زندانی ابدی که فرار از آن غیرممکن است

گروه بین  الملل:  طی دو سال گذشته، مقامات در السالوادور دست به کار شدند تا ده‌ها هزار نفر از اعضای مظنون به مخوف‌ترین باند‌های تبهکار این کشور را جمع آوری کنند.
به گزارش فرارو، این سرکوب گسترده پس از آن صورت گرفت که وضعیت اضطراری صادر شده در آوریل ۲۰۲۲ به نایب بوکله رئیس جمهور اختیارات ویژه اعطا کرد و حقوق اساسی مانند دسترسی به وکیل یا ارائه دلیل برای بازداشت را به حالت تعلیق درآورد.
این امر نایب بوکله را قادر ساخت تا جنگی تمام عیار علیه باند‌های خیابانی السالوادور به راه بیندازد که منجر به دستگیری بیش از ۷۶۰۰۰ نفر شد - که ۱۲۰۰۰ نفر از آن‌ها به مرکز محبوس کردن تروریسم (CECOT) یک مگازندان در تکلوکا منتقل شدند.
جنگ رئیس جمهور السالوادور با باند‌ها با کاهش نرخ قتل و بازگرداندن امنیت و حیثیت به شهروندان کشوری که زمانی یکی از خطرناک‌ترین کشور‌های جهان بود، نسبت داده می‌شود.
اما هیچ نشانه‌ای از پایان سرکوب به این زودی وجود ندارد. به نظر می‌رسد رئیس جمهوری که خود را «باحال‌ترین دیکتاتور جهان» توصیف می‌کند، در انتخابات آخر هفته گذشته پیروز شده و تاکنون ۸۳ درصد آرا را به دست آورده است. جنگ او با باند‌های تبهکار السالوادور به عنوان دلیل اصلی محبوبیت او ذکر شده است.
در حالی که رئیس جمهور السالوادور از پیروزی قاطع خود لذت برد، تصاویری از زندان CECOT منتشر شده که شرایط وخیم زندانیان را نشان داد.
در یک عکس، ده‌ها مرد خالکوبی‌شده با سر تراشیده شده دیده می‌شوند که روی تخت‌های دو طبقه روی هم قرار گرفته‌اند.
این زندان مملو از ۱۲۱۱۴ زندانی است که با توجه به ظرفیت ۴۰۰۰۰ زندانی آن تنها اندکی بیش از یک چهارم پر است.
بسیاری از تبهکاران در این زندان رقبای سرسختی از دو گروه از مخوف‌ترین باند‌های السالوادور هستند و تاریخ نشان می‌دهد که چگونه سربازان پیاده آن‌ها از هر فرصتی برای کشتن دشمنان خود استفاده می‌کنند.
در هر سلول ۱۰۰ متر مربعی، حدود ۷۵ زندانی وجود دارد که روی کابین‌های فلزی می‌خوابند و تنها دو توالت دارند.
در حالی که اقدامات بوکله باعث کاهش میزان جرم و جنایت در السالوادور شده است، خانواده‌های زندانیان می‌گویند افراد بی گناه در این سرکوب گرفتار شده اند.
حدود ۷۰۰۰ زندانی در سراسر السالوادور به دلیل کمبود شواهد آزاد شده اند، اما فعالان می‌گویند بسیاری از افراد بی گناه - از جمله افراد زیر سن قانونی - پشت میله‌های زندان هستند.
ناظران حقوق بشر دولت السالوادور را به نقض گسترده حقوق بشر و شکنجه و مرگ بیش از ۱۵۰ زندانی متهم کرده اند.
اینجا هرگز تاریک نمی‌شود. نور مصنوعی ۲۴ ساعت شبانه روز سلول‌ها و حیاط داخلی را روشن می‌کند. زندانیان روی ورقه‌های فلزی تخت‌های آهنی که تا سقف انباشته شده اند می‌خوابند. دوربین مدار بسته مانند خدایی ساکت آن‌ها را زیر نظر دارد. آن‌ها لوبیا و برنج را با دست می‌خورند، زیرا چنگال و چاقو می‌تواند به سلاح‌های مرگبار تبدیل شود. بدن‌هایشان را می‌شویند و دندان‌هایشان را در لگن‌های سنگی مسواک می‌زنند و در دو توالت که همه می‌بینند می‌روند.
آن‌ها حداکثر ۳۰ دقیقه در روز به یک راهرو داخلی بزرگ می‌روند. پا‌ها و دست‌های آن‌ها در غل و زنجیر است. پلیس‌های مسلح به تفنگ آن‌ها را از پشت بام تماشا می‌کنند. زندانیان چندین بار در هفته تمرینات ورزشی را انجام می‌دهند، یک سری تمرینات با وزن بدن که آن‌ها را خسته می‌کند. بیشتر اوقات آن‌ها با افکار خود خلوت می‌کنند. در هر اتاق، دو کتاب مقدس وجود دارد، اگرچه زندانیان هیچ راهنمایی معنوی دریافت نمی‌کنند.
پشت میله ها، سر‌های تراشیده و صورت‌های خالکوبی دیده می‌شود. اگر آن‌ها می‌خواستند فرار کنند، باید از چهار دیوار با ضخامت ۶۰ سانتی متر (۲۳.۶ اینچ) و ارتفاع سه متر (۹.۸ فوت) با سیم خاردار بالا می‌رفتند
آن‌ها دیگر هرگز عشق و رابطه‌ای با جنس مخالف را تجربه نخواهند کرد. آن‌ها اجازه تماس تلفنی یا ملاقات ندارند. آن‌ها به سیاهچاله‌ای لغزیده اند، جایی ابدی، سرد و دلخراش. فرار غیرممکن است. این جنایتکاران تمام زندگی خود را در اینجا پشت میله‌های زندان می‌گذرانند.
زندان فوق امنیتی السالوادور - آلکاتراز آمریکای مرکزی - یک سال پیش افتتاح شد. وقتی نایب بوکله در مورد این مکان صحبت می‌کند، چشمانش برق می‌زند. رئیس جمهور جوان تنها در ۲۰ ماه، دو باند اصلی، مارا سالواتروچا (MS-۱۳) و باریو ۱۸ را سرنگون کرد.
برای ورود به زندان باید از چهار پست در اتاق‌های بتونی بزرگ و متروک عبور کرد با نظامیانی با صورت‌های پوشانده که تمام بدن شما را به لرزه در می‌آورند. به شما می‌گویند دست هایتان را پشت گردنتان بگذارید. می‌پرسند آیا خالکوبی داری؟ پست‌های بازرسی امنیتی مجهز به اشعه ایکس هستند که روده‌های شما را در معرض دید قرار می‌دهد. صدای پیچ و مهره‌های در‌های آهنی خیلی زیاد شنیده می‌شود. هر کسی که با دستبند وارد این زندان شده است، هرگز نور خورشید را دوباره ندیده است. بالا رفتن از روی دیوار‌های صاف غیرممکن است. خطرناک‌ترین زندانیان پشت میله‌های زندان هستند. برخی از آن‌ها قاتل هستند که ده‌ها قتل در پرونده وجود دارد و محکومیت‌های ۷۰۰ ساله خود را می‌گذرانند.
آن‌ها با سر‌های تراشیده و لباس سفید در این زندان هستند. سر آن‌ها هر پنج روز یکبار تراشیده می‌شود. تقریباً همه آن‌ها خالکوبی شده اند و نام باند‌های تبهکاری که عضو هستند روی بدنشان خالکوبی شده است. آن‌ها با نگاهی نافذ خیره می‌شوند، اما هیچ چیز سرکشی ندارند. در خارج زندان این تبهکاران ترسناک بودند، آن‌ها الهام بخش وحشت بودند. اینجا، حالا، فقط قیافه غمگینی دارند.