دکتر «دانیل واینتراب»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه پنسیلوانیا، می‌گوید: «این نتایج تخمین‌های امیدوارکننده‌تری از خطر طولانی‌مدت زوال عقل برای افراد مبتلا به پارکینسون ارائه می‌دهد، و نشان می‌دهد که یک دریچه طولانی‌تر برای مداخله برای جلوگیری یا به تأخیر انداختن زوال شناختی وجود دارد».

واینتراب خاطرنشان کرد: «افراد مبتلا به پارکینسون از ابتلاء به زوال عقل می‌ترسند و ترکیبی از هر دو اختلال حرکتی و اختلال شناختی می‌تواند برای آنها و عزیزانشان نگران کننده باشد.»مطالعات قبلی نشان داده بود که ۸۰ درصد از بیماران پارکینسون ممکن است طی ۱۵ تا ۲۰ سال پس از تشخیص پارکینسون دچار زوال عقل شوند.

تیم واینتراب برای بدست آوردن تصویر واضح‌تری از بروز زوال عقل در بیماران پارکینسون، داده‌های دو مطالعه بزرگ و آینده‌نگر را تجزیه و تحلیل کرد.یک مطالعه شامل ۴۱۷ نفر در سطح بین الملل بود. شرکت کنندگان به طور متوسط ۶۲ سال سن داشتند، در بدو ورود به مطالعه به تازگی پارکینسون در آنها تشخیص داده شد و هنوز در ابتدای مطالعه درمان را شروع نکرده بودند.

مطالعه دوم در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد. این مطالعه شامل ۳۸۹ بیمار پارکینسون با میانگین سنی ۶۹ سال بود. همه آنها حدود شش سال قبل از پیوستن به مطالعه، به این بیماری مبتلا شده بودند.

تیم تحقیق خاطرنشان کرد که افراد در این مطالعه بین المللی به مدت ۱۰ سال تحت نظر قرار گرفتند و در طی آن زمان تخمین زده می‌شود که ۹ درصد به زوال عقل مبتلا شدند.برای مطالعه پنسیلوانیا، که در آن بیماران پیرتر شدند، تخمین زده می‌شود که ۲۷ درصد از بیماران در طی ۱۰ سال به زوال عقل مبتلا شدند. به گفته محققان، خطرات ۱۵ ساله تخمینی برای زوال عقل در این مطالعه ۵۰ درصد بود و این خطر طی ۲۰ سال به ۷۴ درصد افزایش یافت.مسن‌تر بودن، مرد بودن و داشتن تحصیلات پایین همه عواملی بودند که احتمال ابتلاء به زوال عقل را افزایش می‌دادند.