بهار نیوز - اثر روانی تنبیه بدنی تا پایان عمر می‌ماند

گروه سلامت: تنبیه بدنی، خشونت جنسی و حمله به کودکان و نوجوانان که حتی به مرگ آن‌ها منجر می‌شود، در بسیاری از کشورها امری متداول است. یونیسف همگان را به حمایت بیشتر از کودکان و نوجوانان در برابر خشونت خانگی فرا خوانده است.

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد، یونیسف، هشدار داده که سوءاستفاده‌های جنسی و خشونت فیزیکی توسط افراد خانواده، معلم یا دوستان علیه کودکان در سراسر جهان به شکلی نگران‌کننده اعمال می‌شود. این سازمان می‌گوید که در بسیاری از خانواده‌ها تنبیه بدنی به عنوان یک روش تربیتی به کار گرفته می‌شود. هم‌چنین در بسیاری از کشورها هیچ گونه قوانینی برای حمایت از کودکان در برابر خشونت خانگی وجود ندارد.

نام گزارش تحقیقی یونیسف "پنهان در دشت بینایی" است. این گزارش در برگیرنده نتایج پژوهشی است که برپایه جمع‌آوری اسناد مربوط به اعمال خشونت نسبت به کودکان و نوجوانان در ۱۹۰ کشور جهان صورت گرفته است. پژوهش یونیسف از درد و رنج کودکانی پرده برمی‌دارد که گرچه رنج‌شان مشهود است اما از سوی بسیاری افراد نادیده‌ گرفته می‌شوند. براساس این پژوهش، از هر ده کودک پسر یا دختر ۲ تا ۱۴ ساله در جهان، شش نفر بطور مداوم مجازات بدنی می‌شوند. در برخی کشورها حتی کتک زدن کودک و ضربه زدن به سر او امری عادی به شمار می‌رود.

کتک زدن بچه‌ها، امری "عادی"
آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف، می‌گوید که هنوز همدر بسیاری از نقاط دنیا تنبیه فیزیکی کودک امری عادی و مجاز به شمار می‌آید. بنا بر پژوهش یونیسف، سه نفر از هر ده بزرگسال بر این باورند که تنبیه بدنی بخشی از تربیت کودک است. در بسیاری از کشورها این باور بویژه در میان خانواده‌هایی رواج دارد که از سطح آگاهی بالایی برخوردار نیستند و در فقر شدید زندگی می‌کنند. در کشورهایی مانند مصر، یمن و چاد نزدیک به ۴۰ درصد کودکان با کتک تنبیه می‌شوند.این گزارش هم‌چنین به موارد مرگ کودکان بر اثر خشونت پرداخته است. براساس پژوهش یونیسف، در سال ۲۰۱۲ نزدیک به ۹۵ هزار کودک و نوجوان زیر ۲۰ سال بویژه در کشورهای در حال توسعه به قتل رسیده‌اند. بیشترین آمار مرگ کودکان بر اثر بدرفتاری در نیجریه و برزیل بوده است.

اثر روانی تنبیه بدنی تا پایان عمر می‌ماند
یونیسف می‌گوید که آثار خشونت علیه کودکان و تنبیه بدنی ‌آن‌ها ممکن است تا آخر عمر آن‌ها را رها نکند. بیشتر کودکانی که مدام در معرض خشونت هستند، مشکلات درسی دارند. تنها گروه کوچکی از آن‌ها اعتماد به نفس دارند و بیشترشان دچار افسردگی می‌شوند. از این گذشته، آن‌ها بعدها با فرزندان و همسر خود همین ‌رفتار را می‌کنند. آنتونی لیک می‌گوید: «خشونت، خشونت می‌‌آورد. اگر ما به دنبال برطرف کردن آسیب‌هایی که کودکان بر اثر سوءرفتار دیده‌اند نباشیم و درهای خشونت را باز بگذاریم، بذر تفکری نادرست را برای نسل بعدی کاشته‌ایم.»
یونیسف تاکید می‌کند که باید سطح دانش و آگاهی خانواده‌هایی که از تاثیر و نتیجه خشونت علیه کودکان بی‌اطلاع هستند را ارتقا داد. این سازمان همچنین کمک به کودکان برای به دست آوردن اعتماد به نفس بیشتر را ضروری می‌داند>به گفته یونیسف، قانونگذاران کشورهای مختلف نیز مسئول‌اند قوانین کشورها را به گونه‌ای تنظیم کنند که حمایت‌کننده کودکان در برابر خشونت خانگی باشند.