ویتامین ث محلول در آب
ویتامین ث محلول در آب است، یعنی در آب حل شده و برخلاف ویتامین های محلول در چربی، در بدن ما ذخیره نمی شود.ویتامین ث مصرفی از طریق مایعات بدن به بافت‌ های مختلف منتقل و مقدار اضافی آن هم به وسیله ادرار دفع می ‌شود. از آن جایی که بدن ویتامین ث را ذخیره یا به تنهایی آن را تولید نمی کند، مصرف روزانه غذاهای غنی از ویتامین ث اهمیت فراوانی دارد.

از این رو حتی در دوزهای بالا، ویتامین ث (به ندرت) به عنوان یک ترکیب سمی با احتمال ایجاد عوارض جانبی جدی شناخته می شود. شایع ترین عوارض جانبی عبارت اند از اسهال، حالت تهوع، گرفتگی عضلات شکمی و سایر مشکلات گوارشی. با این حال در صورت مصرف دوزهای بالاتر از حد معمول از این ویتامین، بدن طی پردازش آن دچار مشکل می شود و این موضوع به طور بالقوه می تواند منجر به اثرات منفی شود.

توجه به این نکته ضروری است که مکمل‌ های ویتامین ث معمولا غیرضروری هستند، زیرا اکثر افراد به راحتی می‌ توانند با مصرف مواد غذایی تازه به ویژه میوه‌ ها و سبزیجات این ویتامین را به اندازه کافی دریافت کنند.اما مصرف افراطی ویتامین ث چه عوارضی برای بدن به همراه دارد؟ نکاتی که در ادامه مورد بحث قرار می گیرند، با استناد به مقالات منتشر شده توسط مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری آمریکا جمع آوری شده اند:

ویتامین ث بیش از حد ممکن است باعث علائم گوارشی شود
شایع ترین عارضه جانبی مصرف زیاد ویتامین ث، ناراحتی گوارشی است. به طور کلی این عوارض در نتیجه مصرف غذاهای حاوی ویتامین ث رخ نمی دهند، بلکه تنها حاصل دوزهای بالای مکمل های ویتامین ث هستند.اگر بیش از 2000 میلی گرم ویتامین ث به طور همزمان مصرف شود، به احتمال زیاد علائم گوارشی تظاهر خواهند کرد. این یافته ها سبب شده تا سطح بالای قابل تحمل 2000 میلی گرم در روز پیشنهاد شود. شایع ترین علائم گوارشی مصرف بیش از حد ویتامین ث شامل اسهال و حالت تهوع است.

ویتامین ث ممکن است باعث تجمع آهن شود
ویتامین ث به عنوان ترکیبی موثر برای افزایش جذب آهن شناخته شده است. این ماده می تواند به آهن غیر هِم که در غذاهای گیاهی یافت می شود متصل شود. گفتنی است که بدن ما به اندازه آهن هِم (نوع آهن موجود در محصولات حیوانی) آهن غیر هِم را جذب نمی کند.

هنگامی که ویتامین ث به آهن غیر هِم متصل می شود، جذب این آهن را برای بدن آسان تر می کند. این یک عملکرد مهم است، به ویژه برای افرادی که بیشتر آهن خود را از منابع غذایی گیاهی دریافت می کنند.
یک مطالعه معتبر نشان داده که جذب آهن با مصرف 100 میلی گرم ویتامین ث همراه با غذا تا 67 درصد افزایش می یابد! با این حال در افرادی که خطر تجمع آهن در بدن وجود دارد مانند هموکروماتوز، باید در مصرف مکمل های ویتامین ث احتیاط شود. در این شرایط، مصرف بیش از حد ویتامین ث ممکن است منجر به بیش آهنی و آسیب جدی به قلب، کبد، پانکراس، تیروئید و سیستم عصبی مرکزی شود

بهار نیوز