گروه مقالات: روزگار عجیبی است!... دلواپسان دلسوزی(!) که در تمام دوران خسارتبار دولت متبوع (و مطبوع) خود، از اوضاع بشدت نابسامان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، روابط بین الملل و قس علیهذای آنروزها حمایت کرده و در دلآرامیِ تام بسر می‌بردند؛ امروز با مشاهدۀ بازگشت عقلانیت به فضای مدیریتی کشور و تزریق نشاط و آرامش به متن جامعه و در آستانۀ ختم به صلاح شدن پروندۀ هسته ای و لغو تحریمها و پایان رکود اقتصادی، به تکاپو افتاده اند تا وانمود کنند رجحان واضح آن دوران بر اوضاع فعلی را فقط خودشان می بینند و بس!
دلواپسان دلسوزی(!) که خطر از دست دادن تدریجی رانتهای خود- که بدجور به آنها عادت کرده اند- را بشدت احساس می کنند؛ با نزدیکتر شدن به زمان انتخابات مجلس آتی، از هر روشی برای ادامۀ نشستن در کنار این خوان گستردۀ رانتها استفاده خواهند کرد. به زعم ایشان هر اتفاقی که به تضعیف دولت تدبیر و امید و ناکارآمد جلوه دادن دولتمردان اصلاح و اعتدال بیانجامد، گامی است در جهت رویگردانی ملت از دولت منتخب 24 خرداد 92 و ایجاد یأس و نومیدی زودرسِ مردم از شعارها و وعده های رئیس جمهور روحانی!...
این رؤیای شیرین دلواپسان اگر به حقیقت بپیوندد مستمسکی خواهد بود تا با کوبش مجدد بر طبل بصیرت، رجحان هشتاد بر هفتاد را جار بزنند و از ریسمان بلند رانتها همچنان آویزان بمانند. آنانی که در 29 مرداد 93، رأی به برکناری وزیر موفق علوم دادند آیا بواقع دغدغۀ علم و دانشجو و افزایش سطح کیفی تحصیلی را داشتند؟ آیا نگران نقصانِ گسترۀ دانش در مراکز علمی و آموزشی بودند؟ آیا واقعاً به نظر ایشان مشکل اساسی کشور، روشهای اعمال شدۀ وزیر در مدیریت دانشگاهها در 9 ماهۀ گذشته بوده است؟ و آیا فکر می‌کنند مردم اصل و فرع ماجرا را نمی فهمند؟
چه کسی است نداند که در موقعیت کنونی، بزرگترین نیاز کشور تعامل بیش از پیش بین تمام قوا و پرهیز از رفتارهای هزینه زاست تا بتوان از پرتگاهی که مقصد قطار بی ترمز دولت قبل بود رهایی یافت؟ آیا توصیه های بزرگان نظام برای حفظ آرامش و تعامل و هماهنگی قوا و حمایت از دولت، اکنون جنبۀ صرفاً ارشادی پیدا کرده است و برای مدعیان ذوب، دیگر مولوی نیست؟
تا زمانی که ملت بخواهد و بر خواسته اش به روشهای مدنی اصرار و ابرام ورزد، تا زمانی که ملت از رأی خود به دولت تدبیر و امید حمایت نماید؛ تردیدی نیست که خواسته های بر حق و اصلاح طلبانۀ قاطبۀ مردم توسط این دولت پیگیری و اجرا خواهد شد و دولت اعتدال، با درایت و عقلانیت در مسیر خواست ملت قدم برخواهد داشت؛ چنانچه رئیس جمهور با جایگزینی سریع دکتر نجفی در سمت سرپرستی وزارت علوم، این پیام را با صراحت و سرعت و قاطعیت به همه صادر نمودند.
و اما ملت هم خواهد اندیشید که در حمایت از دولت منتخب خویش- که تاکنون در حد مقدورات و امکانات، عملکرد مثبتی در بسیاری از زمینه ها داشته است- چه باید بکند؟ در انتخابات آتی مجلس چه رویکردی را در پیش گیرد تا زمینه های این حمایت را فراهم آورد؟... آن عده از نمایندگان مجلس که با امضای علنی درخواست استیضاح، موجب خروج اولین وزیر موفق دولت از کابینه شدند لابد شجاعت اینکه مجدداً خود را در معرض رأی ملت بگذارند را داشته اند ولی مردم نیز انتظار دارند تا قبل از بزنگاه انتخابات مجلس دهم، سایر نمایندگانی که با انداختن رأی سفید در گلدان نقره ای، موجب افتادن وزیر مورد حمایت دولت و اکثریت دانشگاهیان شدند، شجاعت معرفی خود به ملت را داشته باشند و در پشت آرای مخفی خود پنهان نشوند...
دکتر فرجی دانا سخنان خود در جلسۀ استیضاح را با این بیت شعر به پایان بردند که: وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافری است رنجیـــدن! » بقیه ابیات این غزل هم اما؛ شنیدنی است: ... « عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن ... مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ که دست زهد فروشان خطاست بوسید
دریافت لینک صفحه با کد QR