درواقع دمای هوا به طور مستقیم ما را مستعد ابتلا به یک بیماری یا مقاومت بیشتر در برابر بیماری نمی‌کند. آنچه اتفاق می‌افتد این است که ما در طول ماه‌های سرد زمستان که هوا سرد است، بیشتر در خانه در جمع و در کنار یکدیگر می‌مانیم و درنتیجه به احتمال بیشتری دچار سرایت بیماری‌های ویروسی از سایر افرادی می‌شویم که در اطراف ما هستند. هنگام بیمار شدن با این ویروس‌ها هوای بیرون سرد است و هم‌زمان ما عبارت «سرماخوردگی» را برای توصیف تجربه‌ای که هنگام بیماری بدان دچار می‌شویم، به کار می‌بریم.

به همین صورت شنا کردن در زمستان هم احتمال سرما خوردن را بیشتر نمی‌کند. درواقع هر فعالیت جسمی خوب و سالمی باعث می‌شود ما با احتمال کمتری بیمار شویم، چون ورزش باعث تقویت دستگاه ایمنی ما می‌شود. بدن‌های ما برای حرکت کردن ساخته شده‌اند و هر چه بیشتر حرکت کنیم، احتمال سالم‌تر بودن ما بیشتر می‌شود؛ اما باز قرار گرفتن در فضاهای بسته و تنگ مانند اتاق رختکنی با سایر افراد احتمال سرایت ویروس‌ها و به ‌اصطلاح سرماخوردگی را بیشتر می‌شود.

البته شنا کردن یک عامل خطرساز برای دچار شدن به عفونت‌های گوش خارجی است و برای همین به این بیماری اصطلاحاً «گوش شناگران» می‌گویند؛ اما خطر دچار شدن به عفونت گوش خارجی در شنا کردن چه در زمستان و چه در تابستان تفاوتی ندارد.

همچنین قرار گرفتن در معرض سرما یا شنا کردن خطر دچار به عفونت باکتریایی گوش میانی را افزایش نمی‌دهد.
ورزش کردن در هوای سرد زمستان هم به‌خودی‌خود خطرناک نیست، به‌جز اینکه باید به یخبندان‌ها و احتمال سر خوردن توجه داشت. افتادن می‌تواند حوادث خطرناکی را برای شما ایجاد کند. دویدن یا دوچرخه‌سواری در جاده‌های یخ‌بسته یقیناً به همین علت خطرناک است.

همچنین توجه داشته باشید که حتی در زمستان‌ها هم خطر کم‌آبی بدن وجود دارد و باید مایعات کافی دریافت کنید. معمولاً هوای سرد زمستانی بسیار خشک هم هست که می‌تواند به از دست رفتن بیشتر آب بدن بینجامد؛ بنابراین اگر فعالیتی جسمی برای بیش از یک ساعت انجام می‌دهید، احتمالاً از طریق عرق کردن و/یا نفس کشیدن به مقدار کافی مایعات از دست می‌دهید که نیاز به جایگزینی آن با نوشیدن مایع داشته باشید.

بالاخره توجه داشته باشید که خطر حمله‌های قلبی در هوای سرد هنگامی دارید فعالیت جسمی مانند پارو کردن انجام می‌دهید، بیشتر می‌شود. هنگامی برای پارو کردن برف به بیرون از خانه می‌روید، معمولاً خودتان را اصلاً به‌اصطلاح گرم نمی‌کنید. به‌این‌ترتیب سرعت ضربان قلب شما از حد پایه در حال استراحت با سرعت به میزان بالایی می‌رسد و به بدن فشار می‌آید.

درعین‌حال، پزشکان می‌گویند حمله‌های قلبی در این موارد ممکن است به علت حرکات خاص بازو که پارو زدن نیاز دارد، باشد. هنگام پارو کردن در مقایسه با فعالیت‌های جسمی دیگر مانند پیاده‌روی یا دویدن قلب و تنه‌تان را به شکل متفاوتی به حرکت درمی‌آورید.

همچنین سرمازدگی در زمستان‌ها هم ممکن است تشخیص داده نشود؛ بنابراین مهم است که به نشانه‌های سرمازدگی در اندام‌ها ازجمله از دست رفتن حس و درد توجه داشته باشید. در این موارد باید هر لباس خیسی را از بدن درآورید و شروع ‌به گرم کردن بافت‌های سرمازده کنید. همچنین باید از راه رفتن با پای سرمازده خودداری کنید. محل‌های سرمازده را ماساژ ندهید یا نمالید و هر چه زودتر خودتان را به اورژانس برسانید.

بهار نیوز