داریوش مهرجویی؛ اقتباسی دیگر می‌سازد

این کارگردان که با ساخت فیلم سینمایی اشباح مورد انتقاد تند و تیزی قرار گرفت؛ این‌بار می‌خواهد سراغ سوژه کمدی برود اگرچه چند فیلم اخیرش در زمینه کمدی هم نتوانست نظر منتقدانش را جلب کند. گفته می‌شود مهرجویی دوباره فیلمنامه‌ای را که محصول تفکر همسرش "وحیده محمدی‌فر" است را تصویری می‌کند.

داریوش مهرجویی در ۱۷ آذر ۱۳۱۸ در تهران متولد شد. او در کودکی تحت تاثیر مادربزرگش که مسلمانی معتقد بود؛ قرار می‌گیرد. خود در مصاحبه‌ای در سال ۱۳۵۱ می‌گوید: «مادر بزرگم از آن نمازخوان‌های دوآتشه بود و تحت تأثیر فضای روحانی او، من هم از سن هفت تا پانزده‌سالگی، شده بودم یک مسلمان واقعی. نماز و روزه‌ام یک آن ترک نمی‌شد....
اما از پانزده سالگی به بعد، درست آن موقعی که نماز و روزه‌ام به حساب می‌آمد، شک در دلم نشست...» مهرجویی در نوجوانی به موسیقی علاقه‌مند می‌شود. نزد پدرش که موسیقی ایرانی را خوب می‌شناخت؛ به نواختن سنتور می‌پردازد و بعد به موسیقی کلاسیک غربی آشنا می‌شود و به نواختن پیانو و نوشتن قطعاتی برای پیانو می‌پردازد.

در ۱۷ سالگی به سینما علاقه‌مند می‌شود و برای درک بهتر فیلم‌های روز به آموختن زبان انگلیسی می‌پردازد. تحصیلات مقدماتی را در تهران به پایان برد و یک سال در هتل آتلانتیک مدیر می‌شود و سپس بیست ساله بود که برای ادامهٔ تحصیل به کالیفرنیا درآمریکا رفت. نخست به خواندن سینما روی آورد اما خیلی زود سینما را رها کرد و به فلسفه پرداخت و در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه یوسی‌ال‌ای در لس‌آنجلس لیسانس فلسفه گرفت. در همین سال سردبیری نشریهٔ پارس ریویو در لس‌آنجلس را به‌عهده گرفت و سال بعد به تهران آمد و در سال ۱۳۴۶ نخستین فیلم خود به نام الماس ۳۳ که فیلمی بسیار پرهزینه بود را ساخت. این فیلم در ۵ بهمن ۱۳۴۶ در تهران روی پرده آمد و فروش متوسطی داشت و باتوجه به هزینهٔ بالای ساخت آن شکستی تجاری محسوب می‌شد و توجه منتقدین را هم چندان به خود جلب نکرد.

در ۱۳۴۸ با هم‌کاری غلامحسین ساعدی فیلم‌نامهٔ گاو را از روی یکی از داستان‌های کوتاه مجموعه‌ی عزادارن بیل نوشتهٔ ساعدی نوشت و فیلم را کارگردانی کرد. این فیلم برای مهرجویی و سینمای ایران جوایز متعددی را در جشنواره‌های بین‌المللی به ارمغان آورد. گاو هم از نظر تجاری هم از نظر هنری فیلم موفقی از کار درآمد و فصل جدیدی در سینمای ایران گشود. طی چهل سال گذشته به جز وقفهٔ چند سالهٔ پس از انقلاب ۱۳۵۷ و وقایع بعد از آن که منجر به مهاجرت مهرجویی به فرانسه شد، او همواره یکی از فیلم‌سازان مطرح و پرکار ایرانی بوده‌است.