دریافت لینک صفحه با کد QR
گرمازدگیِ کارگران در دمای بالای ۴۵درجه و امکاناتی که نیست!
17 مرداد 1403 ساعت 11:33
گروه اقتصادی: کارگران در بوشهر و خوزستان، زیر آفتابِ سوزانِ تابستان، در دمای بالای ۴۰ درجه و رطوبت بالای ۷۰ – ۸۰ درصد، در محدوده‌ی صنعتی و در ارتفاعاتی حدودا ۲۰ تا ۳۰ متری و یا مخازن زیرزمینیِ گرم و بسته، با تجهیزاتی که گاهی وزن‌شان به ۴۰ تا ۵۰ کیلو می‌رسد و حرارتشان، گرمای تابشِ بی‌امانِ خورشید را چندبرابر می‌کند، مشغول کارند.
به گزارش ایلنا، در عسلویه و کنگان و تنبک و خارک، در اهواز و ماهشهر و مسجد سلیمان، کارگران تابستان‌های سختی دارند و تصاویری از گرمازدگی آنها هر چند وقت یکبار در رسانه‌ها منتشر می‌شود. کارگران عملیاتی – پیمانکاری‌ای که در ازای کارهای طاقت‌فرسا، حقوق و مزایای چندانی دریافت نمی‌کنند و از امنیتِ شغلی برخوردار نیستند.
علیرضا میرغفاری (عضو کانون عالی انجمن صنفی کارگران و رئیس هیئت مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران پالایشگاه‌های گاز استان بوشهر)، در رابطه با اوضاعِ کارگرانِ این مناطق می‌گوید: به دلیلِ حساسیتِ تولید گاز در فصل سرد، اکثر کارهای تعمیراتی و پیشگیرانه در فصل گرم سال صورت می‌گیرد. در واقع چون مصرف گاز در زمان گرما کمتر است، غالبا از اردیبهشت تعمیرات اساسی شروع می‌شود و این وضعیت تا اواسط مهر ادامه دارد. در این بازه‌ی زمانی هم شرایط آب و هوا بد است و هم حجم کار بسیار بالاست. کارگران در رطوبتی که گاهی به بیش از ۹۰ درصد می‌رسد و دمای هوای بالای ۴۵ تا ۵۵ درجه، بیشترین حجم کار را انجام می‌دهند.
برای کارگرانی که در چنین شرایطی کار کنند، چه اقداماتی باید انجام شود؟ میرغفاری می‌گوید: کمیته‌های حفاظت فنی و ایمنی و بهداشت باید تشکیل جلسه بدهند و اقداماتِ اساسی و پیشگیرانه برای محافظت از جان کارگران انجام دهند، اما این اتفاق نمی‌افتد.
عضو کانون عالی انجمن صنفی کارگران پالایشگاه‌های گاز استان بوشهر می‌گوید: در این فصل، نوع تغذیه کارگران باتوجه به اینکه فعالیت بیش از حدِ نرمال و تعریق شدیدی دارند، باید تغییر کند؛ به طور مثال استفاده از پودرهای ORS و مایعات بسیار مهم است. همچنین ساعت کاریِ کارگران باید کاهش پیدا کند تا مخاطره‌ی جانی برای آنها پیش نیاید.
او ادامه می‌دهد: برای کارگران عملیاتی و افرادی که در فضای سخت کار می‌کنند، باید تدابیر ویژه‌ای دیده شود؛ مثلا اگر در شرایط عادی یک گروه وظیفه‌ی انجام کاری را برعهده دارد، آن کار به دو گروه محول شود تا امکان بیشتری برای استراحتِ نیروها وجود داشته باشد. قرار دادنِ فن و آب‌پاش در محیط‌هایی که کارگران در معرض مستقیم نور خورشید هستند، همچنین حضور مدامِ آمبولانس و آتش‌نشانی از دیگر اقداماتِ حیاتی برای کارگران است.
میرغفاری تاکید می‌کند: رعایت این موارد مهم است و عدم رعایت آن، بازی با جانِ کارگران است اما متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد. شاهد هستیم که غالبا در فصل گرم سال، مخصوصا در مجموعه پالایشگاهی نیروهای ستادی تعطیل می‌شوند و یا ساعات کار آنها کم می‌شود اما نیروهای عملیاتی به همان روال همیشگی به کار خود ادامه می‌دهند و خیلی از آنها دچار گرمازدگی می‌شوند. این گرمازدگی خطرناک است و سالهای قبل مواردی داشتیم که متاسفانه کارگران به دلیل گرمازدگی فوت کرده‌اند.
این فعال کارگری ادامه می‌دهد: انجام این اقدامات و دیدنِ تدابیر لازم، وظیفه‌ی کمیته حفاظت و فنی و بهداشت است. در این کمیته باید نماینده کارگر حضور داشته باشد، ولی متأسفانه یا این کمیته تشکیل جلسه نمی‌دهد، و یا اگر بدهد نماینده کارگر در آن حضور ندارد و همانطور که گفتم، معمولا تصمیماتِ آنها برای نیروهای ستادی است و نه عملیاتی. به طور مثال در روزهای گذشته که کشور به دلیلِ گرمای هوا تعطیل و نیمه تعطیل شد، کمیته بحران تشکیل جلسه داد و تصمیماتی گرفت که شاملِ حال کارگران ستادی و یا همان زیرِ کولر نشین‌ها شد و برای کارگران عملیاتی هیچ تدبیری ندیدند.
به گفته‌ی میرغفاری، کارگری که مستقیم کار عملیاتی می‌کند باید خدمات ویژه بگیرد، اما متأسفانه تبعیض بالاست و این خدماتِ ویژه به نیروهای ستادیِ رسمی می‌رسد، نه نیروهای عملیاتیِ پیمانکاری که حجم کار زیاد و عملیات فنی و تخصصی و مهم مجموعه را انجام می‌دهند.
میرغفاری با اشاره به حادثه‌ای که اواخر تیرماه در نیروگاه رامین اهواز اتفاق افتاد، می‌گوید: این دست اتفاقات در صنایع حساس مثل نیروگاه‌ها و صنایع نفت و گاز مدام می‌افتد و کارگران در حفظ چرخه‌ی تولیدِ کشور اهمیتِ بسیاری دارند. اما نه تنها به این کارگران بهایی داده نمی‌شود که حتی چرخه‌ی ارزش آفرینی آنها دیده نمی‌شود.
عضو کانون عالی انجمن صنفی کارگران پالایشگاه‌های گاز استان بوشهر می‌گوید: در نهایت فضای رسانه‌ای از دو کارگری که در نیروگاه رامین اهواز عملیات تعمیر انجام دادند، به عنوان مهندس و متخصص نام برد در حالی که اینها کارگر هستند؛ همین کارگرانِ عملیاتی‌ای که ارزش آفرینی‌اشان از نیروهای ستادی و رسمی بیشتر است، بیشترین و حیاتی‌ترین کار را انجام می‌دهند، با حوادث و آسیب‌های بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند، اما در نهایت خدمات و امکانات و حقوق کمتری نسبت به نیروهای ستادی و رسمی دریافت می‌کنند.
کد مطلب: 485381