علیه دولت؛ هر روز تندتر از دیروز

جواد کریمی قدوسی اولین بار نیست که از تریبون مجلس و از ادبیات خود رییس جمهور برای طعنه زدن و انتقاد کردن استفاده می‌کند؛ این بار اما مناسبت زمانی دو نطق پشت سر هم در صحن علنی نظرها را به خود جلب کرده است. روز سه‌شنبه هفته گذشته آقای کریمی قدوسی نماینده اصول‌گرای مردم مشهد و عضو کمیسیون امنیت ملی در نطق میان دستور خود «مذاکره و اعتدال» را «کلید واژه‌های شکست حضرت علی (ع) در جنگ صفین» دانست و گفت که «اعتدال حرکت در مرز حق و باطل نیست بلکه اعتدال به معنی حرکت در وسط میدان حق است، در صورتی که مواضع و مشی سیاسی و فرهنگی رییس جمهور و برخی از وزرا از جمله وزیر ارشاد و وزیر علوم مصداق حرکت در مرز حق و باطل و زمینه‌ساز ایجاد عده و عده برای فتنه‌های آینده است.»

در ادامه آن نطق میان دستور، آقای کریمی قدوسی نشان داده بود که واقعا از چه چیزی ناراحت شده است: «می‌گویند دولت دینی خوب است اما دین دولتی جای بحث دارد. می‌گویند برخی مردم بیکار هستند کار ندارند،‌ شغل ندارند دچار توهم هستند، مدام غصه دین و آخرت مردم را می‌خورند نه دین می‌دانند چیست نه آخرت می‌دانند چیست و غصه می‌خورند؛ هنرمند ارزشی و غیرارزشی نداریم. ما از کارت زرد مجلس نمی‌ترسیم با زور و شلاق نمی‌شود مردم را به بهشت برد. دوران بلندگوهای یک طرفه سر آمده است. آنچه من می‌فهم این است که کشور با تقابل نمی‌تواند در دنیا موفق باشد. راه این دولت راه تعامل سازنده با دنیا است. ما می‌خواهیم با دنیا صحبت کنیم برخی فکر می‌کنند باید با دنیا جنگید یا تسلیم شد؛ در حالی که راه سومی نیز وجود دارد و آن تعامل سازنده با جهان است. آمریکایی‌ها کدخدای ده هستند با کدخدا بستن راحت‌تر است.»

این عضو جبهه پایداری انتقادهایی هم به اعضای هیات دولت وارد کرده و صراحتا گفته بود که رییس جمهور باید دستیار ویژه‌اش در امور اقلیت‌های قومی و مذهبی خود را به دلیل آنچه که «مورد تمجید رسانه‌های رژیم صهیونیستی قرار گرفتن، تلاش برای احیای نمادهای اشرافی و سلطنت و ایجاد تفرقه بین اقوام ایران» خوانده بود، عزل کند. بخش دیگری از انتقادهای این چند روز آقای کریمی قدوسی هم متوجه برخورد دولت با رسانه‌هاست؛ هر چند که نه از تعطیلی چند روزنامه اصلاح طلب از آغاز کار دولت تا امروز گلایه می‌کند و نه از بازداشت خبرنگاران تازه و تغییر نکردن وضعیت روزنامه‌نگاران زندانی که از گذشته در زندان بوده‌اند و ایران را به یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های روزنامه نگاران تبدیل کرده‌اند.

انتقاد آقای نماینده به آن چیزی است که «تلاش وزارت اطلاعات برای مهار نقد نخبگان و روزنامه‌های منتقد دولت» می‌نامد و البته بدون ارائه سند از دولت برای «به دادگاه کشاندن منتقدان» شکایت می‌کند و با انتقاد از آن چه که «مظوم‌نمایی دولت» خوانده است بدون اشاره به نام‌ها، رقم‌ها یا مصداق‌های احتمالی می‌گوید: «بودجه‌های رسانه‌های دولتی و همراه دولت بالغ بر صدها میلیارد تومان است و بودجه رسانه‌های حامی شما هم بالغ بر صدها هزار میلیارد تومان و اضافه شود به حمایت رسانه‌های خارجی؛ کجای این رویه مظلوم نمایی دارد؟ چرا رسانه و روزنامه منتقد خود را تخریب می‌کنید؟» وی که در نطق میان دستور هفته گذشته ی خود، از آیت الله مصباح یزدی حمایت و از آنچه که «هجمه علیه ایشان» دانسته انتقاد کرده بود، این هفته در نطق میان دستور اضطراری خود خطاب به رییس جمهور اظهار کرد: «می‌گویید در یک کشور یک پرچم و یک رهبر است و اما متاسفانه در عمل ژست اپوزیسیون می‌گیرید.»

این عضو کمیسیون امنیت ملی همچنین با اشاره به تز دکتری آقای روحانی در دانشگاه گلاسکو انگلستان، رییس جمهور را متهم به افشای اطلاعات مهم فقهی برای انگلیسی‌ها کرده و می‌گوید: «یک بار و برای همیشه بگویید زیر لحاف اعتدال چه می‌گذرد؟... افراطیون را به مسند قدرت بر می‌گردانند و طلبکار ملت هم هستند. ... چرا تهدید می‌کنند که در آینده حرف‌هایی می‌زنند؟» این نماینده مجلس در ادامه با پیش بینی این که «از صحبت‌های رییس جمهور بر می‌آید که در آینده نزدیک می‌خواهد به نهادهای مقدس حماسه‌ساز و مدافعان راستین این ملت حمله کند و همان کارهایی که آقای هاشمی و خاتمی نتوانستند انجام دهند را انجام دهد» او را به از دست دادن مشروعیتش تهدید می‌کند؛ البته این هم برای اولین بار نیست که اتفاق افتاده است. آقای کریمی هفته گذشته هم رییس جمهور را به استفاده از ظرفیت‌های اصل 89 قانون اساسی که ناظر بر طرح سوال و استیضاح اعضای دولت است تهدید کرد.

در مجلس رسم است که نمایندگان با فریادهای احسنت از ناطقانی که حرف دلشان را می‌زنند حمایت می کنند، اما به خصوص نطق هفته گذشته آقای کریمی قدوسی نه که با همراهی از جانب نمایندگان مواجه نشد که بارها هم از سوی هیات رییسه مجلس متوقف شد تا جایی که ضبط دقایق پایانی آن برای خبرنگاران ممکن نبود. علما مومنان را از نصیحت کردن دیگران به صفاتی که خود از آن تهی هستند نهی کرده‌اند، شاید اگر آقای کریمی قدوسی به این توصیه توجه کند، در نطق بعدی‌اش باید به جای گفتن «علیکم بالمتون، لابالحواشی» بگوید «علینا و عیلکم بالمتون، لابالحواشی.»