با این حال با اعلام رسمی استرالیا مبنی بر پایان عملیات جستجو در این منطقه می‌توان گفت این کشور به طور ضمنی به این مساله اعتراف کرده است. شبکه سی ان ان به نقل از «مایکل دین» قائم مقام مهندسی اقیانوس نیروی دریایی آمریکا اعلام کرد: قوی ترین فرضیه ما از سیگنال‌های دریافتی در حال حاضر این است که این سیگنال‌ها صداهای تولید شده از خودِ کشتی یا سیگنال‌های یک موقعیت یاب زیردریایی بوده که با سیگنال‌های جعبه سیاه هواپیما اشتباه گرفته شده‌اند.
گستره منطقه‌ای از اقیانوس هند که هنوز برای یافتن هواپیمای مالزیایی جستجو نشده بسیار وسیع است بطوریکه بیش از 59 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد. این مسئله با توجه به امکانات موجود یعنی کشتی اقیانوس پیمای «اوشن شیلر»، زیر دریایی بدون سرنشین، دستگاه تشخیص سیگنال‌ها (پینگ دتکتور) و روبات زیر دریایی «باله آبی – 21» چالش‌های فراوانی را برای عملیات جستجو ایجاد کرده است. این مسئله همچنین این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که چرا زودتر از اینها امکانات تجسسی مناسب برای یافتن هواپیمای مالزیایی به‌کار گرفته نشد؟
دولت استرالیا هفته پیش اعلام کرد فاز بعدی عملیات جستجو ممکن است دو ماه ادامه یابد و در آن از کمپانی‌های خصوصی دعوت به همکاری می‌کند. این همان شیوه‌ای است که در سال 2009 میلادی برای یافتن بقایای پرواز 447 هواپیمای «ایرفرانس» در اقیانوس اطلس جنوبی بکار گرفته شد.
این در حالیست که در اوایل ماه آوریل پس از آنکه اعلام شد کشتی اقیانوس پیمای «اوشن شیلد» استرالیا موفق به دریافت سیگنال‌های جعبه سیاه هواپیما شده، مقامات استرالیا این منطقه را محتمل ترین منطقه برای یافتن هواپیمای مالزیایی اعلام کرده بودند. آنها به قدری مطمئن بودند که «تونی آبوت» نخست وزیر استرالیا با اطمینان خاطر اعلام کرد از محل جعبه سیاه هواپیما تنها با چند کیلومتر خطا فاصله داریم.
به گزارش پایگاه اینترنتی دیلی بیست، با این حال مقامات استرالیایی تا روز پنجشنبه ادعای مقامات نیروی دریایی آمریکا مبنی بر اینکه سیگنال‌های دریافتی مربوط به جعبه سیاه هواپیما نبوده‌اند را تایید نکرده‌اند اما با این حال با اعلام رسمی استرالیا مبنی بر پایان عملیات جستجو در این منطقه می‌توان گفت این کشور به طور ضمنی به این مساله اعتراف کرده است. شبکه سی ان ان به نقل از «مایکل دین» قائم مقام مهندسی اقیانوس نیروی دریایی آمریکا اعلام کرد: قوی ترین فرضیه ما از سیگنال‌های دریافتی در حال حاضر این است که این سیگنال‌ها صداهای تولید شده از خودِ کشتی یا سیگنال‌های یک موقعیت یاب زیردریایی بوده که با سیگنال‌های جعبه سیاه هواپیما اشتباه گرفته شده‌اند.
گستره منطقه‌ای از اقیانوس هند که هنوز برای یافتن هواپیمای مالزیایی جستجو نشده بسیار وسیع است بطوریکه بیش از 59 هزار کیلومتر مربع وسعت دارد. این مسئله با توجه به امکانات موجود یعنی کشتی اقیانوس پیمای «اوشن شیلر»، زیر دریایی بدون سرنشین، دستگاه تشخیص سیگنال‌ها (پینگ دتکتور) و روبات زیر دریایی «باله آبی – 21» چالش‌های فراوانی را برای عملیات جستجو ایجاد کرده است. این مسئله همچنین این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که چرا زودتر از اینها امکانات تجسسی مناسب برای یافتن هواپیمای مالزیایی به‌کار گرفته نشد؟
دولت استرالیا هفته پیش اعلام کرد فاز بعدی عملیات جستجو ممکن است دو ماه ادامه یابد و در آن از کمپانی‌های خصوصی دعوت به همکاری می‌کند. این همان شیوه‌ای است که در سال 2009 میلادی برای یافتن بقایای پرواز 447 هواپیمای «ایرفرانس» در اقیانوس اطلس جنوبی بکار گرفته شد.
مرجع : ايسنا
