تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۳/۲۲ ساعت ۱۷:۴۵
کد مطلب : ۴۷۵۵۲۱
فیلها احتمالا یکدیگر را به «اسم» صدا می‌زنند
گروه علمی:یادگیری ماشینی و مشاهدات دقیق نشان می‌دهد که فیلها مانند انسان‌ها برای همدیگر نام انتخاب می‌کنند و یکدیگر را با نام صدا می‌زنند.به گزارش ایسنا، دانشمندان می‌گویند فیلها هرگز یک چهره را فراموش نمی‌کنند و اکنون تحقیقات جدید نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد آنها نام‌ها را نیز به خاطر می‌سپارند و آنها همدیگر را با نام صدا می‌زنند. بله باور کنید یا نه، مطالعات جدید حاکی از اینست که فیلها در واقع این توانایی نادر را دارند که همدیگر را از طریق نام‌های منحصر بفرد شناسایی کنند.
دانشمندان دانشگاه کلرادو و تیمی از محققان «بنیاد نجات فیلها» از یادگیری ماشینی برای این کشف جالب استفاده کردند. کار آنها نشان داد که فیلها دارای سطحی از ارتباطات هستند و شباهت ارتباطات آنها به ما انسان‌ها از چیزی که قبلا تصور می‌شد بیشتر است.به نظر می‌رسد فیلها از ارتباطات شخصی‌سازی شده برای خطاب اعضای گروه خود استفاده می‌کنند و نمونه‌ای نادر از نامگذاری را برای خود دارند.
مایکل پاردو (Michael Pardo)، اکولوژیست رفتاری در دانشگاه کرنل در ایتاکا، نیویورک، می‌گوید: پیچیدگی در زندگی حیوانات بسیار بیشتر از آن چیزی است که ما معمولا می‌دانیم. ارتباط فیلها ممکن است حتی پیچیده‌تر از آنچه قبلا تصور می‌کردیم باشد.
به جز انسان، تعداد کمی از حیوانات برای یکدیگر نام تعیین می‌کنند. دلفین‌های بینی بطری(Tursiops truncatus) و طوطی‌های پیشانی نارنجی(Eupsittula canicularis) یکدیگر را با تقلید از امضای ارتباطی کسانی که مخاطب‌شان هستند، شناسایی می‌کنند. در مقابل، انسان‌ها از نام‌هایی استفاده می‌کنند که هیچ ارتباط ذاتی با افراد یا اشیایی که به آنها اشاره می‌کنند ندارند. پاردو تصور می‌کرد که فیلها به دلیل ارتباطات صوتی گسترده و روابط اجتماعی غنی‌شان، ممکن است نامی برای یکدیگر انتخاب کنند.
برای پی بردن به این موضوع، پاردو و همکارانش بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۲۲، غرش‌های عمیق فیل‌های ساوانای ماده وحشی آفریقایی(Loxodonta africana) و فرزندان آنها را در پارک ملی آمبوسلی در جنوب کنیا و در منطقه حفاظت‌شده ملی سامبورو و بوفالو اسپرینگز ثبت کردند. این یافته‌ها روز گذشته در مجله «Nature Ecology & Evolution» منتشر شد.
محققان با استفاده از روش یادگیری ماشینی، ۴۶۹ صدای ضبط شده را تجزیه و تحلیل کردند. این مدل به درستی تشخیص داد که کدام فیل در ۲۷.۵ درصد مواقع مورد خطاب قرار می‌گرفته که میزان موفقیت بسیار بالاتری نسبت به زمانی است که مدل با صدای تصادفی به عنوان داده کنترل تغذیه می‌شد. این نشان می‌دهد که غرش‌ها حاوی اطلاعاتی هستند که فقط برای یک فیل خاص در نظر گرفته شده است.
در مرحله بعد، پاردو و همکارانش صدای ضبط شده این ارتباطات را برای ۱۷ فیل پخش کردند و واکنش آنها را مقایسه کردند. فیلها با شنیدن «نام» خود در مقایسه با زمانی که صدای غرش به سمت فیل دیگری بود، صدایشان بیشتر شد و سریع‌تر به سمت گوینده حرکت کردند. پاردو می‌گوید: آنها می‌توانستند فقط با شنیدن آن صدا متوجه شوند که آیا تماسی با آنها برقرار شده است یا خیر.
هانا مومبی (Hannah Mumby)، بوم‌شناس رفتاری و تکاملی در دانشگاه هنگ‌کنگ می‌گوید این یافته‌ها «شروعی بسیار امیدوارکننده» است، اگرچه برای تأیید اینکه آیا فیلها واقعا یکدیگر را به نام صدا می‌زنند، به شواهد بیشتری نیاز است. او می‌افزاید که درک روابط اجتماعی فیلها و نقش هر فرد در گروه برای تلاش‌های حفاظتی مهم است. مومبی می‌گوید: حفاظت از فیلها بسیار فراتر از تعداد جمعیت می‌رود.
سوال بعدی برای تیم شامل بررسی نحوه کدگذاری اطلاعات توسط فیلها در ارتباطاتتشان است. پاردو می‌گوید: این موضوع طیف وسیعی از سؤالات دیگری را که می‌توانیم بپرسیم ایجاد می‌کند، مانند اینکه آیا فیلها مکان‌ها را نامگذاری می‌کنند یا حتی در مورد یکدیگر به صورت سوم شخص صحبت می‌کنند یا خیر.
مایکل پاردو (Michael Pardo)، اکولوژیست رفتاری در دانشگاه کرنل در ایتاکا، نیویورک، می‌گوید: پیچیدگی در زندگی حیوانات بسیار بیشتر از آن چیزی است که ما معمولا می‌دانیم. ارتباط فیلها ممکن است حتی پیچیده‌تر از آنچه قبلا تصور می‌کردیم باشد.
به جز انسان، تعداد کمی از حیوانات برای یکدیگر نام تعیین می‌کنند. دلفین‌های بینی بطری(Tursiops truncatus) و طوطی‌های پیشانی نارنجی(Eupsittula canicularis) یکدیگر را با تقلید از امضای ارتباطی کسانی که مخاطب‌شان هستند، شناسایی می‌کنند. در مقابل، انسان‌ها از نام‌هایی استفاده می‌کنند که هیچ ارتباط ذاتی با افراد یا اشیایی که به آنها اشاره می‌کنند ندارند. پاردو تصور می‌کرد که فیلها به دلیل ارتباطات صوتی گسترده و روابط اجتماعی غنی‌شان، ممکن است نامی برای یکدیگر انتخاب کنند.
برای پی بردن به این موضوع، پاردو و همکارانش بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۲۲، غرش‌های عمیق فیل‌های ساوانای ماده وحشی آفریقایی(Loxodonta africana) و فرزندان آنها را در پارک ملی آمبوسلی در جنوب کنیا و در منطقه حفاظت‌شده ملی سامبورو و بوفالو اسپرینگز ثبت کردند. این یافته‌ها روز گذشته در مجله «Nature Ecology & Evolution» منتشر شد.
محققان با استفاده از روش یادگیری ماشینی، ۴۶۹ صدای ضبط شده را تجزیه و تحلیل کردند. این مدل به درستی تشخیص داد که کدام فیل در ۲۷.۵ درصد مواقع مورد خطاب قرار می‌گرفته که میزان موفقیت بسیار بالاتری نسبت به زمانی است که مدل با صدای تصادفی به عنوان داده کنترل تغذیه می‌شد. این نشان می‌دهد که غرش‌ها حاوی اطلاعاتی هستند که فقط برای یک فیل خاص در نظر گرفته شده است.
در مرحله بعد، پاردو و همکارانش صدای ضبط شده این ارتباطات را برای ۱۷ فیل پخش کردند و واکنش آنها را مقایسه کردند. فیلها با شنیدن «نام» خود در مقایسه با زمانی که صدای غرش به سمت فیل دیگری بود، صدایشان بیشتر شد و سریع‌تر به سمت گوینده حرکت کردند. پاردو می‌گوید: آنها می‌توانستند فقط با شنیدن آن صدا متوجه شوند که آیا تماسی با آنها برقرار شده است یا خیر.
هانا مومبی (Hannah Mumby)، بوم‌شناس رفتاری و تکاملی در دانشگاه هنگ‌کنگ می‌گوید این یافته‌ها «شروعی بسیار امیدوارکننده» است، اگرچه برای تأیید اینکه آیا فیلها واقعا یکدیگر را به نام صدا می‌زنند، به شواهد بیشتری نیاز است. او می‌افزاید که درک روابط اجتماعی فیلها و نقش هر فرد در گروه برای تلاش‌های حفاظتی مهم است. مومبی می‌گوید: حفاظت از فیلها بسیار فراتر از تعداد جمعیت می‌رود.
سوال بعدی برای تیم شامل بررسی نحوه کدگذاری اطلاعات توسط فیلها در ارتباطاتتشان است. پاردو می‌گوید: این موضوع طیف وسیعی از سؤالات دیگری را که می‌توانیم بپرسیم ایجاد می‌کند، مانند اینکه آیا فیلها مکان‌ها را نامگذاری می‌کنند یا حتی در مورد یکدیگر به صورت سوم شخص صحبت می‌کنند یا خیر.
پربينندهترين مطالب و خبرها
