فرای در این دستخط ها احساس خود را درباره ایران بیان کرده است.
در متن اول ریچارد فرای نوشته است:
در ایران همیشه در یاد من سخانهای [سخن های] رودکی می ماند:
هیچ شادی نیست اندر این جهان
بهتر از دیدار روی دوستان
خیلی خوش حال شدم از بازگشت به وطن خود یعنی ایران زمین و امیدوارم که خدا به من چند سال دیگر [عمر] بدهد برای خدمت ایران.
در کوه البرز - ریچارد فرای، ایران دوست/ 3 تیرماه 1383- کوشک- لورا
در متن دوم نیز نوشته است:
من همیشه گفتم [گفته ام] که از قدیم دو تا تمدن در منطقه آسای [آسیا] اهمیت داشت. یکی چینی بود و دیگر ایرانی. اما ایران امروز نیست. البته ایران بزرگ بود یعنی از مجارستان تا مغولستان و چین غربی و از هند تا بین النهرین ودر آن سرزمین چند خورده [خرده] فرهنگ مثل ساکا، سُغدی و غیره موجود بودند. و چنان که مغول ها وابستگی به چین داشت [داشتند] همچنین ترک ها ارتباط به ایران بود.[با ایرانیان ارتباط داشتند].
محمود کاسغری [کاشغری] نویست [نوشت] کلاه بیدن[بدون] سر و ترک بیدون[بدون] تاجک[ تاجیک] وجود ندارد. ریچارد فرای/ ایران دوست