اما ۴۳ سال پیش در سال ۱۹۸۱، زمانی که اسکورسیزی برای اولین بار برای نمایش «گاو خشمگین» در بخش غیررقابتی جشنواره برلین حضور یافت، به نظر نمی‌رسید دیگر فردای چندانی در سینما داشته باشد. واقعیت این است که به نظر می‌رسید اسکورسیزی کاملا از پا درآمده باشد.

فیلم قبلی او، «نیویورک، نیویورک» در سال ۱۹۷۷ یک شکست تمام عیار را در گیشه و همچنین نزد منتقدان تجربه کرده بود و اسکورسیزی از اقبال بد آن فیلم به قدری ویران شده بود که یک سال بعد را در ناامیدی و اعتیاد گذراند و وزنش به ۵۰ کیلو کاهش یافت، تا اینکه زمین خورد و نزدیک بود بر اثر خونریزی شدید داخلی بمیرد. او سال ۲۰۱۶ در مصاحبه‌ای گفت: ۱۰ شبانه روز در بیمارستان بستری بودم.

در میان دوستانی که اسکورسیزی را در بیمارستان ملاقات کردند، رابرت دنیرو بازیگر «راننده تاکسی» این کارگردان هم بود که اصرار به ساختن فیلمی درباره جیک لا موتا، قهرمان پر دردسر بوکس میان‌وزن از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۱ داشت. اسکورسیزی ابتدا توجهی نمی‌کرد چون هیچ علاقه‌ای به ساخت فیلم ورزشی نداشت، اما دنیرو اصرار داشت.

در نهایت ثابت شد که این بازیگر بود که حق داشت. «گاو خشمگین» با ۸ نامزدی اسکار جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به «مردم معمولی» رابرت ردفورد باخت، اما برای دنیرو جایزه بهترین بازیگر مرد را به ارمغان آورد و اسکورسیزی را دوباره وارد مسیر کرد تا او چهار دهه دیگر به عنوان فیلم‌سازی خارق‌العاده مطرح باشد. «سلطان کمدی»، «پس از ساعت‌های اداری»، «رنگ پول»، «آخرین وسوسه مسیح» و بیش از ده‌ها فیلم مطرح دیگر چون «رفقای خوب»، «کازینو»، «دارو دسته‌های نیویورکی»، «رفتگان» و «گرگ وال استریت» پس از آن ساخته شد. او امسال با «قاتلان ماه کامل» نامزد اسکار است.برلیناله ۲۰ فوریه (اول اسفند) جایزه خرس طلای افتخاری برلین را به اسکورسیزی اهدا می کند.