بهار نیوز - سازمان ملل: تشنگی زمین بی‌سابقه است

آمار تکان‌دهنده درباره وضعیت آب کره ‌زمین،

گروه جامعه: سازمان ملل در تازه‌ترین گزارش خود درباره وضعیت آب کره ‌زمین، روند پرشتاب صنعتی‌شدن برخی از کشورها و آبیاری مزارع کشاورزی را که بیش از ۷۰ درصد آب مصرفی را شامل می‌شود، از مهم‌ترین عوامل کمبود آب در جهان می‌داند.

مرکز پژوهشی حوزه‌ی آب سازمان ملل، سال‌هاست که در مورد چگونگی "مصرف، مدیریت و تقسیم ناعادلانه‌ی آب" با انتشار گزارش‌ها و برگزاری کنفرانس‌ها هشدار می‌دهد. در تازه‌ترین ‌گزارش این مرکز با اشاره به این که بیش از ۷۴۸ میلیون انسان هنوز به آب پاکیزه دسترسی ندارند، آمده است که در صورت عدم تغییر رویه‌ی کنونی، شکاف میان مصرف و تامین آب مورد نیاز جهان تا سال ۲۰۳۰، تا ۴۰ درصد افزایش خواهد یافت.

نویسندگان این گزارش یادآور می‌شوند که تا سال ۲۰۵۰، جمعیت جهان از ۷/۳ میلیارد به ۹/۱ میلیارد نفر می‌رسد و بر این اساس نیز بر نیاز دسترسی به آب تا ۵۵ درصد افزوده خواهد شد. کارشناسان سازمان ملل در این گزارش هم‌چنین تاکید می‌کنند که منابع آبی به اندازه‌ی کافی روی کره‌ی زمین وجود دارد و تنها باید با مدیریتی موثر، آب مورد نیاز را میان مناطق کم‌آب تقسیم کرد.

کمبود آب آشامیدنی در آینده، بیشتر مناطقی را در بر خواهد گرفت که از آب و هوای خشک و گرم برخوردارند. نزدیک ۹۰ درصد انسان‌هایی که در حال حاضر از بی‌آبی رنج می‌برند، در آسیا و آفریقا زندگی می‌کنند. بنا بر گزارش یونیسف، هر روز بیش از ۱۰۰۰ کودک زیر ۵ سال در اثر مصرف آب آلوده و عدم وجود امکانات لازم برای رعایت موارد بهداشتی، جان خود را از دست می‌دهند. در گزارش سازمان ملل، به مصرف نادرست آب و پیامدهای منفی آن، از جمله آلودگی آب به مواد آفت‌کش، مدیریت نادرست کانال‌های پساب (فاضلاب‌ها) و آلودگی صنعتی اشاره شده است.

آمار تکان‌دهنده
بیش از نیمی از آب آشامیدنی جهان در حال حاضر از سفره‌های آب زیرزمینی تامین می‌شود. بیش از ۲۰ درصد این ذخایر، به مصارف "غیرلازم" می‌رسد. به نظر ریچارد کونور، یکی از کارشناسان سازمان ملل، از سفره‌های آب زیرزمینی در چین، هند و آمریکا، هم‌چنین در خاورمیانه "به نحوی نادرست و زیاده از حد" استفاده می‌شود. این کارشناس معتقد است که کمبود آب در برخی از مناطق مانند هند و چین، دلیل درگیرهای قومی و محلی آینده خواهد بود.

در گزارش مرکز پژوهشی حوزه‌ی آب سازمان ملل هم‌چنین آمده است که نهادهای بین‌المللی باید در زمینه‌ی مدیریت آب، فعال‌تر عمل کنند و به احداث آب‌انبارهای زیرزمینی، قنات‌ها، منبع‌های عظیم ذخیره‌ی آب و کانال‌های پساب (فاضلاب) در آسیا‌، آفریقا و آمریکای لاتین یاری رسانند.