جونز از دوران جوانی‌اش با گروه‌های موسیقی در جنوب شیکاگو در ارتباط بود و توانست در مسیر خود به اوج صنعت سرگرمی و موسیقی رسید و یکی از اولین مدیران سیاه‌پوست شد که در هالیوود موفق شد و فهرست موسیقی فوق‌العاده‌ای را از خود به یادگار گذاشت که شامل برخی از پربارترین لحظات ریتم و آهنگ آمریکایی است. طی سال‌ها، یافتن یک موسیقی‌دوست که حداقل یک آلبوم با نامی از او نداشته باشد، بعید بود. همچنین هیچ رهبری در صنعت سرگرمی و فراتر از آن وجود نداشت که هیچ ارتباطی با او نداشته باشد.

لایونل ریچی آهنگساز و خواننده آمریکایی که در نوشتن آهنگ «ما دنیاییم» (We Are the World) با مایکل جکسون و کوئینسی جونز همکاری داشته، به جونز لقب «استاد ارکستراتور» را داد. مهم‌ترین تاثیرات او به احتمال زیاد به تولیدات کوئینسی جونز با مایکل جکسون در آلبوم‌هایی چون «غیرمعمول»، «بد» و «تریلر» تعلق دارند، آلبوم‌هایی که از نظر سبک و جذابیت تقریباً جهانی بودند.
تنوع و تخیل جونز به شکوفایی استعدادهای بزرگ جکسون کمک کرد؛ زیرا او از یک ستاره کودک به پادشاه موسیقی پاپ تبدیل شد و با آلبوم «بهترین‌های ۱۹۷۵-۱۹۷۱» از گروه موسیقی راک ایگلز، برای عنوان پرفروش‌ترین آلبوم تمام دوران در رقابت بوده است.

فهرست افتخارات و جوایز کوئینسی جونز،  ۱۸ صفحه از کتاب زندگی‌نامه‌اش با عنوان «Q» که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد را پر کرده است و شامل شامل ۲۸ جایزه گرمی، دو جایزه افتخاری آکادمی اسکار و یک جایزه امی می‌شود. او همچنین نشان لژیون دونر از فرانسه، جایزه رودولف والنتینو از ایتالیا و جایزه ویژه مرکز کندی برای مشارکت‌هایش در فرهنگ آمریکایی را دریافت کرده است.

جونز موضوع یک مستند در سال ۱۹۹۰ به نام «گوش کنید: زندگی‌های کویینسی جونز» و یک فیلم در سال ۲۰۱۸ به کارگردانی دخترش راشیدا جونز بود. انتشار کتاب خاطرات جونز او را به نویسنده‌ای پرفروش تبدیل کرد.
 

بهار نیوز