دلیا با بازی پائولا کورتلزی بازیگری که حالا کارگردانی فیلم را هم انجام داده است در کنار همسرش، ایوانو با بازی والریو ماستندریا از خواب بیدار می‌شود. او وقتی یک «بونجورنوی» سرحال می‌گوید، بدون هیچ حرفی از شوهرش سیلی می‌خورد. یک سیلی سخت. سپس، در حالی که فضا با موسیقی متنی که آهنگی عاشقانه از دهه ۴۰ است پر می‌شود، دلیا روزش را شروع می‌کند. به نظر می‌رسد خشونت به همان اندازه برس زدن موهایش و لباس پوشیدن برای کار، بخشی از روتین زندگی او است.

این فیلم که به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده، ادای احترامی است به کلاسیک‌های نئورئالیست ایتالیایی مانند «دزد دوچرخه» و «رم شهر بی‌دفاع»، اما این درام اجتماعی به سینک آشپزخانه محدود نمی‌شود. اول از همه افراد با دیالوگ‌های کوتاه معرفی می‌شوند.

پدر شوهر می‌گوید: همه مشکلات از وقتی شروع شد که مردم از ازدواج با پسر عموهای خود دست کشیدند! همسرم مثل یک ملکه زندگی می‌کرد! و دلیا به مرد یادآوری می‌کند که همسرش با پریدن از طبقه پنجم خودکشی کرده است.

کورتلزی می‌گوید از داستانی‌هایی که در کودکی از مادربزرگش درباره زنان دیگری که در همان محله زندگی می‌کردند و مورد خشونت بودند شنیده، استفاده کرده است تا فیلمش را بسازد. او می‌گوید: آنچه مرا شوکه کرد عادی شدن این رویدادهای غم‌انگیز بود.وی می‌افزاید: این یک چیز رومی است، ما مردم رم، حتی وقتی در مورد غم انگیزترین وقایع صحبت می‌کنیم، تمایل داریم آنها را با لبخند و شوخی بگوییم.

این فیلم تاثیرگذار به شدت در گیشه سینماها موفق ظاهر شده و تا امروز بیش از ۳۰.۵ میلیون یورو (۳۳.۴ میلیون دلار) فروخته است و پس از فیلم پرفروش «باربی» گرتا گرویگ با تم صورتی که ۳۲ میلیون یورو فروخته، دومین فیلم موفق سال ایتالیا محسوب می‌شود. البته از نظر فروش بلیت «هنوز فردایی هست» در واقع شماره یک است، زیرا ۴.۴۹ میلیون بلیت فروخته و تعداد بلیت‌های فروخته شده «باربی» ۴.۳۹ میلیون بلیت بود. فیلم کورتلزی در حال حاضر ششمین فیلم موفق ایتالیایی تمام دوران است و تا پایان اکران خود، پیش بینی شده که از فیلم «زندگی زیباست» روبرتو بنیگی (۱۹۹۷) هم فراتر برود و جایگاه پنجم تاریخ را از آن خود کند.