اما این یافته‌ها و همچنین یافته‌های دیگر پیرامون ارتباط گروه خونی با تغذیه چقدر از نظر علمی معتبر هستند؟ در این باره و نقص‌های رژیم غذایی مبتنی بر گروه های خونی، گفت و گویی با دکتر خدیجه رحمانی استاد تغذیه دانشگاه شهید بهشتی انجام داده‌ایم که در پی می‌خوانید.

رحمانی با اشاره به این که شواهد علمی کافی برای حمایت از ایده ارتباط رژیم غذایی با گروه‌های خونی وجود ندارد، گفت: پس از بررسی منابع علمی مشخص شد که شواهد علمی در زمینه اینکه «هر گروه خونی رژیم غذایی مختص به خودش را دارد» وجود ندارد که بتواند ارتباط معنی داری را میان گروه خونی و تغذیه افراد نشان دهد.

افراد خاصی این نظریه را مطرح کرده‌اند شما زمانی که به مطالبی که در این زمینه نوشته شده نگاه می‌کنید همه آن‌ها به نظر یک فرد ارجاع می‌دهند دکتر «دی آدامو» که این فرضیه را مطرح کرده و کتابی با عنوان «Eat Right ۴ Your Type»نوشته که بسیار پر فروش بوده، برای بررسی بیشتر این مساله به مقاله دانشگاه ایالتی اوهایو که به این مساله پرداخته بود نیز رجوع کردم. در این مقاله که در ۷ فوریه ۲۰۲۴ انتشار یافته به این مساله اشاره شده بود که شواهد علمی کافی برای حمایت از این ایده وجود ندارد.

او همچنین به شواهد دیگری در این رابطه اشاره کرد و گفت: در ژورنال ایرانی دیابت و چاقی که متعلق به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد است و در سال ۲۰۲۳ انتشار یافته، ارتباط رژیم‌های غذایی مرتبط با گروه‌های خونی با دیابت بارداری بررسی شده و در انتهای مقاله این ژورنال نیز به این مساله اشاره شده که هیچ ارتباط معنا دار آماری بین گروه‌های خونی و دیابت بارداری وجود ندارد.
رحمانی در توضیح بیشتر گفت: من هم معتقد بودم که شواهد علمی کافی درباره این فرضیه که هر گروه خونی باید رژیم غذایی مختص به خودش را داشته باشد، وجود ندارد چرا که در کتابی با عنوان «تغذیه و مراقبت مبتنی بر تشریح» نیز عنوان شده که هیچ گونه ارتباط علمی بین این دو قضیه وجود ندارد. البته چون این کتاب چند سال قبل انتشار یافته من مطالب جدید در این باره را هم مطالعه کردم تا بتوانم در این باره مطمئن شوم. ژورنال تغذیه بالینی آمریکا و ساینس دایرکت نیز از دیگر منابعی بود که من در این باره بررسی کردم که در آن‌ها نیز به این نکته اشاره شده بود که شواهد علمی درباره ارتباط رژیم غذایی و گروه‌های خونی وجود ندارد.

او درباره نواقص رژیم‌های غذایی مرتبط با گروه‌های خونی نیز گفت: به عنوان مثال گفته می‌شود که گروه خونی او (O) باید از رژیم پر پروتئین تبعیت کند، از نظر علمی رژیم غذایی پر پروتئین مشکل دارد، باعث کمبود کلسیم می‌شود، مشکلات کلیوی ایجاد می‌کند. بنابراین این رژیم غذایی به هیچ وجه به لحاظ علمی توصیه نمی‌شود. همچینین ادعا می‌شود که رژیم غذایی گروه A باید مبتنی بر گیاهخوارای باشد که در گیاهخواری محض هم ما دچار کمبود ویتامین B۱۲ و ویتامین D می‌شویم. در رژیم غذایی مختص گروه خونی B نیز به این نکته اشاره شده که بعضی از خوردن بعضی از غذاهای باید اجتناب شود و برخی غذاهای دیگر خورده شود.

این پزشک تاکید کرد: اگر به رژیم‌های غذایی مختص گروه‌های خونی توجه کنیم متوجه می‌شویم که در هیچ یک از این رژیم‌ها ۴ گروه اصلی غذایی به طور کامل مورد توجه قرار نگرفته است. به همین دلیل است که گفته می‌شود شواهد علمی در زمینه ارتباط رژیم غذایی با گروه‌های خونی وجود ندارد. موفقیت در رژیم‌های غذایی مبتنی بر گروه‌های خونی نیز موردی بوده است که نمی‌توان آن را به کل جامعه تعمیم داد. زمانی می‌توانیم یک نظریه را به کل جامعه تعمیم دهیم که در تحقیقات متعدد جواب یکسانی گرفته و این تحقیقات مبتنی بر شواهد علمی باشند.

او به رژیم غذایی مختص به گروه B خونی نیز اشاره کرد و از کمبودهای آن چنین گفت: در رژیم غذایی گروه B نیز به این نکته اشاره شده که از گندم، ذرت، عدس و گوجه فرنگی اجتناب کرده و مصرف لبنیات نیز تنظیم شود و از سبزی‌ها و تخم مرغ و گوشت قرمز و شیر کم چرب استفاده کنند. گروه غلات یکی از منابع عمده تامین کربوهیدرات بدن است و کربوهیدرات برای تامین منبع انرژی بدن بسیار ضروری است. به عبارتی دیگر کربوهیدرات منبع بسیار ضروری و فوری و در دسترس انرژی است. گلبول‌های قرمز قادر نیستند از سایر ترکیبات گلوکز تامین کنند. عضلات حتی قادر به تبدیل چربی به کلوگز هستند. بنابراین گلوکز باید در دسترس تمام سلول‌های بدن باشد که بهترین منبع تامین آن نیز کربوهیدرات است که عمده آن از گندم و ذرت تامین می‌شود. این در حالی است که به افراد دارای گروه خونی B نیز توصیه شده که از گندم و ذرت اجنتاب کنند که این مساله باعث بروز مشکل در تامین کربوهیدرات مورد نیاز بدن این افراد خواهد شد.