به گزارش ایلنا، زهرا نژادبهرام فعال سیاسی  در پاسخ به این سوال با توجه به مدت زمانی که از آغاز به کار دولت آقای پزشکیان با شعار «وفاق» گذشته است، ارزیابی شما از رویکرد دولت چهاردهم چیست و آیا این دولت توانسته است تصویری از آن وفاقی که مطرح کردند، ارائه دهد، گفت: بدیهی است که نمی‌خواهم پیش‌داوری کنم و زمان را نادیده بگیرم. اما اکنون نزدیک به دو ماه است که دولت تقریباً شکل گرفته است و در این مدت، تصویری از وفاق که مشاهده می‌کنیم، نیازمند تعریف دقیق‌تری است. وفاق دو وجهه دارد، یکی وفاق جمعی که باید با همه شهروندان در سطح کشور صورت بگیرد و دیگری وفاق در سطح کلان حاکمیتی که شامل قوا و ساختارهای سیاسی-نظامی می‌شود. به نظر می‌رسد در بعد حاکمیت، ظرفیت‌های خوبی فراهم شده است، اما وفاق در درون جامعه هنوز شکل نگرفته است.

وی افزود: چند مسأله اصلی در جامعه وجود دارد، اول اینکه جمع کثیری از مردم کشور در انتخابات حاضر نشدند و از سوی دیگر، افرادی که رأی داده‌اند، مطالبات جدی دارند. اگر منظور ما از وفاق، همدلی در تمامی بخش‌های جامعه باشد، حداقل در زمینه‌های مشترکی که در بحث‌های انتخاباتی مطرح شد، مانند فیلترینگ، لایحه حجاب و عفاف و وضعیت معیشتی مردم، به نظر می‌رسد که موضوعات جدی وجود دارد. ما انتظار داریم که هر چه زودتر نشانه‌هایی از وفاق را در درون جامعه مشاهده کنیم، اما متأسفانه تاکنون این نشانه‌ها دیده نشده است. به رغم هشدارهای مکرر نخبگان اجتماعی و دغدغه‌مندان، هنوز افرادی که در انتخابات شرکت کردند، منتظرند تا ببینند چگونه می‌توانند با دولت چهاردهم تعامل کنند.

نمی‌توانیم صرفاً به امید و صبر بسنده کنیم
وی تصریح کرد: شرایط خاصی که در دو، سه ماه اخیر به وجود آمده، از زمان ترور شهید هنیه، فضای متفاوتی را ایجاد کرده که روی این مسائل تأثیرگذار است. با این حال، این به معنای عدم وجود ظرفیت‌های لازم در جامعه و تصمیمات مرتبط با وفاق نیست. به نظر می‌رسد دولت چهاردهم با چالش‌های جدی مواجه است که نیاز به دقت و بازنگری بیشتری دارد. ما نمی‌توانیم صرفاً به امید و صبر بسنده کنیم. به عنوان شهروندان این جامعه، انتظار داریم که دولت در مسائل مورد تأکید آقای رئیس‌جمهور در مبارزات انتخاباتی، به طور فعال وارد عمل شود و نشانه‌های مثبت را به جامعه نشان دهد.

تا زمانی که وفاق درون جامعه منتشر نشود، نمی‌تواند معنای خود را پیدا کند
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب افزود: اصلی‌ترین بحث وفاق، وفاق جمعی است. ما نمی‌توانیم یک بخش از وفاق را در نظر بگیریم و بخش دیگر را نادیده بگیریم. وفاق با حاکمیت همان‌طور که اشاره شد، ارزشمند است، اما تا زمانی که مفهوم وفاق در درون جامعه منتشر نشود و آن ۵۰ درصدی که رأی ندادند احساس نکنند که به سمت وفاق و حل مسائل کشور حرکت می‌شود، وفاق نمی‌تواند معنای واقعی خود را پیدا کند و بیشتر جنبه روانی خواهد داشت.

وی تصریح کرد: معتقدم که آقای پزشکیان یک خط سومی را برای حکمرانی در حوزه قوه‌ مجریه مطرح می‌کنند؛ نظریه‌ای که می‌توان گفت یک مدل فکری جدید است. ایشان با رویکردی مبتنی بر تفاهم بر سر موضوعات مشترک، به مسائل جامعه توجه می‌کنند. مسائلی مانند تورم، بیکاری، حقوق زنان و فیلترینگ، همگی موضوعاتی هستند که به نوعی مبتلا به عموم جامعه‌اند. این مسائل فارغ از اینکه فرد اصولگرا یا اصلاح‌طلب باشد، باید مورد توجه قرار گیرند.

برداشت من از سخنان رئیس جمهور، نظریه وفاق بر سر حل مسائل است
وی افزود: برداشت من از صحبت‌های آقای رئیس‌جمهور این است که نظریه ایشان، نظریه وفاق بر سر حل مسائل است. اگر قرار است برای حل مسائل وفاق ایجاد کنیم و این مسائل، مسائل عموم جامعه هستند، بنابراین نیاز داریم که تمامی افراد جامعه را در این فرآیند مشارکت دهیم. به نظر می‌رسد این رویکرد جدید و متفاوتی است که پیش از این در کشور به این شکل وجود نداشته است و می‌تواند راه‌حلی برای خروج از بحران‌های فعلی باشد.

هیچ جریان سیاسی حاکمیتی نمی‌تواند به سادگی از بدنه رای دهنده عبور کند
 نژادبهرام در ارزیابی خود از روند انتصاب مدیران میانی و به‌ویژه استانداران با توجه به آنکه انتقادات متعددی از سوی برخی احزاب استانی و شخصیت‌ها نسبت به این انتصابات مطرح شده است، گفت: آقای رئیس‌جمهور نمی‌تواند به بدنه رأی‌دهنده‌اش بی‌توجه باشد. هیچ جریان سیاسی حاکمیتی نمی‌تواند به سادگی از بدنه رأی‌دهنده عبور کند. جلب نظر رأی‌دهنده‌ها موضوعی مهم است. تلاش‌های جبهه اصلاحات در استان‌های مختلف و جذب آرای متناسب برای آقای رئیس‌جمهور نشان‌دهنده خواسته‌ها و دیدگاه‌های مشخص این افراد است. حتی اگر توافقی هم صورت گیرد، باید با این گروه‌ها در گفتگو و مشورت قرار بگیرد.

وی افزود: نباید مسئولیتی از بالا به پایین اعمال شود، زیرا این امر به نوعی نادیده‌انگاشتن بدنه رأی‌دهنده است. مشارکت سیاسی و وفاق سیاسی به معنای کنار گذاشتن رأی‌دهندگان نیست. باید با آن‌ها در ارتباط باشیم و نظراتشان را در نظر بگیریم. در غیر این صورت، دو اثر منفی خواهد گذاشت؛ یکی احساس ناامیدی در بدنه رأی‌دهنده و دیگری احتمال عدم توانایی فرد منتخب در پیاده‌سازی اهداف موردنظر آقای رئیس‌جمهور. 

این فعال سیاسی تصریح کرد: گروه‌هایی که در استان‌های مختلف به آقای رئیس‌جمهور رأی داده‌اند، دیدگاه‌های سیاسی ایشان را درک کرده و به رویکرد ایشان در حل مسائل و تعامل با جامعه آگاه هستند. این گروه‌ها می‌دانند که پذیرش همه گروه‌های سیاسی، با تمام تفاوت‌ها، یکی از ارکان اصلی رویکرد ایشان است. اما سوال این است که آیا فردی که این نگاه را نداشته باشد، می‌تواند همدلی و همکاری لازم را با بدنه سیاسی آقای رئیس‌جمهور داشته باشد؟ این سوالی است که باید آقای رئیس‌جمهور و همکاران‌شان به آن توجه کنند و پاسخ مناسبی برای آن بیابند.
وی گفت: انتظار می‌رود که یک نوع تفاهم عمومی برای انتخاب استانداران وجود داشته باشد، زیرا این استانداران قرار است در استان‌ها فعالیت کنند و با بدنه سیاسی همکاری داشته باشند. اگر قرار نیست این بدنه سیاسی دیده شود، پس معنا ندارد. بدنه سیاسی که پشت‌سر آقای رئیس‌جمهور قرار دارد و رأی به ایشان داده است، اگر قرار باشد نادیده انگاشته شود، عملاً چه اتفاقی خواهد افتاد؟

احزاب اصلاح طلب درباره انتصاب استانداران نامه سرگشاده به رئیس جمهور نوشتند
نژادبهرام تصریح کرد: این دغدغه و نگرانی در میان جبهه‌های اصلاحات در تمام استان‌ها وجود دارد. لذا انتظار می‌رود که آقای رئیس‌جمهور و همکاران‌شان در انتخاب استانداران، با حساسیت بیشتری عمل کنند و ادله خود را در گفت‌وگو با این گروه‌ها مطرح کنند. در برخی استان‌ها، احزاب اصلاح‌طلبی که بدنه رأی‌دهنده آقای رئیس‌جمهور را فعال کرده بودند، نامه‌های سرگشاده‌ای به ایشان نوشته‌اند. آقای رئیس‌جمهور با ویژگی‌هایی که دارند، به‌عنوان «صدای بی‌صداها» شناخته می‌شوند و حالا این افراد صدای خود را به گوش ایشان رسانده‌اند.

وی افزود: با توجه به اینکه در آغاز کار هستیم، نیاز داریم میزان همدلی‌ها را ارتقا دهیم. من مطمئنم که آقای رئیس‌جمهور با رویکرد همدلی فعالیت خود را آغاز کرده و به ایشان اعتماد دارم. صراحت، شجاعت و صداقت ایشان، سه عنصری هستند که این بدنه رأی‌دهنده را به سمت ایشان جلب کرده است. آقای رئیس‌جمهور باید این ویژگی‌ها را به‌طور مداوم به نمایش بگذارد. اگر به هر دلیلی امکان انتخاب استاندار معینی وجود ندارد، ایشان باید با مردم در میان بگذارد و دلیل این انتخاب را توضیح دهد. این صراحت و صداقت، رأی‌دهندگان را به سوی ایشان کشانده و انتظار ما به‌عنوان افرادی که به ایشان رأی داده‌ایم، این است که آقای رئیس‌جمهور با همین ویژگی‌ها، به مسائل بپردازد و اگر امکان حل مسئله‌ای وجود ندارد، صراحتاً با مردم صحبت کند. مردم قطعاً از این صراحت و صداقت استقبال خواهند کرد و شک نکنید که به ایشان کمک خواهند کرد.

رضایت عمومی با تنها یک یا دو اقدام به دست نمی‌آید
نژادبهرام در پاسخ به این سوال که جلب رضایت عمومی از سوی دولت به چه شکل امکان‌پذیر است آیا اقدام دولت در مواردی همچون لایحه حجاب و عفاف، فیلترینگ فضای مجازی و حتی بحث پیوستن به لایحه FATF می‌تواند تاثیرگذار باشد، گفت: مفهوم رضایت عمومی مفهومی پیچیده و چندبعدی است که نمی‌توان آن را با تنها یک یا دو اقدام به دست آورد. رضایت عمومی به‌طور کلی ناشی از عملکرد کلی یک دولت است و بیشتر در پایان دوره دولت می‌توان گفت که آیا رضایت عمومی حاصل شده یا خیر. وقتی مردم احساس کنند که وضعیتشان بهبود یافته و صدایشان شنیده می‌شود و زمانی که همدلی و همراهی را با دولت خود احساس کنند، قطعاً رضایت عمومی شکل می‌گیرد.

وی افزود: رضایت عمومی دارای شاخص‌های متعددی است که در جامعه‌شناسی و جامعه‌شناسی سیاسی مورد بررسی قرار می‌گیرد و هر یک از این شاخص‌ها ناشی از اقداماتی مشخص است. آنچه که مهم است، این است که در مناظرات و صحبت‌های خود در زمان انتخابات، تأکید می‌کردم که آمار و ارقام تنها بخشی از حقیقت را نشان می‌دهند. به‌عنوان مثال، اگر کسی بگوید رشد اقتصادی ۸ درصد بوده یا هزار شغل ایجاد کرده، این آمار باید در زندگی روزمره مردم ملموس باشد. آیا قیمتشیر که امروز ۳۰ تومان است، هفته آینده نیز همین‌قدر خواهد بود یا افزایش خواهد یافت؟ اینها مسائلی هستند که مردم باید در زندگی روزمره خود تجربه کنند.

این فعال سیاسی تصرح کرد: به دست آوردن رضایت عمومی به سادگی میسر نیست. این احساس با زندگی روزمره ما گره خورده است. مردم انتظار دارند که وضعیتشان نسبت به گذشته بهبود یابد یا حداقل بدتر نشود. این احساس رضایت به امنیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مربوط می‌شود و تنها به یک یا دو موضوع خاص محدود نمی‌شود. بله، موضوع فیلترینگ مسأله‌ای مهم است و اگر رئیس‌جمهور قول رفع آن را بدهد و اقدام کند، می‌تواند نشانه‌ای از امید باشد. اما این تنها یک بخش از مجموع شاخص‌هاست.

بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باید در کنار یکدیگر قرار گیرد تا مجموع آنها رضایت عمومی را تشکیل دهند
وی افزود: مردم به‌طور کلی به عملکرد دولت نگاه می‌کنند و در نهایت احساس می‌کنند که آیا رضایت عمومی حاصل شده است یا خیر. ما به‌عنوان شهروندان در خصوص تمامی اقداماتی که از سوی دولت انجام می‌شود، ارزیابی می‌کنیم و پاسخ ما به یک یا دو اقدام، نمی‌تواند نمایانگر کل تصویر باشد. به همین دلیل، موضوعاتی مانند فیلترینگ، حجاب و عفاف، و امنیت اجتماعی زنان بسیار مهم هستند. اگر رئیس‌جمهور بر این مسائل تأکید کند و به آن‌ها رسیدگی کند، قطعاً امید و اعتماد بیشتری در میان مردم ایجاد خواهد شد. در نهایت، بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باید در کنار یکدیگر قرار گیرد تا مجموع این عوامل رضایت عمومی را تشکیل دهند.

نژادبهرام در پاسخ به این سوال که دولت در جهت اصلاحات اقتصادی باید چه کارهایی انجام دهد تا این موضوع برای مردم قابل پذیرش باشد، گفت: نکته‌ای که بسیار حائز اهمیت است، مقوله ارتباط با مردم است. آقای رئیس‌جمهور بارها بر این موضوع تأکید کرده‌اند که اگر نیاز به اصلاحات اقتصادی باشد، حتماً نظرات کارشناسان را دریافت کرده و سپس موضوع را با مردم در میان می‌گذارند. این رویکرد بسیار مهم است، زیرا زندگی مردم تحت تأثیر این تصمیمات قرار می‌گیرد. برای بهبود اقتصادی، باید به مردم بگوییم که چه اقداماتی باید انجام شود و این اقدامات چه تأثیری بر زندگی آن‌ها خواهد گذاشت.

«جراحی اقتصادی» در دولت سیزدهم وضعیت اقتصادی مردم را بدتر کرد 
وی افزود: طرح مسأله با مردم به معنای بیان هم نقاط مثبت و هم نقاط منفی اقدامات است. اگر مردم احساس کنند که دولت در تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی است و با آن‌ها همدل است، این همدلی می‌تواند مهم‌ترین شاخص موفقیت یک دولت در بهبود وضعیت عمومی باشد. در دولت سیزدهم، اقداماتی تحت عنوان «جراحی اقتصادی» انجام شد که متأسفانه نه تنها منجر به بهبود وضعیت اقتصادی نشد، بلکه آن را بدتر کرد. یکی از دلایل این امر، عدم طرح مسأله با مردم بود.

تصمیم‌گیری در اتاق بسته باعث شد مردم از این تصمیمات متاثر شوند 
این فعال سیاسی تصریح کرد: تصمیم‌گیری در اتاق‌های بسته و بدون مشاوره با مردم و کارشناسان، منجر به اتخاذ تصمیماتی شد که بر زندگی ۸۵ میلیون نفر تأثیر گذاشت. این تصمیمات بدون آگاهی‌رسانی و مشورت با مردم اتخاذ شدند، و در نتیجه، مردم از این تصمیمات متأثر شدند. دولت باید با شفافیت و صراحت به مردم بگوید که اگر وضعیت اقتصادی می‌خواهد بهبود یابد، باید چه اقداماتی انجام گیرد. این منطق حکمرانی و مردم‌داری است و به اعتماد اجتماعی منجر می‌شود.
وی در ادامه گفت: به‌عنوان مثال، در مورد خروج انگلستان از اتحادیه اروپا، دولت انگلیس به مردمش دلایل مختلفی ارائه داد و در نهایت تصمیم‌گیری را به رأی مردم واگذار کرد. این روش به مردم امکان می‌دهد که خود تصمیم بگیرند و در نتیجه، دولت نمی‌تواند به‌عنوان مقصر شناخته شود، زیرا مردم خودشان انتخاب کرده‌اند و حاضر به پرداخت هزینه‌های آن نیز هستند.

نژادبهرام افزود:‌ در نهایت، برای اقدامات بزرگ اقتصادی، لازم است که مردم خودشان تصمیم بگیرند. دولت باید به‌طور واضح و صریح به مردم بگوید که چه مزایا و معایبی در هر تصمیم وجود دارد و سپس اجازه دهد که مردم رأی دهند و تصمیم‌گیری کنند. این‌گونه، اعتماد مردم به دولت، افزایش خواهد یافت و اعتراضات به حداقل خواهد رسید.

تنها راه برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی برقراری ارتباط شفاف با مردم است 
وی تصریح کرد: اتخاذ تصمیمات در اتاق‌های بسته و بدون مشورت با مردم، نه تنها به بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی کمک نمی‌کند، بلکه می‌تواند منجر به ناراحتی و اعتراض عمومی شود. در شرایطی که مردم احساس می‌کنند صدایشان شنیده نمی‌شود و در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت ندارند، طبیعی است که اضطراب و نگرانی در زندگی روزمره‌شان افزایش یابد.

نژادبهرام در پایان تصریح کرد: آقای رئیس‌جمهور باید به این نکته توجه داشته باشند که برای جراحی اقتصادی و بهبود شرایط، ارتباط با مردم و اخذ نظراتشان امری ضروری است. این رویکرد نه تنها اعتماد مردم را جلب می‌کند، بلکه باعث می‌شود که آن‌ها احساس کنند در تصمیمات تاثیرگذار بر زندگی خود سهیم هستند. به‌عبارتی، تنها راه واقعی برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی، برقراری یک ارتباط دوسویه و شفاف با مردم است. اگر این ارتباط برقرار شود و مردم در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکت داشته باشند، می‌توان به نتایج مثبت و پایدار دست یافت.