آرزوهای یحیی؛ پراید و هفت علی پروین

او در پاسخ به اینکه چرخ گردون طوری چرخید که او شاگرد علی پروین شود گفت: بله سال ۷۱ یا ۷۲ بود که شاگرد ایشان شدم. من همچنان در پورا بازی می‌کردم و به اردوی تیم ملی دعوت شدم و فکر می‌کنم اوایل سال ۷۲ بود‌ خیلی سخت است که یک بچه در شهرستان دور مسیری را برود که عضو تیم ملی شود. مسیر سخت و طولانی بود و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کردیم ولی یک حس و نیرویی همیشه من را راهنمایی می‌کرد که فوتبال را ول نکنم و ادامه بدهم. او در مورد آرزوهایش گفت: با توجه به کمبود امکانات و مشکلاتی که وجود داشت رسیدن به سطح اول فوتبال، وقتی هم جلوتر اومدیم آرزوهای‌مان بیشتر شد. یک زمانی که قرارداد بستیم دوست داشتم پراید داشته باشم و به آن رسیدم و دیدم زیاد گازخورش خوب نیست و بعد گفتم که مثلاً ماکسیما بگیرم. باز هم به آن رسیدم ولی خواسته‌های بزرگتری داشتم.
....