ایران مانده است و یک منطقه نا آرام!

در ادامه این یادداشت می‌خوانید: جدای از توانایی دفاعی و فاکتور نظامی، ابزار رسیدن به ثبات در میان بحران‌های فراگیر منطقه ای، دیپلماسی فعال به عنوان گزینه ای مهم پیش روی ایران است. هرچند منتقدان داخلی معتقدند که دستگاه سیاست خارجی دولت یازدهم تنها متمرکز بر بحث هسته ای شده و از سایر حوزه های مسائل بین المللی باز مانده است. اما در عمل با وجود این بحران ها، پرده ای دیگر از نقش فعال و موثر ایران در منطقه به نمایش درآمده است. نقشی که به مدد قدرت چانه زنی با ابرقدرت های شرق و غرب و حضور داشتن ایران برای گفتگو و ثبات، به دست آمده است. این در حالی است که انتظارهای منطقه ای و بین المللی از ایران در راستای ایجاد ثبات در منطقه کم نیست. انتظاری که با توجه به سبقه گفتگو محوری و صلح طلبی ایرانی ها امروز بر دوش دیپلمات های دولت یازدهم مانده است.

همچنین استمداد از ایران برای کشورهای همسایه و منطقه همواره یک گزینه مهم در درخواست های بین الملل آنان است. از طرفی وجود هرکدام از این بحران ها را می توان به عنوان یک فرصت مهم در عرصه بین المللی برای حضور و ایفای نقش تلقی کرد. به عبارت دیگر زمینه ای برای امتحان پس دادن دیپلمات ها و طرح های ایران در عرصه سیاست خارجی. هرچند که ظریف و یارانش این روزها نقشه راه خود را برای دور نهایی مذاکرات هسته ای مرور می کنند اما به خاطر داشته باشند که چشم منتقدان داخلی به رفت و آمد ها و صحبت های دیپلمات هاست و انتظارها برای نقش آفرینی آنان در منطقه زیاد است.

از سوی دیگر مردم از محمد جواد ظریف و یاران دیپلماتش انتظار دارند که چهره ی ایران را که افراطی های خارجی سعی کردند به بهانه رفتارهای نامناسب دولت قبل در عرصه بین الملل مخدوش کنند؛ امروز نه تنها در موضوع هسته ای بلکه در سایر مسائل منطقه به زیبایی بر مبنای همان طرح گفتگو محوری که تمدن ها را نه به تقابل بلکه به شناخت و همزیستی مسالمت آمیز می‌کشاند؛ به نمایش بگذارند. هرچند گاهی عرصه برای فعالیت دیپلمات های ایرانی به خاطر برخی مسائل تنگ می شود؛ اما واقعیت امر در سیاست خارجی ایران امروز تمرکز زدایی و حضور فعال در منطقه است. به خاطر همین وضعیت درهای تهران دیگر نمی تواند به روی کسی بسته باشد. بلکه مرکزی برای حل مهمترین دغدغه های منطقه است.

هرچند بعد از روی کار آمدن دولت روحانی با شعار اعتدال این مهم تا حدی اتفاق افتاد اما منافع ملت ایران چیزی بیش از این ها را طلب می کند. از سوی دیگر این وضعیت می تواند فرصتی برای حل برخی مسائل اقتصاد داخلی و سرمایه گذاری ایران در عرصه منطقه ای باشد و از طرف دیگر هویت ایران را بر مبنای نوع دوستی و گفتگو محوری در جهان بازسازی کند. در نتیجه بر عهده دستگاه سیاست خارجی دولت یازدهم است که با مشی اعتدالی خود تفکر خاص جمهوری اسلامی ایران را در سیاست خارجی برای تحقق حق ملت ایران با دیپلماسی در منطقه به نمایش بگذارد.