«هانگ شنگ وانگ»، سرپرست تیم تحقیق و پروفسور فارماکولوژی، فیزیولوژی و نوروبیولوژی در دانشگاه سینسیناتی، گفت: «این اولین مطالعه‌ای است که به تأثیر قرار گرفتن در معرض فنول بر فعالیت الکتریکی قلبی در انسان می‌پردازد.»تیم تحقیق بر اطلاعات بهداشتی تقریباً ۱۰۰۰۰ نفر که در نزدیکی سایت سابق فراوری اورانیوم وزارت انرژی ایالات متحده در فرنالد، خارج از سینسیناتی زندگی می‌کردند تمرکز کرد. قرار گرفتن آنها در معرض اورانیوم و سایر مواد شیمیایی بین سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۸ پیگیری شد.

نمونه ادرار هر شرکت‌کننده (برای اندازه‌گیری سطح فنول) و الکتروکاردیوگرام (EKG) در همان روز جمع‌آوری شد. نمونه‌های ادرار توسط کارشناسان مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده و الگوهای فعالیت قلب EKG توسط پزشکان آموزش دیده ارزیابی شد.نتیجه نهایی: به نظر می‌رسد قرار گرفتن در معرض زیاد فنول ها با تغییر فعالیت الکتریکی قلب مرتبط است.

این امر به ویژه در مورد زنان صادق بود: زنانی که در معرض بالا سه فنول- BPA، BPF و BPA + F- قرار داشتند، با تأخیر زمانی در انتقال سیگنال‌های الکتریکی از دهلیزهای بالای قلب به بطن‌ها روبرو بودند.

وانگ گفت: «به نظر می‌رسد وزن نیز نقشی داشته باشد، زیرا این رابطه به ویژه در زنانی که شاخص توده بدنی بالاتری داشتند، مشهود بود».در مردان نیز قرار گرفتن بیشتر در معرض فنول تری کلوکاربان (TCC) با انحراف دیگری همراه بود- فواصل ضربان طولانی‌تر در قلب. این بدان معناست که سیستم الکتریکی قلب برای شارژ مجدد بیش از حد منتظر می‌ماند، پدیده‌ای که می‌تواند باعث اختلال در ریتم قلب شود.

او خاطرنشان کرد: «ممکن است فنول ها تنها مقصرهای شیمیایی نباشند که بر قلب تأثیر می‌گذارند.»وانگ گفت: «مواد شیمیایی جدیدی وجود دارد، بنابراین گام بعدی بررسی این مواد شیمیایی جدیدتر محیطی و تمرکز بر تأثیر آنها بر سطح فردی در افرادی است که مستعد بیماری قلبی هستند.»