مدافع فقید آبی و قرمز، ۲۹ آبان سال ۱۳۹۳ به نکات جالبی پیرامون جدایی خود از پرسپولیس و دربی‌ها اشاره کرد که خلاصه حرف‌هایش را مرور می‌کنیم:
- در دوران فوتبال بازی کردن من هم میان بازیکنان استقلال و پرسپولیس درگیری به وجود می‌آمد اما ین اتفاق به خاطر تعصب و غیرت بیش از اندازه نفرات هر دو تیم بود نه به واسطه فروکش کردن عقده‌های درونی.
- دربی سال ۶۵ که پرسپولیس توانست استقلال را با سه گل شکست بدهد را از داخل استادیوم تماشا کردم. با مرحوم پدرم به ورزشگاه رفته بودم.
- اواخر بهار سال ۸۵ من را از پرسپولیس اخراج کرده بودند و به همین خاطر به استقلال رفتم. یک انتخاب اشتباه که متاسفانه ترکش‌های آن به هواداران پرسپولیس اصابت کرد. حضورم در استقلال خودزنی بود و بابت آن از پرسپولیسی‌ها عذرخواهی کردم اما حاضرم هزاران بار دیگر نیز بابت این مسئله از طرفداران پرسپولیس معذرت‌خواهی کنم.
- همان طور که گفتم، هرگز استقلالی نشدم بلکه فقط خودزنی کردم.
- هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم از پرسپولیس بروم ولی کنارم گذاشتند. فقط جاده لشکرک حال من پس از کنار گذاشته شدن از پرسپولیس را درک می‌کند چون هر شب به آن‌جا می‌رفتم و گریه می‌کردم.
- خدا را شکر می‌کنم فرصت بازی با پیشکسوتان میلان پیش آمد تا آخرین فوتبال رسمی زندگی‌ام دوباره با پیراهن پرسپولیس باشد.
- پاییز سال ۸۵ با پیراهن استقلال مقابل پرسپولیس بازی کردم و خیلی‌ها به من ایراد گرفتند که نمایش خوبی ارائه نکردم. البته حق با آن‌ها بود ولی کم‌فروشی نکردم بلکه نمی‌توانستم بازی کنم. آن روز فقط گریه می‌کردم.
- یک بار در جریان بازی استقلال- پرسپولیس موهایم را بسته بودم. در واقع قبل از شروع مسابقه تصمیم به چنین کاری گرفتم و مرحوم ناصر احمدپور برایم تیتر زد: این بازی هیچی نداشت به غیر از یک سامورایی.

بهار نیوز