بهار نیوز - تجربه نزدیک به مرگ چگونه حاصل می‌شود؟

گروه علمی: یک پزشک فرانسوی در سال 1740 گزارشی را نوشته که تصور می‌شود حاوی قدیمی‌ترین مورد شناخته‌شده پزشکی از تجربه نزدیک به مرگ در جهان باشد.

این گزارش توسط دکتر فیلیپ چارلیر انسان‌شناس و در کتابی کشف شده که وی آن را به بهای یک دلار در یک عتیقه‌فروشی خریداری کرده بود. در این کتاب بیماری توصیف می‌شود که در حال بی‌هوش‌شدن است. وی سپس نور روشنی را می‌بیند که در این گزارش از آن به بهشت یاد شده است. این گزارش که روایاتی از پزشکی نام دارد، توسط پیه‌ر دو مونشاو، پزشک ارتش فرانسه نوشته شده است. در آن زمان، مونشاو چنین پدیده‌ای را به افزایش جریان خون به مغز نسبت داد که به گفته وی، می‌توانست عامل پنهان در پس دیدن چنین صحنه‌های بصری باشد. با این حال، پزشکان امروزی معتقدند این حس‌های عجیب در اثر فقدان جریان خون به مغز به وجود می‌آیند.

به گفته دکتر چارلیر، تجربه نزدیک به مرگ (NDE) از لحاظ علمی به عنوان رخداد روانشناختی عمیق با عناصر عرفانی و ماورایی پس از یک بحران تهدید‌کننده زندگی توصیف شده است. چارلیر این عناصر را به عنوان هوشیاری شخص مرده، عواطف مثبت خارج از تجربه بدنی، احساس حرکت از خلال یک تونل، برقراری ارتباط با نور، مشاهده رنگ‌های چشم‌انداز آسمانی، ملاقات با افراد مرده و بازبینی زندگی توصیف می‌کند.

پیه‌ر-ژن دو مونشاو در سال 1733 متولد شد و در سال 1766 در سن 33 سالگی بر اثر نوعی تب از دنیا رفت. بیمار وی در این گزارش یک داروساز پاریسی توصیف شده که مبتلا به تب بدخیمی بود و پس از آخرین آزمایش خون از وی، برای مدت طولانی بی‌هوش بود. مونشاو در گزارش خود می‌نویسد: بعد از نابودشدن تمامی حس‌های خارجی‌اش، بیمار چنان نور تندی دیده بود که گمان می‌کرد در بهشت است. مونشاو این مورد را با دیگر افرادی که بر اثر غرق‌شدن، هیپوترمی و اعدام چنبن تجربه‌ای داشتند، مقایسه کرد و نتیجه گرفت که تمامی این موارد شامل از دست‌رفتن خون بود.

وی سپس در گزارش خود نوشت: جریان زیاد خون به مغز چنین حس‌های واضح و قوی را خلق می‌کند. امروزه پزشکان درباره عامل واقعی تجارب نزدیک به مرگ اختلاف نظر دارند. مطالعه بیماران مبتلا به حمله قلبی در دانشگاه ساوت‌همپتون نشان می‌دهد کمبود اکسیژن مسئول بروز تجارب نزدیک به مرگ است. تیم تحقیقاتی این دانشگاه 63 بیمار را که از شرایطی خاص جان به در برده‌ بودند، بررسی کرد. این بیماران در بیمارستان عمومی ساوت‌همپتون و پس از آن مطالعه شدند که از لحاظ بالینی مرده بودند و هیچ نوع نبض و علائم تنفسی نداشتند.
در نهایت مشخص شد سوژه‌هایی که تجربه نزدیک به مرگ را گزارش کرده بودند، همگی در مقایسه با اشخاصی که چنین تجاربی نداشتند، دارای سطوح بالای اکسیژن بودند.