نقدی بر عملکردِ کانون عالی بازنشستگان
این بازنشستگان در ابتدا با اشاره به عملکردِ کانون عالی بازنشستگان گفتند: اساسنامه کانون‌ها سیاسی است یا صنفی؟ اگر اساسنامه صنفی است، پس چرا گاهی کار سیاسی انجام می‌دهند؟ وظیفه کانون عالی بازنشستگان و همچنین کانون بازنشستگان تهران، جلوگیری از فروش اموال بازنشستگان، از جمله جلوگیری از فروش آلومینیوم جنوب و دیگر شرکتهای این سازمان است. تلاش برای اخذِ بدهی‌های سازمان از دولت، بازرسی از عملکرد بیمارستان‌های ملکی و تلاش برای اجرای قانون الزام و تلاش برای اجرای ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی و افزایش حقوق مطابق با افزایش هزینه‌های زندگی، از جمله وظایفی است که این کانون‌ها باید انجام دهند، نه پرداختنِ به امور سیاسی!

این بازنشستگان همچنین گفتند: چرا کانون بازنشستگان عملکرد مالی و دخل و خرج خود را منتشر نمی‌کند؟ چرا هر ماه گزارشی در این خصوص به بازنشستگان نمی‌دهند؟ در حالیکه در اساسنامه بیان شده که باید در این خصوص گزارش دهند. چرا وظایف اصلیِ خود را انجام نمی‌دهند و به دنبال مسائلی هستند که به آن‌ها ربطی ندارد؟ مگر وظیفه آن‌ها حمایت از بازنشستگان نیست؟
این بازنشستگان با انتقاد از نحوه برگزاریِ انتخابات کانون بازنشستگان تهران گفتند: چرا همه را برای شرکت در انتخابات دعوت نمی‌کنند. آن‌ها از کمبودِ ظرفیت مکان برگزاری انتخابات می‌گویند اما از نظر ما همه‌ی اینها ایجاد سازکاری برای مهندسیِ انتخابات است. اگر بخواهند می‌توانند انتخابات را در جایی برگزار کنند تا تعداد بیشتری بازنشسته بتوانند در انتخابات شرکت کنند. چرا برای منتخبان کانون‌ها محدودیتی وجود ندارد و آن‌ها سالهاست روی کار هستند، این انتخابات را چرا دوره‌ای نمی‌کنند؟

مشکلات درمان؛ قانون الزام را اجرا کنید
بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی همچنین با اشاره به‌عدم اجرای قانون الزام گفتند: طبق این قانون صفر تا صد هزینه‌های درمان باید رایگان باشد اما نه تنها رایگان نیست که بازنشستگان مجبورند مبلغ بیمه تکمیلی را پرداخت کنند اما باز هم خدمات درمان رایگان به آن‌ها ارائه نمی‌شود. بازنشستگان هزینه‌های هنگفتی بابتِ درمان می‌پردازند، در حالیکه مستمریِ ناچیزی دریافت می‌کنند.

این بازنشستگان همچنین از خدمات ارائه شده در بیمارستان‌های ملکی سازمان تأمین اجتماعی ابراز نارضایتی کردند و گفتند: باید یک نماینده از طرف کانون در بیمارستان حضور داشته باشد تا به امور مراجعه‌کنندگان رسیدگی شود. قبلا در برخی بیمارستان‌ها نماینده‌ای برای رسیدگی به کارهای جاریِ بازنشستگان وجود داشت، اما در حال حاضر هیچ نماینده‌ای در بیمارستان‌های ملکی وجود ندارد.

آن‌ها با انتقاد از دشواریِ دریافتِ خدمات از بیمارستان‌های ملکی می‌گویند: ده روز است که تلاش می‌کنیم تا از بیمارستان میلاد یک نوبت دریافت کنیم اما نمی‌توانیم. چرا برای گرفتنِ یک نوبتِ ساده باید این همه در انتظار بمانیم؟ چرا خدمات افزایش پیدا نمی‌کند؟ چرا بیمارستان‌های ملکی با توجه به تعدادِ بیمه‌شدگان و میزان نیاز در یک شهر افزایش پیدا نمی‌کند؟ منابع سازمان صرف چه چیزی می‌شود؟

یکی از این بازنشستگان با اشاره به اینکه اصل وجود بیمه تکمیلی اشتباه و بر خلافِ قانون الزام است، می‌گوید: شرکت آتیه‌سازان حافظ تعهداتِ درمانیِ موثری به بازنشستگان نمی‌دهد. برای درمان بیماری‌ام حدود ۸ میلیون تومان هزینه کرده‌ام اما تنها یکی از مدارکِ من را پذیرفته‌اند و یک میلیون و اندی تومان تعهد پرداخت داده‌اند. یعنی از ۸ میلیون هزینه‌ی درمان، فقط یک میلیون تومان را متقبل شده‌اند و حتی همین مبلغ را هم هنوز واریز نکرده‌اند. در حالیکه صفر تا صد این هزینه را باید بیمه مادر پرداخت می‌کرد، اما حتی بیمه تکمیلی هم این هزینه را پرداخت نمی‌کند!

اولین راه، پرداخت مطالبات و بدهی‌های سازمان از سوی دولت است
این بازنشستگان همچنین با اشاره به ناترازی هزینه و مخارج سازمان تأمین اجتماعی می‌گویند: دولت بار وظایف حاکمیتیِ خود را بر دوش سازمان تأمین اجتماعی انداخته و بدهی‌های کلی و جاریِ خود را به سازمان نمی‌دهد. به همین دلیل است که سازمان با ادعای کمبودِ منابع، بسیاری از وظایف خود در قبال بازنشستگان تأمین اجتماعی را انجام نمی‌دهد. حتی اندک حقوق ناچیز بازنشستگان را نیز با تأخیر پرداخت می‌کنند، در حالیکه بازنشستگان برای دریافت همین حقوق ناچیز برنامه‌ریزی کرده‌اند و یک روز تأخیر در حقوقشان نیز فشار بسیاری بر آن‌ها وارد می‌کند.

بازنشستگان مراجعه کننده به ما گفتند: از طرفی دولت بدهی خود را به تأمین اجتماعی پرداخت نمی‌کند و یا آن را قالب تهاتر شرکت‌های زیان‌ده به سازمان می‌دهد. از طرفی دیگر، خیلی از اموال تأمین اجتماعی را واگذار کرده‌اند و یا در شرفِ واگذاریِ آن هستند. ما معتقدیم مجموعه‌ی این سیاست‌ها به ضرر سازمان و در واقع به ضرر بازنشستگان سازمان است و اوضاع آن‌ها را روز به روز بدتر می‌کند و ممکن است در آینده منجر به ورشکستگیِ سازمان شود.

آن‌ها با ابراز نگرانی از آینده سازمان تأمین‌اجتماعی بیان کردند: تصمیماتی از جمله افزایش سن بازنشستگی را به بهانه‌‎ی تراز هزینه و مخارج اخذ کرده‌اند در حالیکه باید به شکل اساسی‌تر مشکل را حل کرد و اولین راه، پرداخت مطالبات و بدهی‌های سازمان از سوی دولت است.

حقوق ناچیز بازنشستگان؛ ۳۰ سال پول واریز کردیم و سهام‌داریم
این بازنشستگان همچنین با اشاره به مستمریِ ناچیزِ خود گفتند: تأمین اجتماعی باید حقوق بازنشستگان را مطابق با اصل ۹۶ قانون تأمین اجتماعی و میزان افزایش هزینه‌های زندگی تعیین کند، اما حقوق را بدون توجه به این قانون و مطابق با تصمیم شورایعالی کار افزایش می‌دهند که مبلغ بسیار ناچیزی است. به طوریکه بازنشستگان حداقل‌بگیر، که بخش زیادی از بازنشستگان را شامل می‌شوند باید به دنبال شغل دوم بروند.

آن‌ها گفتند: مستمریِ ما، در واقع همان پولی است که ۳۰ سال تمام به حسابِ سازمان تامین اجتماعی بابت حق بیمه واریز کرده‌ایم و مستمری‌ای که می‌گیریم درواقع بابت سهامی است که در طولِ ۳۰ سال پول آن را پرداخت کرده‌ایم. پس سازمان سهمِ ما از این سهامداری را پرداخت کند. اینکه مجموعِ عملکردِ دولت و سازمان کار را به جایی رسانده که تراز بین هزینه و درآمد به هم ریخته به ما بازنشستگان مربوط نمی‌شود و ما نباید هزینه‌ی عملکرد بد مسئولان را بدهیم.

یکی از بازنشستگان با اشاره به اینکه مستمری‌بگیران برای تامین حداقل نیازهای اساسی زندگی خود دچار مشکل شده‌اند، گفت: دوستان بازنشسته‌ای داریم که شغل دوم دارند و با نصف حقوق وزارت کار بیش از ۸ ساعت کار می‌کنند، چون خرج و مخارجشان به هم نمی‌خورد.

بازنشستگان همچنین با اشاره به ابلاغ مصوبه متناسب‌سازی حقوق گفتند: پرداخت مابه‌التفاوت متناسب‌سازی برنامه هفتم توسعه ابلاغ شد، اما اجرای متناسب‌سازی برای بازنشستگان تامین اجتماعی را موکول به تامین منابع کرده‌اند. این منابع باید هرچه سریع‌تر تعیین شود و تعللی در آن نباشد تا بازنشستگان تامین اجتماعی نیز مانند بازنشستگان سایر صندوق‌ها حقوقشان متناسب‌سازی شود.

آن‌ها تاکید کردند: مسئولان باید یادشان باشد که اگر امروز بازنشسته به متناسب‌سازی و همسان‌سازی حقوق نیاز دارد برای این است که حقوق مطابق با افزایش هزینه‌ها، مطابق با تورم و در یک کلام مطابق با قانون افزایش پیدا نکرده است. پس هر چه سریع‌تر باید منابع متناسب‌سازی حقوق را فراهم و همزمان با سایر بازنشستگان صندوق‌ها، متناسب سازی بازنشستگان صندوق تامین اجتماعی را نیز عملی کنند.