تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۳/۲۵ ساعت ۱۳:۳۸
کد مطلب : ۴۷۵۹۵۸
چرا درک گذر زمان در ورزش کندتر می‌شود؟
گروه علمی:در مطالعه‌ای که رویکرد پیشگامانه‌ای دارد از آزمونی استاندارد برای اندازه‌گیری درک زمان در طول تمرین حداکثری استفاده شد، طرحی که عملکرد واقعی ورزش را از نزدیک منعکس می‌کند.
آیا در ورزش زمان کندتر می‌گذرد؟
به گزارش همشهری آنلاین،این مفهوم که زمان روان‌شناختی می‌تواند با زمان تقویمی متفاوت باشد به صورتی مشهور در نظریه‌های آلبرت اینشتین اثبات شد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که ورزش بدنی حس ما از زمان را مخدوش می‌کند و این‌طور به نظر می‌رسد که زمان کندتر حرکت می‌کند.
مشاهده شده است که این پدیده به‌طور بالقوه بر ورزشکارانی تأثیر می‌گذارد که باید در برابر زمان یا رقبا سرعت بگیرند. با این حال، مطالعات قبلی محدود می‌شد به ورزش با شدت ثابت، بدون توجه به تلاش‌های همراه با شدت متغیر که در ورزش‌های رقابتی دیده می‌شد. همین شکاف در تحقیقات منجر به مطالعه فعلی شد با این هدف که درک شود چگونه درک زمان در طول ورزش که بازتاب محیطی رقابتی است، تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.
آزمایش با ورزش
محققان مدت‌هاست به این موضوع علاقه‌مند شده‌اند که مردم چگونه گذر زمان را درک می‌کنند و آیا این موضوع تحت‌تأثیر رویدادهای خاص قرار می‌گیرد یا خیر. در مورد ورزش به‌نظر می‌رسد زمان در شرایط خاصی بیش از حد تصور کشدار می‌شود و با این حال، در موارد دیگر، زمان بسیار سریع حرکت می‌کند.
اندرو مارک ادواردز، رئیس دانشکده روان‌شناسی و استاد علوم زندگی دانشگاه کانتربری کرایست چرچ که نویسنده کتاب The Psychopath هم هست، درباره مطالعه‌ای که انجام داده بود گفت: این مطالعه شامل ۳۳شرکت‌کننده با ترکیبی از افراد متوسط و بسیار فعال بود که دوچرخه‌سوار حرفهای نبودند، اما سلامت خوبی داشتند و می‌توانستند در آزمایش‌های بدنی شرکت کنند.
آنها در یک سری آزمایش‌های دوچرخه‌سواری روی یک ارگومتر دوچرخه‌سواری شرکت کردند که برای شبیه‌سازی مسابقه‌ای ۴کیلومتری طراحی شده بود. در طول این کارآزمایی‌ها درک شرکت‌کنندگان از زمان در چند نقطه ارزیابی شد: قبل از ورزش، حین و بعد از آن و با فواصل زمانی مشخص در طول تمرین.
زمان در وزش کش می‌آید
شرکت‌کنندگان برای جلوگیری از سوگیری در آزمون‌های بعدی آزمون درک زمان را با تخمین فواصل زمانی ۳۰ثانیه‌ای و ۶۰ثانیه‌ای بدون هیچ بازخوردی انجام دادند. آزمایش‌های دوچرخه‌سواری شامل شرایط مختلفی بود: آزمایش‌های انفرادی و آزمایش‌های رقابتی در برابر حریف فعال.
محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان زمان را در طول فعالیت بدنی خود در مقایسه با دوره‌های قبل یا بعد از ورزش کندتر درک می‌کردند. نتایج نشان داد که کند شدن درک زمان تحت‌تأثیر شرایط مختلفی که در آزمون تعریف شده بود قرار نگرفت. این موضوع نشان می‌دهد که حضور رقبا یا محیط رقابتی نحوه درک ما را از زمان در طول تمرین تغییر نمی‌دهد و معلوم می‌کند که در درجه اول خود ورزش است که بر درک زمان تأثیر می‌گذارد.
خسته یا شاداب؛ فرقی نمی‌کند
یکی دیگر از جنبه‌های قابل توجه یافته‌های این مطالعه فقدان همبستگی بین میزان تلاش درک‌شده و درک زمان بود. این مورد از این نظر جالب است که نشان می‌دهد شدت ذهنی تمرین درک زمان را تغییر نمی‌دهد. این در تناقض با برخی فرضیه‌های قبلی است که بیان می‌کردند فعالیت فیزیکی بیشتر ممکن است تحریف درک زمان را افزایش دهد.به گفته محققان، ورزش به خودی خود بر درک زمان تأثیر می‌گذارد، اما در این آزمایش بین مراحل مختلف تمرین ازجمله زمانی که احساس شادابی یا خستگی بیشتر می‌کنیم، تفاوتی وجود ندارد.
آیا در ورزش زمان کندتر می‌گذرد؟
به گزارش همشهری آنلاین،این مفهوم که زمان روان‌شناختی می‌تواند با زمان تقویمی متفاوت باشد به صورتی مشهور در نظریه‌های آلبرت اینشتین اثبات شد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که ورزش بدنی حس ما از زمان را مخدوش می‌کند و این‌طور به نظر می‌رسد که زمان کندتر حرکت می‌کند.
مشاهده شده است که این پدیده به‌طور بالقوه بر ورزشکارانی تأثیر می‌گذارد که باید در برابر زمان یا رقبا سرعت بگیرند. با این حال، مطالعات قبلی محدود می‌شد به ورزش با شدت ثابت، بدون توجه به تلاش‌های همراه با شدت متغیر که در ورزش‌های رقابتی دیده می‌شد. همین شکاف در تحقیقات منجر به مطالعه فعلی شد با این هدف که درک شود چگونه درک زمان در طول ورزش که بازتاب محیطی رقابتی است، تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.
آزمایش با ورزش
محققان مدت‌هاست به این موضوع علاقه‌مند شده‌اند که مردم چگونه گذر زمان را درک می‌کنند و آیا این موضوع تحت‌تأثیر رویدادهای خاص قرار می‌گیرد یا خیر. در مورد ورزش به‌نظر می‌رسد زمان در شرایط خاصی بیش از حد تصور کشدار می‌شود و با این حال، در موارد دیگر، زمان بسیار سریع حرکت می‌کند.
اندرو مارک ادواردز، رئیس دانشکده روان‌شناسی و استاد علوم زندگی دانشگاه کانتربری کرایست چرچ که نویسنده کتاب The Psychopath هم هست، درباره مطالعه‌ای که انجام داده بود گفت: این مطالعه شامل ۳۳شرکت‌کننده با ترکیبی از افراد متوسط و بسیار فعال بود که دوچرخه‌سوار حرفهای نبودند، اما سلامت خوبی داشتند و می‌توانستند در آزمایش‌های بدنی شرکت کنند.
آنها در یک سری آزمایش‌های دوچرخه‌سواری روی یک ارگومتر دوچرخه‌سواری شرکت کردند که برای شبیه‌سازی مسابقه‌ای ۴کیلومتری طراحی شده بود. در طول این کارآزمایی‌ها درک شرکت‌کنندگان از زمان در چند نقطه ارزیابی شد: قبل از ورزش، حین و بعد از آن و با فواصل زمانی مشخص در طول تمرین.
زمان در وزش کش می‌آید
شرکت‌کنندگان برای جلوگیری از سوگیری در آزمون‌های بعدی آزمون درک زمان را با تخمین فواصل زمانی ۳۰ثانیه‌ای و ۶۰ثانیه‌ای بدون هیچ بازخوردی انجام دادند. آزمایش‌های دوچرخه‌سواری شامل شرایط مختلفی بود: آزمایش‌های انفرادی و آزمایش‌های رقابتی در برابر حریف فعال.
محققان دریافتند که شرکت‌کنندگان زمان را در طول فعالیت بدنی خود در مقایسه با دوره‌های قبل یا بعد از ورزش کندتر درک می‌کردند. نتایج نشان داد که کند شدن درک زمان تحت‌تأثیر شرایط مختلفی که در آزمون تعریف شده بود قرار نگرفت. این موضوع نشان می‌دهد که حضور رقبا یا محیط رقابتی نحوه درک ما را از زمان در طول تمرین تغییر نمی‌دهد و معلوم می‌کند که در درجه اول خود ورزش است که بر درک زمان تأثیر می‌گذارد.
خسته یا شاداب؛ فرقی نمی‌کند
یکی دیگر از جنبه‌های قابل توجه یافته‌های این مطالعه فقدان همبستگی بین میزان تلاش درک‌شده و درک زمان بود. این مورد از این نظر جالب است که نشان می‌دهد شدت ذهنی تمرین درک زمان را تغییر نمی‌دهد. این در تناقض با برخی فرضیه‌های قبلی است که بیان می‌کردند فعالیت فیزیکی بیشتر ممکن است تحریف درک زمان را افزایش دهد.به گفته محققان، ورزش به خودی خود بر درک زمان تأثیر می‌گذارد، اما در این آزمایش بین مراحل مختلف تمرین ازجمله زمانی که احساس شادابی یا خستگی بیشتر می‌کنیم، تفاوتی وجود ندارد.
پربينندهترين مطالب و خبرها
