در واقع هزینه‌هایی که هلدینگ خلیج‌فارس برای باشگاه استقلال می‌کند، هیچ بازگشتی ندارد چرا که چرخه اقتصادی فوتبال در ایران طوری تعریف شده که جایی برای سود‌آوری ایجاد نکرده است و نقش‌آفرینی هلدینگ در فوتبال را صرفاً باید یک اقدام فرمایشی از سوی مقامات بالادستی دانست.
در این شرایط طبیعی است که هلدینگ خلیج‌فارس برای انتخاب سومین سرمربی که هواداران انتظار دارند خارجی هم باشد قدری از خود وسواس به خرج دهد چرا که روشن نیست سرمربی بعدی استقلال هر اندازه هم که نامی و بزرگ باشد با این مجموعه به نقطه روشنی برسد و هیچ بعید نیست در هفته‌های باقی مانده تا پایان لیگ برتر نتایج به گونه‌ای پیش برود که باز هم علیه سرمربی جدید شعار داده شود؛ بنابراین ممکن است مالکان باشگاه استقلال برای گزینش سرمربی جدید در این برهه قدری با وسواس حرکت کنند و شاید هم در نهایت رأی به انتخاب یک مربی ارزان‌تر ایرانی دهند. به طور قطع با شعار‌هایی که علیه بختیاری‌زاده داده شد، احتمال باقی ماندن او در استقلال بشدت کاهش یافته است و اگر مالکان هلدینگ برای صرفه‌جویی مالی بخواهند سرمربی داخلی برگزینند باید سراغ گزینه‌هایی بروند که اکنون تیم دارند. حال اینکه هواداران استقلال پذیرش چنین تصمیمی را داشته باشند نیز روشن نیست و شاید فضای پرفشار ناشی از انتخاب سرمربی خارجی بزرگ مالکان استقلال را ناچار کند که بار دیگر به سراغ استخدام سرمربی جدید بروند، اما پرواضح است که گزینش سرمربی جدید برای هلدینگ ممکن است اقدامی مخاطره‌آمیز باشد چرا که بازیکنان فعلی ظرفیت محدودی دارند و قادرند بهترین سرمربی‌های دنیای فوتبال را نیز با نمایش ملال‌آور و ضعیف خود به زیر بکشند. آنچه مسلم است استقلال در فصل جاری هزینه‌های گزافی را خرج انتخاب سرمربی جدید کرده است و ادامه این روند می‌تواند این باشگاه را تبدیل به رکورددار هزینه برای استخدام سرمربی جدید در طول یک فصل کند.