تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ساعت ۱۱:۴۰
کد مطلب : ۶۵۱۷۷
براي كرملين روابط باغرب مهم تر از پرونده اتمی ایران است
تکرار رفتار تاریخی روسیه در مقابل ایران
گروه سیاسی-رسانه ها: متين مسلم كارشناس روابط بين‌الملل در روزنامه شهروند نوشت: ظاهرا مسكو درصدد تجديدنظر سياست‌هاي خود در قبال پرونده اتمی ايران است. پرونده‌اي كه صرف‌نظر از تحولات ١٦ ماه گذشته، نسبت به حل‌وفصل آن طي ٣ تا ٤ماه آينده ابراز اميدواري شده است.
سرگئي ريابكوف مذاكره‌كننده ارشد روسیه در مذاكرات هسته‌اي اواخر ماه مارس سال گذشته به نحوي زيركانه موضوع بحران اوكراين و اشغال شبه‌جزيره كريمه توسط ارتش نيمه سرخ كشورش را به پرونده اتمي ايران گره زد و گفت:«موضوع اوکراین و نحوه برخورد طرف غربی با موضوع کریمه در نگاه مسکو به مذاکرات هسته‌ای تاثیر دارد.» سخنان معاون لاوروف آن زمان چندان جدي گرفته نشد. اما اكنون با موضع‌گيري وزارت خارجه روسيه كاملا مشخص شده استفاده از اهرم پرونده اتمي ايران در برخورد با مسأله اوكراين و بحران شرق اروپا يك رفتار از جنس روسي بوده كه گذشت زمان آن را آشكار كرده است.
منابع خبري در ايران ازجمله پایگاه خبری «دیپلماسی ایرانی» به نقل از رويترز اعلام كرده‌اند ظاهرا مسكو درصدد تجديدنظر سياست‌هاي خود در قبال پرونده اتمی ايران است. پرونده‌اي كه صرف‌نظر از تحولات ١٦ ماه گذشته، نسبت به حل‌وفصل آن طي ٣ تا ٤ماه آينده ابراز اميدواري شده است. اطلاعیه وزارت‌خارجه روسيه تصریح کرده «در صورتی که تحریم‌های آمریکا علیه این کشور تشدید شود، این موضوع می‌تواند سبب ضربه خوردن روند همکاری‌های دو کشور در مسائلی همچون سوریه و موضوع هسته‌ای ایران شود.» این بیانیه در ادامه افزوده «اقدامات ایالات متحده، چشم‌انداز همکاری دوجانبه برای حل‌وفصل موضوع هسته‌اي ایران، بحران سوریه و دیگر مسائل مهم بین‌المللی را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد.
همان‌گونه که واشنگتن در گذشته مشاهده کرده، ما چنین اقدامات غیردوستانه‌ای را بی‌پاسخ نمی‌گذاریم.» به باور بسياري منابع ديپلماتيك مقيم مسكو، توجه بيش از اندازه به موضع‌گيري‌هاي مقطعي مقامات روسيه، يك اشتباه در شناخت عمق استراتژي منطقه‌اي و بين‌المللي آنها بود. بيشتر به اين دليل كه براي كرملين، پرونده اتمي ايران می‌تواند به مثابه عقربه ترازو در مناسبات با غرب و ايالات متحده عمل کند. بيانيه وزارت خارجه روسيه اکنون تداعي‌كننده آن دست اقدامات این کشور درگذشته است كه آثار آن همچنان در ذهن ايرانيان باقی مانده. از مشاركت در صدور ٦ قطعنامه عليه تهران در شوراي امنيت گرفته تا عدم تحويل سامانه دفاعي بسيار حساس «اس -٣٠٠»، تا موضع‌گيري‌هاي سرگئي ريابكوف.
واقعیت آن است روابط تهران مسكو چه بخواهيم و چه نخواهيم زير سايه تجربه و گذشته‌اي بحث‌انگيز قرار دارد که نوسانات آن هيچ ربطي به مناسبات كنوني دو پايتخت ندارد. «تجربه تكراري، با نتايج كاملا تكراري!». ايرانيان تقريبا در تمامي طول قرن نوزدهم، از زمان پادشاهان قاجار و تا قبل از انقلاب ١٩٧٩ ايران و دوران حكومت پهلوي در قرن بیستم در ستيزي عادتي و آشنا، همواره روس‌ها را به بهانه‌هاي گوناگون در حيات خلوت خود ديده و تجربه كرده‌اند. شايد مربوط به گذشته‌اي جبران‌ناپذير باشد، ولي تا آن‌جا كه به حافظه تاریخی مردم ايران مربوط مي‌شود، تبعات ماندگار و روحي تلخ پيمان فين‌كن اشتاين(با تاثیری غيرمستقيم) و انعقاد دو عهدنامه«گلستان و تركمنچاي» در قرن نوزدهم و نيز در ميانه قرن بيستم با نقض آشكار تماميت ارضي ايران توسط ارتش سرخ، بي‌توجهي تعمدی استالين به تعهداتش در پايان جنگ جهاني دوم، حمایت از فرقه‌های تجزیه‌طلب در شمال‌غرب و غرب ایران در همین دوره و همچنين تحولات دوران نخست‌وزیر قانوني برکنار شده دکتر محمد مصدق و اقدامات نیروهای کمونيست مورد حمایت مسکو علیه وی، به صورتي ماندگار در ذهن فراموش نشدنی جامعه ايراني باقي مانده است.
تلخي اين دوران تا به آن‌جا پيش رفته كه پس از گذشت حدود ٢قرن، مردم عادي در عدم پذيرش آنچه مي‌تواند زور تلقي شود، آن‌را با قرارداد سال ١٨٢٨ «تركمنچاي» مقايسه كرده و رد مي‌كنند. اينك به نظر مي‌رسد مسكو درصدد تکرار رفتاري است كه ممكن است براي ايران يادآور آن چيزي باشد كه در گذشته تجربه كرده و شاید دوباره درحال ظهور كردن است. با همه امیدواری که به رفتار حرفهای تیم مذاکره‌کننده ایران وجود دارد، اگر آنچه وزارت‌خارجه روسيه اعلام كرده يك تصميم جدي باشد – كه به نظر من هست - نبايد ترديد كرد روزهاي سختی برای ديپلماسي ایران در پيش است. اين عدم ترديد عمدتا از آن‌جا ناشي مي‌شود كه براي كرملين امنيت شرق اروپا و سياست راهبردي روسيه در روابط با اروپا و ايالات متحده، بيش از پرونده اتمي ايران اهميت دارد.
بخش عمده‌ای از این رویکرد سنتی به این دیدگاه بازمی‌گردد که از نگاه کرملین، ايران (دير يا زود) بالاخره مسائلش با ايالات متحده را حل‌وفصل خواهد كرد و كاركرد سنتي خود در منطقه را باز خواهد یافت. پرزيدنت اوباما اخيرا تصريح كرد ايران قادر است به يك قدرت مطرح منطقه‌اي تبديل شود. اين نمي‌تواند از سوي روس‌ها سخني كم اهميت و عادی تلقي شود. به همين دليل شرايط آينده داراي جذابيتي بي‌مانند برای سیاستمداران و تحليل‌گران سياسي خواهد بود. بي‌شك پرزيدنت روحاني و تيم رويایي سياست خارجي او هم روزهاي سخت و پركاري در پيش‌رو دارند.
منابع خبري در ايران ازجمله پایگاه خبری «دیپلماسی ایرانی» به نقل از رويترز اعلام كرده‌اند ظاهرا مسكو درصدد تجديدنظر سياست‌هاي خود در قبال پرونده اتمی ايران است. پرونده‌اي كه صرف‌نظر از تحولات ١٦ ماه گذشته، نسبت به حل‌وفصل آن طي ٣ تا ٤ماه آينده ابراز اميدواري شده است. اطلاعیه وزارت‌خارجه روسيه تصریح کرده «در صورتی که تحریم‌های آمریکا علیه این کشور تشدید شود، این موضوع می‌تواند سبب ضربه خوردن روند همکاری‌های دو کشور در مسائلی همچون سوریه و موضوع هسته‌ای ایران شود.» این بیانیه در ادامه افزوده «اقدامات ایالات متحده، چشم‌انداز همکاری دوجانبه برای حل‌وفصل موضوع هسته‌اي ایران، بحران سوریه و دیگر مسائل مهم بین‌المللی را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد.
همان‌گونه که واشنگتن در گذشته مشاهده کرده، ما چنین اقدامات غیردوستانه‌ای را بی‌پاسخ نمی‌گذاریم.» به باور بسياري منابع ديپلماتيك مقيم مسكو، توجه بيش از اندازه به موضع‌گيري‌هاي مقطعي مقامات روسيه، يك اشتباه در شناخت عمق استراتژي منطقه‌اي و بين‌المللي آنها بود. بيشتر به اين دليل كه براي كرملين، پرونده اتمي ايران می‌تواند به مثابه عقربه ترازو در مناسبات با غرب و ايالات متحده عمل کند. بيانيه وزارت خارجه روسيه اکنون تداعي‌كننده آن دست اقدامات این کشور درگذشته است كه آثار آن همچنان در ذهن ايرانيان باقی مانده. از مشاركت در صدور ٦ قطعنامه عليه تهران در شوراي امنيت گرفته تا عدم تحويل سامانه دفاعي بسيار حساس «اس -٣٠٠»، تا موضع‌گيري‌هاي سرگئي ريابكوف.
واقعیت آن است روابط تهران مسكو چه بخواهيم و چه نخواهيم زير سايه تجربه و گذشته‌اي بحث‌انگيز قرار دارد که نوسانات آن هيچ ربطي به مناسبات كنوني دو پايتخت ندارد. «تجربه تكراري، با نتايج كاملا تكراري!». ايرانيان تقريبا در تمامي طول قرن نوزدهم، از زمان پادشاهان قاجار و تا قبل از انقلاب ١٩٧٩ ايران و دوران حكومت پهلوي در قرن بیستم در ستيزي عادتي و آشنا، همواره روس‌ها را به بهانه‌هاي گوناگون در حيات خلوت خود ديده و تجربه كرده‌اند. شايد مربوط به گذشته‌اي جبران‌ناپذير باشد، ولي تا آن‌جا كه به حافظه تاریخی مردم ايران مربوط مي‌شود، تبعات ماندگار و روحي تلخ پيمان فين‌كن اشتاين(با تاثیری غيرمستقيم) و انعقاد دو عهدنامه«گلستان و تركمنچاي» در قرن نوزدهم و نيز در ميانه قرن بيستم با نقض آشكار تماميت ارضي ايران توسط ارتش سرخ، بي‌توجهي تعمدی استالين به تعهداتش در پايان جنگ جهاني دوم، حمایت از فرقه‌های تجزیه‌طلب در شمال‌غرب و غرب ایران در همین دوره و همچنين تحولات دوران نخست‌وزیر قانوني برکنار شده دکتر محمد مصدق و اقدامات نیروهای کمونيست مورد حمایت مسکو علیه وی، به صورتي ماندگار در ذهن فراموش نشدنی جامعه ايراني باقي مانده است.
تلخي اين دوران تا به آن‌جا پيش رفته كه پس از گذشت حدود ٢قرن، مردم عادي در عدم پذيرش آنچه مي‌تواند زور تلقي شود، آن‌را با قرارداد سال ١٨٢٨ «تركمنچاي» مقايسه كرده و رد مي‌كنند. اينك به نظر مي‌رسد مسكو درصدد تکرار رفتاري است كه ممكن است براي ايران يادآور آن چيزي باشد كه در گذشته تجربه كرده و شاید دوباره درحال ظهور كردن است. با همه امیدواری که به رفتار حرفهای تیم مذاکره‌کننده ایران وجود دارد، اگر آنچه وزارت‌خارجه روسيه اعلام كرده يك تصميم جدي باشد – كه به نظر من هست - نبايد ترديد كرد روزهاي سختی برای ديپلماسي ایران در پيش است. اين عدم ترديد عمدتا از آن‌جا ناشي مي‌شود كه براي كرملين امنيت شرق اروپا و سياست راهبردي روسيه در روابط با اروپا و ايالات متحده، بيش از پرونده اتمي ايران اهميت دارد.
بخش عمده‌ای از این رویکرد سنتی به این دیدگاه بازمی‌گردد که از نگاه کرملین، ايران (دير يا زود) بالاخره مسائلش با ايالات متحده را حل‌وفصل خواهد كرد و كاركرد سنتي خود در منطقه را باز خواهد یافت. پرزيدنت اوباما اخيرا تصريح كرد ايران قادر است به يك قدرت مطرح منطقه‌اي تبديل شود. اين نمي‌تواند از سوي روس‌ها سخني كم اهميت و عادی تلقي شود. به همين دليل شرايط آينده داراي جذابيتي بي‌مانند برای سیاستمداران و تحليل‌گران سياسي خواهد بود. بي‌شك پرزيدنت روحاني و تيم رويایي سياست خارجي او هم روزهاي سخت و پركاري در پيش‌رو دارند.
منصور 
۱۰۵۲
۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ۱۱:۵۰
همیشه مرگ بر امریکا گفته میشه اما هیچکس درباره جنگ8 ساله که از 0 تا 100 هواپیما(مینگ- سوخو و...) و موشک و تفنگ صدام رو روسیه میداد کسی چیزی نمیگه. ایران فقط کارت بازی روسیه است(ماجرای s300). جداکردن اذرابادگان رو هم هیچوقت نمیشه فراموش کرد. (274694)
۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ۱۲:۲۶
حرفهای خنده دار اوباما و دیگران را هم درباره ی احتمال توافق با جمهوری اسلامی وجود دارد-جدی نگیرید.
روسیه بسیار علاقه دارد ایران را درگیر جنگ با آمریکا کند تا ایران شخم خورده شود و تا 60 سال نتواند بر سرپایش بایستد زیرا ایران اگر ملی اداره شود مطمئنا به دنبال سهم خود در قفقاز و دریای خزر می رود و غرب هم پشتیبانی می کند.
نیروهای نظامی و ارتش ایران باید مواظب باشند در دام روسیه گرفتار نشوند زیرا دام خطرناکی برای ایران است.
پرونده هسته ای بدون دست برداشتن جمهوری اسلامی از حزب الله و ... ممکن نیست. (274703)
روسیه بسیار علاقه دارد ایران را درگیر جنگ با آمریکا کند تا ایران شخم خورده شود و تا 60 سال نتواند بر سرپایش بایستد زیرا ایران اگر ملی اداره شود مطمئنا به دنبال سهم خود در قفقاز و دریای خزر می رود و غرب هم پشتیبانی می کند.
نیروهای نظامی و ارتش ایران باید مواظب باشند در دام روسیه گرفتار نشوند زیرا دام خطرناکی برای ایران است.
پرونده هسته ای بدون دست برداشتن جمهوری اسلامی از حزب الله و ... ممکن نیست. (274703)
۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ۱۴:۵۷
در روابط بين الملل كسي دوست مطلق نيست . تقسيم كشورها به دوست و دشمن كار اشتباه است. هر كشوري در ارتباط با ساير كشورها بايد فقط منافع خودشو جستجو بكنه . تا حالا فكر كردين موقعيت استراتژيك يعني چي؟ منظور اينه كه اون كشور مي تونه با كشوراي بيشتري بازي كنه. حيف موقعيت كشور ما كه دست كاردانش نيست (274741)
۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ۱۵:۳۵
مردم کاملا مسائل سیاسی را خوب میفهمند وقتی در شلوغیهای سال 88 شعار مرگ بر روسیه داده شد خیلیها این شعار را صرفا به انتخابات 88 گره زدند در حالیکه منظور این بود که بیشتر از آمریکا از روسیه باید ترسید . نمونه عینی هم همین نیروگاه اتمی بوشهر که تا توانست ایران را سر کیسه کرد اگر دولت ایران نصف اون امتیازاتی رو که به روسیه و چین داده بود به آمریکا میداد الان وضع مملکت (در مسایل بین المللی) و حتی اقتصادی در شرایط بهتری بود. (274754)
۱۳۹۳/۱۰/۱۳ ۲۰:۰۷
واقعا نگاه ابزاری روسیه به ایران در معادلات سیاسی جهان، شایسته کشور ما نیست.
بهتر است ایران استراتژی خود را عوض کند. به اینمنظور پیشنهاد می شود:
1. بازیگر دیگری جایگزین روسیه شود
2. از فشار غرب به روسیه بعنوان یک فرصت استفاده نماید و همان بازی که روسیه تاکنون با ما کرده را ما با روسیه انجام دهیم (274856)
بهتر است ایران استراتژی خود را عوض کند. به اینمنظور پیشنهاد می شود:
1. بازیگر دیگری جایگزین روسیه شود
2. از فشار غرب به روسیه بعنوان یک فرصت استفاده نماید و همان بازی که روسیه تاکنون با ما کرده را ما با روسیه انجام دهیم (274856)
