مشارکت‌کنندگان به پرسشنامه‌ای درباره سبک زندگی پاسخ دادند تا مشخص شود آیا خالکوبی کرده‌اند یا نه. در این مطالعه ابتدا عواملی مانند مصرف دخانیات و سن افراد مشخص و سپس درصد افراد مبتلا به لنفوم در افراد دارای خالکوبی و بدون خالکوبی را مقایسه شد. نتیجه این بررسی این بود که احتمال ابتلا به لنفوم در افراد با خالکوبی ۲۱ درصد بیشتر از افراد بدون خالکوبی است.

کریستل نیلسن محقق ارشد از دانشگاه لاند گفت: مهم است به یاد داشته باشیم که لنفوم یک بیماری نادر است و نتایج به دست آمده لازم است که تایید شوند و در مطالعات دیگر نیز بیشتر مورد بررسی و تحقیق قرار گیرند و چنین تحقیقاتی در دست انجام است. بنا به گفته محققان دانشگاه لاند، تحقیقات گذشته ثابت کرده جوهر خالکوبی وارد پوست می‌شود و به درون غده‌های لنفاوی راه پیدا می‌کند.

صدها غده لنفاوی در بدن انسان به عنوان فیلترهایی برای مواد خارجی مانند باکتری و سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند. اما جوهر خالکوبی حاوی مواد سرطان‌زا و فلزاتی است که می‌توانند وارد غدد لنفاوی شوند.به گفته نیلسن، بدن انسان این جوهر را به عنوان چیزی خارجی تفسیر می‌کند که نباید آنجا باشد و سیستم ایمنی فعال میشود و به این ترتیب جوهر خالکوبی در سیستم فیلتراسیون غده لنفاوی نگه داشته میشود.

یکی از فرضیات این محققان این بود که خالکوبی بیشتر روی بدن موجب خطر بیشتر لنفوم میشود اما هیچ مدرکی برای حمایت از این فرضیه به دست نیامد.نیلسن گفت: ما هنوز علت این مساله را نمی دانیم. تنها می توانیم گمانه زنی کنیم که یک خالکوبی صرفنظر از اندازه آن موجب یک التهاب سطح پایین در بدن می شود که به نوبه خود می تواند موجب سرطان شود. از این رو تصویر پیچیده‌تر از تصور اولیه ما است.

این محققان همچنین می‌گویند خطر و احتمال بروز این بیماری از زمان خالکوبی تا دو سال پس از آن در بالاترین حد خود است سپس کاهش می‌یابد و دوباره بعد از ۱۱ سال افزایش پیدا می‌کند. این گروه تحقیقاتی اکنون اقدام به تحقیق درباره ارتباط احتمالی بین تاتو و انواع دیگر سرطان و همچنین سایر بیماری‌های التهابی خواهد کرد.