گروه بين الملل: اوایل ماه گذشته که دهها هزار نفر از اقلیت ایزدیهای شمال عراق از هجوم گروه دولت اسلامی (داعش) گریختند، بسیاری از آنها چاره ای نداشتند جز آوارگی و پناه بردن به دامنه های بی آب و علف کوهستان سنجار. در آن زمان وضعیت آنها مورد توجه جامعه بین المللی قرار گرفت. اما ایزدی ها اکنون ميگویند که جهان مصایب آنها را فراموش کرده است.
در سراسر مناطق کردنشین شمال عراق ميتوان ایزدی های آواره را دید که در ساختمانهای نیمه تمام، سرپناه های موقت و حتی زیر پل ها زندگی ميکنند. به نظر کارشناسان هنوز هم حدود ۴۵۰۰ نفر از آنها، از جمله ۳ هزار زن و کودک، در دست نیروهای گروه دولت اسلامی اسیرند. با زنان جوان و دختران مثل غنایم جنگی رفتار ميشود و آنها را در سراسر منطقه تحت کنترل این گروه ميچرخانند. فقط تعداد معدودی از آنها توانسته اند بگریزند.
آدلا یکی از این زنان است که به تازگی توانسته به همسر خود بپیوندد و اکنون در اردوگاهی در حومه شهر زاخو در مناطق کردنشین زندگی ميکند. او همراه تعداد دیگری از زنان ایزدی روستای محل زندگی خود به چنگ نیروهای داعش افتاد و ۳۸ روز در اسارت آنها بود. آدلا در حالیکه تمام بدنش ميلرزد در مورد حوادث دوران اسارت خود ميگوید: "ابتدا من را به یک خانه بزرگ در شهر موصل بردند که پر از زنان اسیر بود. همه درها و پنجره ها قفل بود و نگهبان ها از آن محافظت ميکردند. هر روز گروهی مرد به این خانه ميآمدند و ما را مجبور ميکردند که روسری های خود را در آوریم تا آنها از میان زنان هر کسی را که ميخواهند انتخاب کنند. زنان را با زور و با کشیدن گیسشان از خانه ميبردند."
آدلا در آن مدتی که از یک نقطه به نقطه دیگری برده ميشد تعدادی از دوستان خود را دید که به شدت کتک خورده و مورد تجاوز قرار گرفته بودند. یکی از این زنان را که پسر کوچکش همراه او بود با تهدید اسلحه مجبور کردند که با آنها برود. آدلا ميگوید که چون او باردار بود افراد گروه دولت اسلامی با او کاری نداشتند اما او به مرور در مورد امنیتش بیشتر نگران شد. او ميگوید: "یک روز تعداد زیادی مرد آمدند تا دختران را با خودشان ببرند و ما تصمیم گرفتیم که هر طوری که شده باید فرار کرد. حتی اگر آنها ما را بگیرند و بکشند ما ترجیح ميدادیم که بمیریم ولی آنجا اسیر نباشیم."
خضر دوملی، کارشناس امور اقلیتها در مورد محل اسارت زنان ایزدی که در مناطق تحت کنترل دولت اسلامی هستند، اطلاعات فراوانی جمع آوری کرده است. برخی از این زنان در ساختمان زندان هستند و تعداد دیگری نیز در یک قصر قدیمی کوچک و یک ساختمان سابقا محل جشنهای عروسی بود نگهداری ميشوند. او توانسته است با چند نفر از این زنان که تلفن موبایل همراه خود دارند، صحبت کند. خضر دوملی ميگوید: "این وضعیت واقعا باورنکردنی است، به خصوص در شهر موصل و تلعفر. جامعه بین المللی در مورد این فجایع هیچ تحقیقی نمی کند. هنوز هم باور نمی کنند که چنین تعداد زیادی از زنان توسط گروه داعش به اسارت برده شده اند."
او ميگوید اقلیت ایزدی به طور ویژه ای هدف حملات قرار گرفته است چون گروه دولت اسلامی ميخواهد کنترل مناطق سکونت این اقلیت را در دست خود داشته باشد. ولی دلیل دیگر آن باورهای مذهبی این اقلیت است که از نظر سنی های افراطی کفر تلقی ميشود. خضر دوملی ميافزاید:" از نظر مسلمانان افراطی، ایزدیت یک دین نیست و پیروان آن هیچ حق و حقوقی ندارند. با این حملات و آزارها دارند به پیروان این آیین ميگویند که شما در قلمرو خلافت اسلامی جایی ندارید. آنها فکر ميکنند که ميتوانند ایزدی ها را از مناطق سنتی سکونتشان و به خصوص سنجار اخراج کنند و اگر زنان ایزدی تغییر دین ندهند از آنها به عنوان برده و غنیمت جنگی استفاده خواهند کرد."
در مدرسه ای که گروهی از ایزدی های آواره در آنجا ساکن شده اند، یک زن بیست و چند ساله و مجرد قبول کرد تجارب تلخ و دردناک خود از دوران اسارت توسط گروه داعش را برای ما تعریف کند. او گفت: "آنها ما را با کابل ميزدند، به ما گرسنگی ميدادند و مجبورمان ميکردند صورتمان را با بنزین بشوریم. آنها سعی کردند یکی از دوستان من را با خودشان ببرند ولی او مچ دستش را برید. دو زن دیگر خود را از پنکههای سقفی دار زدند."
او در جریان حملات هوایی اخیر آمریکا به مواضع گروه دولت اسلامی توانست فرار کند و پس از سه روز پیاده روی بالاخره به نقطه امنی رسید. او اکنون نگران زن هایی است که هنوز در چنگ گروه دولت اسلامی اسیرند. او ميگوید: "آنها دختران را به هر کسی که حاضر باشد آنها را بخرد ميفروشند، دخترانی را که از نه سال بزرگترند. بعضی از مردها یکجا دو و یا سه و حتی گاهی چهار و یا پنج نفر از دختران را ميخریدند. واقعا خجالت آور است."
تعریف این حوادث، عمه این دختر جوان را به شدت ناراحت و نگران ميکند. دو دختر نوجوان او گم شده اند. او بار دیگر به یاد آنها افتاد و به سبک سوگواری مرسوم در این مناطق شروع کرد به هوار کشیدن و سیلی زدن به صورتش. این زن ميگوید:"این فاجعه است، یک فاجعه بزرگ است. آنها همه دختران ما را ربودند. این تنها چیزی است که برای ما مهم است. دنیا باید به ما کمک کند."
درخواست دخالت نظامی
ویان دخیل تنها عضو ایزدی در مجلس عراق، در خانه خود در شهر اربیل به بیش از سی نفر از دوستان و اقوامش که از این حوادث گریخته اند پناه داده است. هلی کوپتر او ماه گذشته به هنگام سفر به مناطق کوهستانی منطقه برای تقسیم کمک های بشردوستانه دچار سانحه شد و خانم دخیل بر اثر جراحات ناشی از آن حادثه اکنون با کمک چوب زیر بغل حرکت ميکند.
خانم دخیل معتقد است که دخالت نظامی آمریکا برای حمله به گروه دولت اسلامی داعش، ميتواند به آزادی اسرای ایزدی کمک کند. او ميافزاید:"به نظر من تبلیغات نیز ميتواند بسیار موثر باشد. مثل نمونه دخالت میشل اوباما در مورد دختران نیجریه ای که توسط گروه بوکوحرام اسیر شده بودند. ما اینجا یک اقلیت هستیم و هیچ گروه با نفوذی از ما حمایت نمی کند. ما از تمام دولت هایی که انسانیت و حقوق بشر برایشان مهم است تقاضای کمک ميکنیم." اما از نظر خانواده های زنان و دختران مفقود شده هر روزی که ميگذرد زمان از دست ميرود. آنها نگرانند که اگر دختران آنها به زودی پیدا نشوند ممکن است دیگر هیچوقت آنها را نبینند.