دولت این کشور این هدف را تعیین کرده است که شرکت‌های ژاپنی ۳۰ درصد از بازار خودروهای به اصطلاح نرم‌افزاری را در سال ۲۰۳۰ به خود اختصاص دهند و این زمانی است که تخمین می‌زند فروش جهانی به ۳۵ تا ۴۱ میلیون دستگاه برسد.

در حالی که فناوری کمک رانندگی و ویژگی‌های ناوبری نقشه در خودروهای ژاپنی نصب شده‌اند اما همچنان فاقد ویژگی‌های پیشرفته‌تر هستند. دولت می‌خواهد ماهیتی داشته باشد که در آن شرکت‌ها بتوانند داده‌ها را به اشتراک بگذارند و از خدمات پس از فروش سود ببرند زیرا مدل کسب وکار صنعت خودرو در حال تکامل است.

به‌عنوان مثال، برآورد می‌شود که درآمد جهانی از خدمات تاکسی‌های روباتی تا سال ۲۰۳۵ به ۸۰ تریلیون ین ( ۵۰۳  میلیارد دلار) افزایش یابد که ۸۰ درصد آن از خدماتی غیر از فروش وسایل نقلیه حاصل می‌شود.

نیسان موتور در میان خودروسازان ژاپنی، در حال برنامه‌ریزی است تا از سال ۲۰۲۷ برای رفع کمبود رانندگان تاکسی، سرویس اشتراک سواری خودروی خودران را آغاز کند. هوندا موتور پس از عقب نشینی از برنامه‌های اولیه برای استقرار یک تاکسی روبات در مرکز توکیو تا اوایل سال ۲۰۲۶، قصد دارد تا پایان دهه یک سرویس تاکسی خودران را راه اندازی کند.

بر اساس گزارش بلومبرگ، ژاپن ماه گذشته، انجمن مرکز ردیابی خودرو و باتری را تأسیس کرد که بستری برای اطمینان از گردش امن و ایمن داده‌ها در بین شرکت‌های زنجیره تامین خودرو و باتری با هدف افزایش رقابت پذیری صنعت خودرو این کشور است.

بهار نیوز