مجله کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) در شماره جدید خود به ارزیابی عملکرد تیم ملی فوتبال ایران پرداخته است:آخرین دیدار تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی با خاطرات تلخ و شیرینی برای ایرانیها همراه بود. آنها پس از نمایش خوبی که برابر آرژانتین داشتند با اعتماد به نفس بالایی آماده دیدار برابر بوسنی شدند. این برای اولین بار بود که ایران میخواست به دور دوم جام جهانی صعود کند. بیرون ورزشگاه هواداران تیم ملی فوتبال ایران که خودشان را از ترافیک سنگین به ورزشگاه رسانده بودند حضور داشتند. ایران در آن دیدار با نتیجه سه بر یک شکست خورد تا تمام تیمهای آسیایی در همان دور نخست حذف شده باشند ولی کسی نمیتواند انکار کند که ایران بازیهای قابل قبولی در جام جهانی از خود به نمایش گذاشت.
همین باعث شد که تماشاگران ایرانی پس از بازی با بوسنی و بسته شدن پرونده ایران در جام جهانی از عملکرد ملی پوشانشان راضی باشند. هرچند تعداد آنها در جام جهانی نسبت به تیمهای دیگر زیاد نبود ولی سرو صدای بیشتری در ورزشگاه داشتند. البته تماشاگران ایرانی حق دارند که خوشحال باشند و به آینده تیمشان خوشبین. آنها نسبت به گذشته خیلی کم شکست میخورند اگر شکست برابر گینه پیش از جام جهانی را کنار بگذاریم ایران تیمی بود که در دور برگشت انتخابی جام جهانی و بازیهای دوستانه خود شکستی نداشت و در هر مسابقه خود 1.7 گل به ثمر رساند که البته میانگین بالایی محسوب نمیشود. این را هم باید درنظر گرفت که ایران 0.5 گل در هر بازی دریافت کرد که میانگین خوبی برای کارهای دفاعی است.
مدافعان و خط دفاعی تیم ملی ایران که نمایش دفاعی خوبی در جام جهانی برزیل داشتند توانایی خودشان را بیش از پیش در معرض عموم قرار دادند. بازی با نیجریه یکی از نمایشهای خوب مدافعان ایرانی بود. برای تیم ملی که در سه بازی آخر انتخابی جام جهانی برزیل گلی دریافت نکرد و در اولین دیدار جام بیستم نیز دروازه خودش را بسته نگه داشت تا برای اولین دیدار در جام جهانی ایران در یک بازی گل نخورد.
خوشحالی مردم در ایران به سبب بازیهای خوب در جام جهانی همه را یاد پیروزی ایران در جام جهانی 98 انداخت جایی که مردم به خیابانها ریختند و به جشن و پایکوبی پرداختند. پس از مدتها (ناکامی در رسیدن به جام جهانی 2010 ) فوتبال ایران دلیلی برای خوشحالی پیدا کرده بود. داستان خوش تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی برزیل تکمیل نشد و شکست برابر بوسنی از پیش حذف شده قلب تمامی فوتبال دوستان ایرانی را شکست و 10 هزار هوادار ایرانی در برزیل را به خانههایشان فرستاد و جام جهانی برای تیم کیروش به پایان رسید. ایران در جام جهانی برزیل در رده 28 این رقابتهای ایستاد که بدترین عملکرد نتیجهای ایران در تاریخ جامجهانی محسوب میشود.
7 ماه بعد عراق رده صد و بیست و چهارمی ایران را از جام ملتهای آسیا حذف کرد آن هم در مرحله یک چهارم نهایی. عراق در آن بازی در ضربات پنالتی موفق شد ایران را حذف کند و خود به جمع 4 تیم برتر آسیا برسد. این در حالی بود که تیم ملی ایران طرفداران بسیار زیادی در استرالیا داشت و در هر مسابقه جمعیتی نزدیک به 30 هزار نفر از ایرانی ها به ورزشگاه میرفتند. اگر ردهبندی تیم ها را در جام ملتهای آسیا مقایسه کنیم ایران در جایگاه ششم ایستاده است که این هم بدترین عملکرد ایران در تاریخ جامهای ملتهای آسیا محسوب میشود.
دو ماه بعد تیم ملی فوتبال ایران در دیداری دوستانه موفق شد شیلی را شکست بدهد ولی در دومین دیدار خود در حضور 30 هزار ایرانی برابر سوئد با نتیجه سه بر یک شکست خورد. درواقع مدافعان تیم ملی ایران پس از بازی با آرژانتین زیر ذره بین قرار گرفتند و هر عملکرد ضعیف به سرعت نمایان میشود. کسی انتظار نداشت مدافعان ایران در آن بازی اشتباهات منجر به گل داشته باشند ولی آنها این اشتباهات را متحمل شدند تا نشان بدهند هنوز مدافعان تیم ملی ایران به ثبات نرسیدهاند.
پس از جام جهانی و نمایش خوب ایران برابر آرژانتین تیم ملی ایران در سه بازی خود سه گل دریافت کرد این در حالی بود که در گذشته تیم ملی ایران کمتر پیش آمده بود که در یک دیدار سه گل دریافت کند. ایران برابر تیمهای چون عراق و سوئد و بوسنی در مجموع 9 گل دریافت کرد. آن هم از خط دفاعی که در بازی با نیجریه و آرژانتین عملکرد خوبی از خود نشان داده بود.
خط دفاعی ایران تنها دغدغه کیروش و بی ثباتی آن تنها عامل نتیجه نگرفتن تیم ملی ایران نبوده است. تساوی یک بر یک برابر ترکمنستان رده صد و هفتاد و سومی نشان از مشکلی دیگر در تیم ملی ایران می دهد. تیم ملی فوتبال ایران در انتخابی جام جهانی غیر از بازی با لبنان در بقیه دیدارها با یک گل برتری حریفانش را شکست داد و این نشان از فقر گلزنی در تیم ملی ایران میدهد. هرچند عملکرد دفاعی تیم ملی ایران نسبت به سه بازی قبل بهتر شده است اما میانگین گل های زده ایران با کاهش روبرو بوده است. میانگین 1.5 گل برای تیم ملی ایران در بازیهای اخیر نشان می دهد که تیم ملی ایران در گل زدن با مشکل مواجه بوده است.
تساوی ایران و ترکمنستان یکی از دو موردی بوده است که تیم ملی ایران انتخابی جام جهانی را با برد شروع نکرده است. ایران اولین بار در انتخابی جام جهانی 1974 نتوانست اولین دیدار انتخابی خودش را با پیروزی پشت سر بگذارد.
ولی همه اینها به کنار تنها چیزی که کارلوس کیروش در تیم ملی ایران اثبات کرده این است که او وقتی تحت فشار قرار بگیرد بهترین نتایج را کسب می کند . درواقع وقتی منتقدان و تماشاگران از او انتقاد کنند عملکرد تیم کی روش نیز بهتر می شود. پیروزی تیم کی روش برابر تیم شیلی رده پانزدهمی دقیقا حکایت سه بازی آخر انتخابی ایران در جام جهانی برزیل را داشت. کیروش در آن زمان نیز با انتقادات زیادی روبرو شد و خیلیها شانس ایران را برای رسیدن به جام جهانی کم میدانستند ولی او فشارها را تحمل کرد و با سه برد پیاپی باعث شد تیم ملی ایران به جام جهانی برسد.
همانگونه که در بازی آخر تیم ملی ایران برابر بوسنی در جام جهانی خورشید در حال غروب کردن بود، این بار هواداران فوتبال در ایران امیدوار هستند که خورشید آرزوهایشان برای انتخابی جام جهانی روسیه طلوع کند و تیم ملی ایران بتواند با قدرت خودش را به این رقابتها برساند.
تیم ملی ایران در دومین دیدار خود در انتخابی جام جهانی روسیه در تهران برابر گوام به میدان خواهد رفت.