نامه‌های بیژن نجدی در یک کتاب

بیژن نجدی با مرگ زودهنگامش، ادبیات را از وجود نویسنده‌ای مستعد محروم کرد. او امروز اگر بود شمع‌های 73سالگی را فوت می‌کرد. آبان‌ماه سالگرد تولد بیژن نجدی است؛ نویسنده‌ای که شاعر بود؛ هم شعر می‌گفت و هم شاعرانگی را در داستان‌هایش می‌توان دید. در سالگرد تولد بیژن نجدی، پروانه محسنی آزاد - همسر این نویسنده و شاعر فقید - درباره آثار او گفت: مجموعه داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند» نجدی به چاپ بیستم رسیده و کتاب «واقعیت رویای من است» (شامل همه شعرهای او) به چاپ دوم رسیده است. این دو کتاب در نشر مرکز منتشر شده است.

محسنی آزاد همچنین درباره آثار منتشرنشده نجدی اظهار کرد: آثار زیادی از نجدی شامل شعر و داستان و نظریاتش باقی مانده است، اما من چشمم را جراحی کرده‌ام و مدتی نمی‌توانم به این آثار رسیدگی کنم. ولی مجموعه‌ای از نامه‌های او ویرایش شده که با کمی بازنگری روانه چاپ می‌شود. او افزود: این نامه‌ها بیش‌تر خطاب به خود من است و برخی از آن‌ها خطاب به افراد مختلف است. البته این نامه‌ها خصوصی نیستند و عاشقانه‌اند و دربردارنده نظریات او درباره جامعه، ادبیات و جبهه، چون بخش زیادی از این نامه‌ها از خط مقدم جبهه به من می‌رسید و او در این نامه‌ها نگاه خود را به جنگ و شهرهایی که بمباران می‌شوند، با رویکردی مدرن و تأسف‌بار آورده است.

بیژن نجدی 24 آبان‌ماه 1320 در خاش، از توابع سیستان و بلوچستان، به دنیا آمد. او دانش‌آموخته ریاضیات بود و با مدرک کارشناسی ارشد این رشته، به تدریس در دبیرستان‌های لاهیجان پرداخت. مجموعه‌های داستان «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، «دوباره از همان خیابان‌ها» و «داستان‌های ناتمام» و همچنین مجموعه‌های شعر «خواهران این تابستان»، «واقعیت رویای من است» و دفتری از گزیده‌ ادبیات معاصر نیستان، از جمله آثار این شاعر و نویسنده فقید هستند. او در سال 74 برای «یوزپلنگانی که با من دویده‌اند»، جایزه قلم زرین دریافت کرد. نجدی در چهارمین روز شهریورماه 1376 در سن 56سالگی بر اثر عوارض ناشی از بیماری سرطان درگذشت. پیکر این شاعر و نویسنده در شیخان‌بر لاهیجان به خاک سپرده شد.