ایران و ۱+۵ تا پنجشنبه تصمیم نهایی را می‌گیرند

برخی منابع غربی اعلام کردند که ایران و گروه ۱+۵ تا ظهر پنجشنبه تصمیم خواهند گرفت که آیا به توافق می‌رسند یا خیر. در همین حال، یک دیپلمات غربی روند فعلی مذاکرات را «بسیار، بسیار، بسیار دشوار» توصیف کرده است.

ماجراي تنش در جلسه دوشنبه شب
نشست مشترک وزیران خارجه ایران و 1+5 در دوشنبه شب که دومین نشست وزیران بود با حاشیه‌هایی همراه بوده است که شاید برای اولین بار در مذاکرات اتفاق افتاده است. تاکنون بسیار شنیده‌ایم که ظریف بر سر دفاع از مواضع ایران بر سر همتای آمریکایی خود فریاد کشیده است به نحوی که محافظان در بیرون از اتاق نگران شده و به داخل رفته‌اند، اما این بار در نشست وزیران خارجه که تمامی معاونان و کارشناسان هیات ها در آن حضور داشتند و به گفته برخی منابع روسی، اروپایی و ایرانی موضوع بحث تحریم‌های تسلیحاتی بوده است، ظریف از موضع این کشورها در مقابله با رفع تحریم های تسلیحاتی به شدت عصبانی شده و با فریادهای بلند با آنها صحبت می‌کند.

ظاهرا وزیران خارجه اروپایی و آمریکا مخالفت خود را با برداشتن تحریم‌های تسلیحاتی در جلسه مطرح می‌کنند در حالی که یکی از اصول مهم توافق ژنو و بیانیه لوزان لغو کلیه تحریم های مرتبط با موضوع هسته ای است و کشورهای غربی به ناحق فروش تسلیحات نظامی را در چارچوب قطعنامه های 1747 و 1929 تحریم و خرید را به تعداد از اقلام دفاعی محدود کردند. آنها برای نگه داشتن تحریم های تسلیحاتی ایران را متهم به برهم زدن امنیت منطقه می کنند و وزیر خارجه کشورمان با ترسیم تحولات گذشته و حمایت این کشورهای در جنگ تحمیلی از صدام و حمایت و فروش تجهیزات نظامی به گروه های افراطی و برخی کشورهای تندرو در منطقه، این کشورها را تهدید منطقه می خواند.

ظریف در واکنش به تهدید فدریک موگرینی در نشست که در مقابل مخالفت ایران با برداشته نشدن تحریم‌های تسلیحاتی گفت: «پس برویم خانه‌هایمان.» می‌گوید: «هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکنید!» که در این لحظه سرگی لاوروف نیز با اشاره دست می‌گوید، «و یک روس را!»

مذاکرات هسته‌ای دیگر از دقیقه «90» و «وقت اضافه» گذشته و به «گل طلایی» رسیده است. با ضرب الاجل پشت ضرب الاجل مذاکرات ادامه می‌یابد و تیم‌های مذاکراتی مصمم برای رسیدن به نتیجه کار را ادامه می‌دهند. با وجود اینکه آمریکایی‌ها تا 9 جولای برای ارایه توافق به کنگره وقت دارند و از سویی برای ایران بهتر است که تا این تاریخ به کنگره کار ارایه شود چون در غیر این صورت مدت بررسی توافق به جای یک ماه به دو ماه تبدیل خواهد شد اما هیچ یک حاضر به حرکت به سمت توافقی که نتوانند در کشورهایشان از آن دفاع کنند نیستند. از این رو یک روز همه چیز خوب است و روز دیگر بد و این روند تا ساعات پایانی ادامه دارد. با توجه به تمدید چندباره توافق اما دیگر دو طرف تمدید برای چند ماه دیگر را به نفع مذاکرات و نتایجی که به دست آمده نمی‌دانند از این رو کار را هر تعداد روز که نیاز باشد ادامه می‌دهند تا جایی که یا به توافق برسند یا به این نتیجه برسند که نمی‌توانند توافق کنند.