گروه سیاسی-رسانه ها: محمد جواد حق شناس فعال اصلاح طلب در روزنامه اعتماد نوشت: ماجراي تقابل دولت و مجلس شوراي اسلامي در زمين دانشگاه و دانشگاهيان به يك ماراتن نفسگير و شايد به يك تشك كشتي بيشتر شباهت داشته باشد. در حالي كه از زمان تحويل قوه مجريه و استقرار دولت منتخب اكثريت قاطع مردم، در انتخابات 24 خرداد 92 كمتر از 14 ماه مي‌گذرد و اين دولت با وجود اينكه با مشكلات بسيار بزرگي در حوزه اقتصادي، سياست خارجي و اجتماعي روبه‌رو بوده و تقريبا توانسته در حل آن مسائل گام‌هاي بلندي بردارد، اما در حوزه دانشگاه و وزارت علوم، تحقيقات و فناوري نتوانسته با مجلس منتخب ملت به يگانگي در چگونگي نحوه استقرار وزير در اين وزارتخانه برسد تا با گذشت 14 ماه دانشگاهيان و مردم شاهد باشند كه تاكنون سه نفر براي تصدي اين وزارتخانه به مجلس معرفي شده است، دو سرپرست اداره اين وزارتخانه را به صورت مرتب تجربه كرده‌اند، ده‌ها دانشگاه به صورت سرپرستي اداره مي‌شوند و دانشجويان و دانشگاهيان نيز بدون حضور وزير مربوطه آغاز سال تحصيلي جديد را شروع مي‌كنند. اكنون براي چندمين بار تكليف اين وزارتخانه مهم با بيش از 4 ميليون دانشجو بلاتكليف مانده و نخبگان اين سرزمين صاحب فرهنگ و تاريخ و ده‌ها هزار عضو هيات علمي و هزاران نفر از كاركناني كه در اين حوزه به خدمت مشغولند چشم به رفت و برگشت وزراي پيشنهادي ميان دولت و مجلس دوخته‌اند.

جامعه علمي كشور كه تاكنون از شوك چرايي و چگونگي استيضاح دكتر فرجي دانا وزير دانشمند، متخلق و ارزشمند وزارت علوم رهايي نيافته بود و به درستي هم به دلايل استيضاح و روايي كارشان متقاعد نشده بود اينك منتظر بود تا ببيند رييس‌جمهورشان چه سياستي را در خصوص انتظارات مجلس و عملكرد اين نهاد در پيش مي‌گيرد. اما معرفي نيلي احمدآبادي اين پيام را به ذهن متبادر مي‌كرد كه حسن روحاني به درستي به دنبال سياست همكاري و تعامل با قوه مقننه‌ است تا تنش و چالش را از قبل اين سياست از فضاي مديريتي كشور دور كند. معرفي يك چهره علمي با حداقل 80 مقاله بين‌المللي و سابقه‌يي درخشان در عرصه جهاد و دفاع مقدس كه نزديك به هفت سال حضور و همكاري را در جنگ هشت ساله نشان مي‌دهد و تلاشي كه اين چهره علمي در طراحي و ايجاد زيرساخت‌هاي صنايع دفاعي در كنار چهره تابناكي چون شهيد تهراني‌مقدم داشته، نشان از رويكردي شايسته و قابل توجه در عرصه همكاري‌هاي حوزه‌هاي علمي و صنعت دارد و در عين حال از شائبه‌هاي حضور در عرصه‌هاي سياسي كه في‌النفسه نه تنها عيب محسوب نمي‌شود بلكه از محاسن مديران خدوم در نظام جمهوري اسلامي است- اما شايد براي جريان تصميم‌گير در مجلس مي‌توانست حساسيت‌زا باشد- به دور بود.

واقعيت اين است كه معرفي نيلي در مجموع نشان از آن داشت كه اين معرفي ريشه در حسن نيت حسن روحاني و نگاه همكاري‌جويانه وي با مجلس از يك سو و توجه به قول‌ها و وعده‌هايي كه به مردم داده بود از سوي ديگر به صورت توامان دارد؛ نگاهي كه بايد توسط مجلسيان محترم به خوبي درك مي‌شد كه كشوري كه مسائل مهمي چون مذاكرات حساسي با گروه 1+5 را در پيش دارد و همچنين گريبانگير مشكلات بزرگ به جاي مانده از دولت قبل است و از سوي ديگر با كاهش 30 درصدي قيمت نفت در اين ماه‌ها روبه‌رو است، بتواند به مشكلات اساسي كشور بپردازد اما گويا نگاه مجلسيان با نگاه رييس‌جمهور منتخب مردم در يك نقطه در حوزه وزارت علوم به تلاقي نمي‌رسد و گويي در همچنان بر روي يك پاشنه مي‌چرخد.

واقعيت اين است كه نمي‌توان نسبت به گلايه‌هاي برخي از دوستان دولت و حاميان رييس‌جمهور در مجلس شوراي اسلامي همچون علي مطهري بي‌تفاوت بود كه از وعده تعامل با نمايندگان حامي دولت گلايه‌مند بودند كه البته آمار راي مخالفين نيز بر اين سخن صحه مي‌گذارد كه وزن گروه مخالف دولت در مجلس قطعا به 160 راي نمي‌رسد كه بايد بخشي از اين آراي مخالف را ناشي از ناكارآمدي گروه پارلماني و تيم رسانه‌يي دولت دانست.

بهار نیوز