چراغ‌های تئاترها ۲۶ سپتامبر ساعت ۶:۴۵ بعدازظهر خاموش می‌شود تا به این ترتیب یاد این بازیگر بزرگ گرامی داشته شود. این سنت پیشتر برای اعضای برجسته جامعه تئاتر، مانند استفان ساندهیم و چیتا ریورا انجام شد.گرچه جونز ممکن است بیشتر به عنوان صداپیشه دارث ویدر، شخصیت شرور «جنگ ستارگان» و موفاسای «شیر شاه» شناخته شود، اما وی بازیگر حرفه‌ای برادوی و حدود ۷ دهه به شکلی پربار به هنر نمایش مشغول بود و برای همین توسط جامعه تئاتر یک جایزه ویژه تونی در سال ۲۰۱۷ برای یک عمر دستاورد به وی اهدا شد. تئاتر کورت، جایی که او اولین بار سال ۱۹۵۸ در آنجا روی صحنه رفت نیز سال ۲۰۲۲ به احترام وی به نام تئاتر جیمز ارل جونز تغییر نام داد.

جیسون لکز رئیس برادوی از جیمز ارل جونز به عنوان ستون واقعی صنعت برادوی یاد کرد که تجربیات فراموش نشدنی برای نسل‌های مختلف تماشاگران تئاتر خلق کرد.جونز کار خود را در برادوی سال ۱۹۵۷ به عنوان یک دانش آموز در نمایش «کله تخم‌مرغی» آغاز کرد و یک دهه بعد برای «امید بزرگ سفید» برنده جایزه تونی شد. وی در ادامه در نمایش‌های کلاسیکی مانند «حصارها»، «مرد یخی می‌آید»، «موش‌ها و آدم‌ها»، «اتللو»، «گربه روی سقف شیروانی داغ» و «رانندگی خانم دیزی» آگوست ویلسون بازی کرد. از آخرین نقش‌آفرینی‌های وی در برادوی «بازی جین» در سال ۲۰۱۶ با سیسلی تایسون بود که سال ۲۰۲۱ در ۹۶ سالگی درگذشت.

جیمز ارل جونز از انگشت شمار بازیگرانی بود که موفق به دریافت EGOT شدند. او علاوه بر جایزه تونی، برنده اسکار برای «امید سفید بزرگ»، جایزه امی برای «موج گرما» و «آتش گابریل» و گرمی برای دکلمه «اسناد بزرگ آمریکایی» بود.